กลิ่น
ภาษาไทย
[แก้ไข]การออกเสียง
[แก้ไข]| การแบ่งพยางค์ | กฺลิ่น | |
| การแผลงเป็น อักษรโรมัน | ไพบูลย์พับบลิชชิง | glìn |
| ราชบัณฑิตยสภา | klin | |
| (มาตรฐาน) สัทอักษรสากล(คำอธิบาย) | /klin˨˩/(สัมผัส) | |
รากศัพท์ 1
[แก้ไข]ร่วมเชื้อสายกับภาษาคำเมือง ᨠᩖᩥ᩵ᩁ (กลิ่ร), ภาษาเขิน ᨠᩥ᩠᩵ᨶ (กิ่น), ภาษาลาว ກິ່ນ (กิ่น), ภาษาไทลื้อ ᦂᦲᧃᧈ (กี่น)
คำนาม
[แก้ไข]กลิ่น
- สิ่งที่รู้ได้ด้วยจมูก คือ เหม็น หอม และอื่น ๆ
- บางทีใช้หมายความว่า เหม็น
- แกงหม้อนี้เริ่มมีกลิ่น
- โดยปริยายหมายความว่า ลักษณะไม่น่าไว้วางใจ
- เรื่องนี้ชักมีกลิ่น
- การประมูลครั้งนี้เริ่มส่งกลิ่น
ลูกคำ
[แก้ไข]คำสืบทอด
[แก้ไข]- → เขมร: ក្លិន (กฺลิน)
รากศัพท์ 2
[แก้ไข]คำนาม
[แก้ไข]กลิ่น