ข้ามไปเนื้อหา

สายแฮมเมอร์สมิธและซิตี

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี
แฮมเมอร์สมิธและซิตี
สายแฮมเมอร์สมิธและซิตีที่สถานีเวสต์แฮมมุ่งหน้าสถานีแฮมเมอร์สมิธ
ข้อมูลทั่วไป
จำนวนสถานี29
สีบนแผนที่สีชมพู
เว็บไซต์tfl.gov.uk/tube/route/hammersmith-city แก้ไขสิ่งนี้ที่วิกิสนเทศ
การดำเนินงาน
รูปแบบระบบขนส่งมวลชนเร็ว
ระบบรถไฟใต้ดินลอนดอน
ศูนย์ซ่อมบำรุงแฮมเมอร์สมิธ[1]
ขบวนรถS7 Stock
ผู้โดยสาร114.6 ล้านคน (2011/12)[2]
ประวัติ
เปิดเมื่อ
  • 10 มกราคม 1863; 161 ปีก่อน (1863-01-10)
    (เป็นรถไฟขนส่งมวลชน)
  • 30 กรกฎาคม 1990
    (เปลี่ยนเป็นสายแฮมเมอร์สมิธและซิตี)
ส่วนต่อขยายล่าสุด1936
ข้อมูลทางเทคนิค
ระยะทาง25.5 กิโลเมตร (15.8 ไมล์)[3]
ลักษณะทางวิ่งกึ่งใต้ดิน
รางกว้าง1,435 mm (4 ft 8 12 in) สแตนดาร์ดเกจ
ภาพรถไฟฟ้าสายแฮมเมอร์สมิธและซิตี

สายแฮมเมอร์สมิธและซิตี ในรถไฟใต้ดินลอนดอน วิ่งระหว่างแฮมเมอร์สมิธและบากกิ้ง มีชมพูเข้มเป็นสีประจำเส้นทาง มีจำนวนสถานี 29 สถานีในระยะทาง 25.5 กิโลเมตร (15.8 ไมล์) เป็นเส้นทางที่ผ่านย่านการเงินที่สำคัญ โดยมีบางส่วนเชื่อมกับสายดิสทริกต์ สายเซอร์เคิล และสายเมโทรโพลิตัน ผู้โดยสาร 114 ล้านคนต่อปี

แผนที่

[แก้]
แผนที่สายแฮมเมอร์สมิธและซิตี

อ้างอิง

[แก้]
  1. "London Underground Key Facts". Transport for London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 12 March 2014. สืบค้นเมื่อ 21 May 2008.
  2. "Performance: LU Performance Data Almanac". Transport for London. 2011–2012. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 14 February 2013. สืบค้นเมื่อ 17 January 2013.
  3. "Hammersmith & City line: Key Facts". Transport for London. คลังข้อมูลเก่าเก็บจากแหล่งเดิมเมื่อ 5 November 2013. สืบค้นเมื่อ 28 November 2012.

แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้]