Lars von Trier
Lars fon Trir (u originalu Lars von Trier) rođen je kao Lars Trir, 30. aprila 1956. u Kopenhagenu, Danska) je danski filmski režiser koji je jedan od osnivača kolektiva Dogme 95.
Lars von Trier | |
---|---|
Biografske informacije | |
Rođenje | Lars Trier 30. 4. 1956. |
Supružnik | Cæcilia Holbek (1987–1995) Bente Frøge (1997–) |
Profesionalne informacije | |
Zanimanje | redatelj, scenarist |
Opus | |
Djelatni period | 1977. − |
Znamenita djela | |
Biografija
urediLars fon Trir je završio Dansku filmsku školu 1983. Filmovi koje je napravio tokom školovanja, Nocture i Image of Liberation (Befrielsesbilleder) su dobili nagradu najboljeg filma na Minhenskom filmskom festivalu 1984.. Istu nagradu je dobio i 1991. za Evropu, koji je takođe dobio nagradu žirija na Kanskom filmskom festivalu ali i na drugim festivalima.
Fon Trir je režirao za televiziju film Medea (1988) koja je dobila nagradu Jovanka Orleanka u Francuskoj, a Kraljevstvo (Riget, 1994.) i Kraljevstvo II (Riget II, 1997.), su snimljeni u danskoj državnoj bolnici. Mini serija se zove "Riget" , što je sleng za bolnicu kojoj je ime "Rigshospitalet" (bukvalno Kraljevska bolnica). Treći dio serijala je zaustavljen zbog smrti jednog od glavnih glumaca, Šveđanina Ernst-Hugo Järegårda. Trinaest epizoda američke verzije je snimljeno, koje je bazirano na Kraljevstvu, a koje je napisao Stiven King, pod nazivom Stephen King's Kingdom Hospital, je slabo prošlo među gledaocima tokom 2004.
Breaking the Waves (1996.) je dobio glavnu nagradu u Kanu. U filmu je glumila Emili Votson, koja je bila nominovana za nagradu Oskar za najbolju glumicu.
Lars fon Trir je u Kanu prezentovao drugi projekat Dogme 95 filma, Idioti (Idioterne, 1998.). Kao režiser i idejni tvorac koncepta Dogme 95, privukao je međunarodnu pažnju i inspirisao mnoge režisere svijeta.
2000. je fon Trir imao premijeru mjuzikla Dancer in the Dark u kojoj glavnu ulogu tumači islandska pjevačica Björk. Film je dobio Zlatnu palmu (Palme d'Or) na Kanskom filmskom festivalu.
2005. godine je završio Manderlay, drugi film njegove američke trilogije. U prvom filmu te trilogije, Dogville, je glumila Nikol Kidman. Neki kritičari su smatrali da je film hrabar i moćan, dok su ga drugi okarakterisali pretencioznim i naklonjenim.
Njegov sljedeći projekat Dogme film The Boss of it All je komedija iz 2007 godine.
Zanimljivosti
uredi- Fon Trer je dodao "fon" svom imenu nakon što su ga drugovi prozvali "fon Trir".
- Velika inspiracija mu je bio Carl Theodor Dreyer i njegova adaptacija Euripidove drame Medeja.
- Kao mnogi drugi autori, Fon Trir koristi često istu grupu glumaca u svojim filmovima. Neki od njih su Jean-Marc Barr, Udo Kier i Stellan Skarsgård.
- U intervjuu 2003. sa The Age [1], von Trier tvrdi da više ne gleda filmove, jer je njegov hard disk pun. U mjesto toga, igra video igre. On također podržava/koristi prozak i pornografiju.
Strahovi
urediFon Trer pati od više fobija, kao npr. strah od letenja. Jednom je rekao "u osnovi, bojim se svega u životu, osim pravljenja filmova". Većina njegovih filmova je snimljena u Danskoj ili Švedskoj, što znači da nikada nije bio u SAD-u, iako se radnja u nekim filmovima dešava tamo. Kada god je njegov bio nominovan u Kanu, on bi se vozio u autu iz Danske do Francuske i nazad.
Filmografija
uredi- The Orchid Gardener / Orchidégartneren, (1977)
- Menthe - la bienheureuse, (1979)
- Nocturne, (1980)
- The Last Detail / Den sidste detalje, (1981)
- Image of relief / Befrielsesbilleder, (1982)
- The Element of Crime / Forbrydelsens element, (1984)
- Epidemic, (1987)
- Medea, (1988)
- Europa, (1991)
- Kraljevstvo / Riget (TV), (1994)
- Breaking the Waves, (1996)
- Kraljevstvo II / Riget II (TV), (1997)
- The Idiots / Idioterne, (1998)
- D-Dag - Lise, (2000)
- Dancer in the Dark, (2000)
- Dogville, (2003)
- The Five Obstructions / De Fem benspænd, (2003) režirao sa Jørgen Lethom
- Manderlay, (2005)
- The Boss of It All / Direktøren for det hele, (2006)
- Antichrist, (2009)
- Melancholia, (2011)
- Nymphomaniac, (2013)
Povezano
urediBibliografija
uredi- Lars von Trier bibliografija (preko UC Berkeley)