myśliwy

myśliwy (język polski)

myśliwy (1.1) i zwierzyna

myśliwy (1.2) i ofiara

wymowa:

IPA: [mɨɕˈlʲivɨ], AS: [myślʹivy], zjawiska fonetyczne: zmięk. ​

znaczenia:

rzeczownik, rodzaj męskoosobowy

(1.1) łow. osoba polująca na dzikie zwierzęta

(1.2) zool. polujące zwierzę

odmiana:

(1.1-2)

 

przypadek	liczba pojedyncza	liczba mnoga
mianownik	myśliwy	myśliwi
dopełniacz	myśliwego	myśliwych
celownik	myśliwemu	myśliwym
biernik	myśliwego	myśliwych
narzędnik	myśliwym	myśliwymi
miejscownik	myśliwym	myśliwych
wołacz	myśliwy	myśliwi

przykłady:

(1.1) Ale myśliwego, który strzela do wszystkiego, co się w lesie rusza, czeka straszna kara środowiskowa – zostaje okrzyknięty pogardliwym słowem „strzelacz”. To jakby na psychopatycznego kapo powiedzieć z wyrzutem „łapserdak”.

(1.1) Myśliwy siedział na ambonie i pilnie obserwował polanę.

składnia:

kolokacje:

synonimy:

(1.1) łowca; daw. myśliwiec

(1.1) łowca, drapieżnik

antonimy:

(1.1) zwierzyna

(1.2) ofiara

hiperonimy:

hiponimy:

(1.1) harpunnik, kłusownik, naganiacz, nemrod, oszczepnik, selekcjoner, skrzydłowy, sokolnik, traper, tropiciel, wielorybnik

holonimy:

meronimy:

wyrazy pokrewne:

rzecz. myślistwo n, myśliwiec m

zdrobn. myśliweczek m

forma żeńska myśliwa ż

przym. myśliwski

związki frazeologiczne:

etymologia:

uwagi:

tłumaczenia:

• angielski: (1.1) hunter, huntsman, courser
• baskijski: (1.1) ehiztari
• białoruski: (1.1) паляўнічы m
• dolnołużycki: (1.1) góńtwaŕ m
• duński: (1.1) jæger w
• esperanto: (1.1) ĉasisto
• ewe: (1.1) adela
• francuski: (1.1) chasseur m
• hiszpański: (1.1) cazador m
• kaszubski: (1.1) jachtôrz m
• kazachski: (1.1) аңшы
• łaciński: (1.1) venator m
• łotewski: (1.1) mednieks m
• niemiecki: (1.1) Jäger m
• nowogrecki: (1.1) κυνηγός m, książk. θηρευτής m
• rosyjski: (1.1) охотник m
• szwedzki: (1.1) jägare w
• ukraiński: (1.1) мисливець m
• węgierski: (1.1) vadász
• wilamowski: (1.1) jēgjer m, jegier m
• włoski: (1.1) cacciatore m

źródła: