Wodorotlenek żelaza(III)

Wodorotlenek żelaza(III)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
	wodorotlenek żelaza(III)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Fe(OH); 3
Inne wzory	xFe; 2O; 3·yH; 2O
Masa molowa	106,87 g/mol
Wygląd	czerwonobrunatny proszek
	Identyfikacja
Numer CAS	1309-33-7
PubChem	73964
DrugBank	DB13423
InChI
	InChI=1S/Fe.3H2O/h;3*1H2/q+3;;;/p-3
	InChIKey
	MSNWSDPPULHLDL-UHFFFAOYSA-K
Właściwości
	Gęstość
	3,4 g/cm³; ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	nierozpuszczalny
	w innych rozpuszczalnikach
	roztwarza się w kwasach, nierozpuszczalny w alkoholach
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Alfa Aesar [dostęp 2019-12-25]
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Substancja nie jest klasyfikowana jako; niebezpieczna według kryteriów GHS; (na podstawie podanej karty charakterystyki).
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
	Multimedia w Wikimedia Commons

Wodorotlenek żelaza(III), Fe(OH)
3 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy wodorotlenków. Jest to ciało stałe koloru czerwonego. W rzeczywistości wodorotlenek żelaza(III) ma zmienny skład wyrażony wzorem xFe
2O
3·yH
2O. Nierozpuszczalny w wodzie i alkoholu. Stosowany jest jako pigment oraz przy oczyszczaniu wody^[2].

Występowanie

Częściowo odwodniony wodorotlenek o wzorze Fe(O)OH tlenowodorotlenek żelaza(III) występuje naturalnie m.in. jako goethyt i lepidosyt^[3].

Otrzymywanie

Wodorotlenek żelaza(III) Fe(OH)₃ nie został wyizolowany w czystej formie^[3]. Roztwory koloidalne tego związku otrzymuje się przez dodanie mocnej zasady do roztworu soli żelaza(III) – wytrąca się brązowy galaretowaty osad^[2]:

FeCl
3 + 3NaOH → Fe(OH)
3↓ + 3NaCl

Koloid wolny od obcych jonów można otrzymać w wyniku hydrolizy etanolanu żelaza(III), Fe(OC
2H
5)
3^[3].

Przypisy

↑ AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 956, ISBN 978-83-01-16282-5 .
↑ ^a ^b ^c ^d ^e Iron(III) hydroxide, [w:] PradyotP. Patnaik PradyotP., Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 430, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).
↑ ^a ^b ^c Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 1171 .

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Bielański-1] AdamA. Bielański AdamA., Podstawy chemii nieorganicznej, wyd. 6, t. 2, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 956, ISBN 978-83-01-16282-5 .

[Patnaik-2] Iron(III) hydroxide, [w:] PradyotP. Patnaik PradyotP., Handbook of Inorganic Chemicals, London: McGraw-Hill, 2003, s. 430, ISBN 0-07-049439-8 (ang.).

[Durrant-3] Philip JohnP.J. Durrant Philip JohnP.J., BrylB. Durrant BrylB., Zarys współczesnej chemii nieorganicznej, Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Naukowe, 1965, s. 1171 .

[1]

[2]

[3]