canlı

Ayrıca bakınız: çanlı

Türkçe

Köken

can + -lı

Söyleniş

• IPA^(anahtar): /d͡ʒan.ˈlɯ/
• Heceleme: can‧lı

Zıt anlamlılar

• cansız

Ad

canlı (belirtme hâli canlını, çoğulu canlılar), sahiplik şekli canlı -sı

1. (biyoloji, canlılar, ekoloji) fonksiyonlarını hayata mümkün olduğunca uyum sağlayarak sürdüren basit yapılı organelleri olan veya karmaşık organlar sistemlerinin bir araya gelmesiyle oluşmuş varlık

   eş anlamlısı: organizma

2. (fizyoloji) hayatta olan kimse
3. (radyo, televizyon) canlı yayın
4. (zooloji) yaşayıp yer değiştirebilen mahluk

   eş anlamlısı: hayvan

Çekimleme

canlı adının çekimi

		tekil	çoğul
yalın		canlı	canlılar
belirtme		canlını	canlıları
yönelme		canlına	canlılara
bulunma		canlında	canlılarda
ayrılma		canlından	canlılardan
tamlayan		canlının	canlıların
iyelik
		tekil	çoğul
1. tekil	yalın	canlım	canlılarım
	belirtme	canlımı	canlılarımı
	yönelme	canlıma	canlılarıma
	bulunma	canlımda	canlılarımda
	ayrılma	canlımdan	canlılarımdan
	tamlayan	canlımın	canlılarımın
2. tekil	yalın	canlın	canlıların
	belirtme	canlını	canlılarını
	yönelme	canlına	canlılarına
	bulunma	canlında	canlılarında
	ayrılma	canlından	canlılarından
	tamlayan	canlının	canlılarının
3. tekil	yalın	canlısı	canlıları
	belirtme	canlısını	canlılarını
	yönelme	canlısına	canlılarına
	bulunma	canlısında	canlılarında
	ayrılma	canlısından	canlılarından
	tamlayan	canlısının	canlılarının
1. çoğul	yalın	canlımız	canlılarımız
	belirtme	canlımızı	canlılarımızı
	yönelme	canlımıza	canlılarımıza
	bulunma	canlımızda	canlılarımızda
	ayrılma	canlımızdan	canlılarımızdan
	tamlayan	canlımızın	canlılarımızın
2. çoğul	yalın	canlınız	canlılarınız
	belirtme	canlınızı	canlılarınızı
	yönelme	canlınıza	canlılarınıza
	bulunma	canlınızda	canlılarınızda
	ayrılma	canlınızdan	canlılarınızdan
	tamlayan	canlınızın	canlılarınızın
3. çoğul	yalın	canlısı	canlıları
	belirtme	canlısını	canlılarını
	yönelme	canlısına	canlılarına
	bulunma	canlısında	canlılarında
	ayrılma	canlısından	canlılarından
	tamlayan	canlısının	canlılarının

Deyimler

canlı

• canlı cenaze,
• iki canlı,
• yedi canlı,
• dokuz canlı

Kelime birliktelikleri

• canlı canlı

Türetilmiş kavramlar

• canlı dokusu,
• canlıca,
• canlıcı,
• canlıcık,
• canlılı,
• canlısız,
• canlıyken,
• canlıyla,
• canlıysa

Çeviriler

canlı — bakınız canlı yayın

organizma

• Almanca: Lebewesen (de) n
• İngilizce: organism (en) (Yüksek İngiliz İngilizcesi), organizm (en) (Yüksek Amerika Birleşik Devletleri İngilizcesi)

Belirteç

canlı

1. dinamik, hareketli, hayat dolu bir şekilde

   Umut iyidir. İnsanı canlı ve güçlü tutar. — A. Kutlu

Çeviriler

dinamik, hareketli, hayat dolu

• Fince: eloisasti (fi)
• Kürtçe: zindî (ku)

Ön ad

canlı (karşılaştırma daha canlı, üstünlük en canlı)

1. canı olan, yaşayan

   Bütün canlıların kendilerini yarı baygın, uykulu, hareketsiz bir tembelliğe bıraktıkları saatler başlamıştı. — N. Cumalı

2. dinamik, hareketli, hayat dolu

   Yeni ufuklar arıyor, insanlarla daha geniş, canlı ilişkiler kurmak istiyordum. — A. Ağaoğlu

3. etkili, müessir; güçlü
4. (İnternet, radyo, televizyon) naklen (yayın)
5. (renkler) dikkat çekici, göz alıcı, parlak

Atasözleri

• Et kanlı gerek, yiğit canlı

Türetilmiş kavramlar

• canlı özdekçilik

Çeviriler

canlı (yayın)

• Almanca: Live (de)
• Arapça: ْمُبَاشِر‎ (ar) (mübāşir)
• Farsça: زنده‎ (fa)
• Fince: suora (fi)
• İngilizce: live (en)
• Kürtçe: yekser (ku)

dinamik, hareketli, hayat dolu

• Azerice: canlı (az)
• Fince: eloisa (fi)

hayatta

• Azerice: canlı (az)
• Fince: elävä (fi), virkeä (fi), elollinen (fi)
• İngilizce: living (en)
• Rusça: одушевлённый (ru) (oduşevlyónnıy)
• Tatarca: canlı (tt)
• Türkmence: caanly (tk), janly (tk)

Kaynakça

• Türk Dil Kurumuna göre "canlı" maddesi

Azerice

Köken

can + -lı

Söyleniş

• Heceleme: can‧lı

Ön ad

canlı

1. (biyoloji, canlılar, ekoloji) canlı

Tatarca

Köken

can + -lı

Söyleniş

• Heceleme: can‧lı

Ön ad

canlı

1. (biyoloji, canlılar, ekoloji) canlı