San Martino Canavese
San Martino Canavese | |
---|---|
Comune di San Martino Canavese | |
Toreng-Tarangkahan ng San Martino Canavese. | |
Mga koordinado: 45°24′N 7°49′E / 45.400°N 7.817°E | |
Bansa | Italya |
Rehiyon | Piamonte |
Kalakhang lungsod | Turin (TO) |
Pamahalaan | |
• Mayor | Richard vallo |
Lawak | |
• Kabuuan | 9.79 km2 (3.78 milya kuwadrado) |
Taas | 385 m (1,263 tal) |
Populasyon (2018-01-01)[2] | |
• Kabuuan | 826 |
• Kapal | 84/km2 (220/milya kuwadrado) |
Demonym | Sammartinesi |
Sona ng oras | UTC+1 (CET) |
• Tag-init (DST) | UTC+2 (CEST) |
Kodigong Postal | 10010 |
Kodigo sa pagpihit | 0125 |
Ang San Martino Canavese ay isang comune (komuna o munisipalidad) sa Kalakhang Lungsod ng Turin, rehiyon ng Piamonte, hilagang Italya, na matatagpuan mga 40 kilometro (25 mi) hilaga ng Turin.
Ang San Martino Canavese ay may hangganan sa mga sumusunod na munisipalidad: Castellamonte, Pavone Canavese, Colleretto Giacosa, Parella, Perosa Canavese, Torre Canavese, Scarmagno, Agliè, at Vialfrè.
Kasaysayan
[baguhin | baguhin ang wikitext]Sa panahon ng Ikalawang Digmaang Pandaigdig, sa panahon ng pananakop ng Aleman at ng Italyanong Sosyal na Republika, sa nayon ng Pranzalito, ang magsasaka na pamilya ng mga Sapino ay nagtago sa kanilang bahay at pinoprotektahan mula sa deportasyon ang dalawang mag-asawa ng Turin na Hudyo, ang mga Foa at ang mga Montel, hanggang sa Paglaya. Para sa pangakong ito ng pagkakaisa, noong Pebrero 22, 1989, ipinagkaloob ng Suriang Yad Vashem ng Herusalen kay Giuseppe Sapino ang mataas na karangalang matuwid sa mga bansa.[4]
Mga sanggunian
[baguhin | baguhin ang wikitext]- ↑ "Superficie di Comuni Province e Regioni italiane al 9 ottobre 2011". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}
: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ "Popolazione Residente al 1° Gennaio 2018". Istat. Nakuha noong 16 Marso 2019.
{{cite web}}
: CS1 maint: date auto-translated (link) - ↑ All demographics and other statistics: Italian statistical institute Istat.
- ↑ Israel Gutman, Bracha Rivlin e Liliana Picciotto, I giusti d'Italia: i non ebrei che salvarono gli ebrei, 1943-45 (Mondadori: Milano 2006), pp.212.