นั่ง
ภาษาไทย
[แก้ไข]รูปแบบอื่น
[แก้ไข]- (เลิกใช้) น่งง
รากศัพท์
[แก้ไข]สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม *naŋᴮ; ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨶᩢ᩠᩵ᨦ (นั่ง), ภาษาลาว ນັ່ງ (นั่ง), ภาษาไทลื้อ ᦓᧂᧈ (นั่ง), ภาษาไทดำ ꪙꪰ꪿ꪉ (นั่ง), ภาษาไทขาว ꪙꪰꪉꫀ, ภาษาไทใหญ่ ၼင်ႈ (นั้ง), ภาษาอ่ายตน ꩫင် (นง์), ภาษาอาหม 𑜃𑜂𑜫 (นง์), ภาษาจ้วง naengh, ภาษาแสก หนั้ง
การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | นั่ง | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | nâng |
| ราชบัณฑิตยสภา | nang | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /naŋ˥˩/(สัมผัส) | |
คำกริยา
[แก้ไข]นั่ง (คำอาการนาม การนั่ง)
คำพ้องความ
[แก้ไข]- ดูที่ อรรถาภิธาน:นั่ง
คำแปลภาษาอื่น
[แก้ไข]ลดตัวหย่อนก้นให้ติดกับพื้นหรือที่รอง
คำประสม
[แก้ไข]ภาษาคำเมือง
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]- (เชียงใหม่) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย): /naŋ˦˨/
คำกริยา
[แก้ไข]หมวดหมู่:
- ศัพท์ภาษาไทยที่สืบทอดจากภาษาไทดั้งเดิม
- ศัพท์ภาษาไทยที่รับมาจากภาษาไทดั้งเดิม
- สัมผัส:ภาษาไทย/aŋ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- ศัพท์ภาษาไทยที่มี 1 พยางค์
- คำหลักภาษาไทย
- คำกริยาภาษาไทย
- จีนกลาง terms with redundant transliterations
- อังกฤษ translations
- ศัพท์ภาษาคำเมืองที่มีการออกเสียงไอพีเอ
- คำหลักภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมือง
- คำกริยาภาษาคำเมืองในอักษรไทย
- คำอกรรมกริยาภาษาคำเมือง