ข้ามไปเนื้อหา

โอม

จาก วิกิพจนานุกรม พจนานุกรมเสรี

ภาษาไทย

[แก้ไข]

รากศัพท์

[แก้ไข]

ยืมมาจากภาษาสันสกฤต (โอํ์) มาจาก () + (อุ) อุ + ()

การออกเสียง

[แก้ไข]
การแบ่งพยางค์โอม
การแผลงเป็น
อักษรโรมัน
ไพบูลย์พับบลิชชิงoom
ราชบัณฑิตยสภาom
(มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย)/ʔoːm˧/(สัมผัส)
คำพ้องเสียงโอห์ม

คำนาม

[แก้ไข]

โอม

  1. (ศาสนาฮินดู, ศาสนาพุทธ) คำขึ้นต้นของการกล่าวมนตร์, ข้างฝ่ายฮินดูหมายถึง พระเจ้าทั้ง 3 คือ อ = พระศิวะ อุ = พระวิษณุ ม = พระพรหม, ข้างพระพุทธศาสนาเลียนเอามาใช้หมายถึง พระรัตนตรัย คือ อ = อรหํ (พระพุทธเจ้า) อุ = อุตฺตมธมฺม (พระธรรมอันสูงสุด) ม = มหาสงฺฆ (พระสงฆ์) นับถือเป็นคำศักดิ์สิทธิ์

คำกริยา

[แก้ไข]

โอม

  1. กล่าวคำขึ้นต้นของมนตร์

คำอุทาน

[แก้ไข]

โอม

  1. คำขึ้นต้นของมนตร์