Przejdź do zawartości

Władysław Szulc

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Władysław Szulc
Ilustracja
Władysław Szulc (2013)
Data i miejsce urodzenia

16 kwietnia 1933
Staszów

Data i miejsce śmierci

25 marca 2021
Sanok

Narodowość

polska

Dziedzina sztuki

fotografika, malarstwo

Odznaczenia
Odznaka honorowa „Zasłużony dla Kultury Polskiej”
Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury” Odznaka „Zasłużony dla Sanoka”

Władysław Szulc (ur. 16 kwietnia 1933 w Staszowie, zm. 25 marca 2021 w Sanoku) – polski fotograf, malarz.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Staszowie[1][2][3]. Rodzina ze strony ojca pochodziła ze spolonizowanych Niemców kolonizujących Kujawy w I połowie XIX w., ze strony matki dziadkowie byli uczestnikami powstania styczniowego z 1863[4].

Zdał maturę w Skarżysku-Kamiennej. W 1956 ukończył konserwatorstwo i zabytkoznawstwo (muzealnictwo) na Wydziale Sztuk Pięknych Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu[5][1][3]. Po ukończeniu studiów był zatrudniony w pracowni witrażownictwa, a następnie w pracowni fotograficznej PKZ w tym mieście[2][3]. Początkowo zajmował się fotografią, w 1960 został członkiem Toruńskiego Towarzystwa Fotograficznego, a w 1961 w Toruniu zorganizowano pierwszą wystawę jego zdjęć[5].

W 1964 wraz z żoną i córką zamieszkał w Sanoku[5][1], do czego namówił go pracujący w tym mieście Wojciech Kurpik. Rodzice artysty mieszkali w Sanoku przez krótki okres przed 1939, gdzie jego ojciec, Kazimierz Szulc, był lekarzem w 2 Pułku Strzelców Podhalańskich. Przez 34 lata prowadził pracownię fotograficzną w Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku (w MBL pracę podjęła też jego żona)[5][2]. Zasiadał w komitecie redakcyjnym i był autorem okładek wydania czasopisma „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. W 1998 przeszedł na emeryturę[2][3].

Jako artysta uprawiał fotografię, od 1970 także malarstwo[2][3]. Malował technikami wodnymi (akwarela, gwasz) oraz pastelami. Malował głównie pejzaże podsanockie, a jego ulubionymi motywami były drzewa i domy[6]. Pierwszą wystawę indywidualną miał w 1962 w Toruniu[7]. Wystawiał w Polsce oraz Wielkiej Brytanii. W 1980 zorganizowano jego szóstą wystawę indywidualną (w Krośnie jako pierwszą)[7]. Do tego czasu jego prace pokazywano na 34 wystawach ogólnopolskich i 17 wojewódzkich oraz otrzymał 23 nagrody i wyróżnienia[7]. W Sanoku wystawiał w latach 1974 i 1978, a także od 1980 w „Sanockim Salonie Grudniowym”. Czasowe wystawy Władysława Szulca prezentowane były w Miejskiej Bibliotece Publicznej oraz Biurze Wystaw Artystycznych w Sanoku. Prace artysty znajdują się w muzeach w Sanoku, Krośnie oraz zbiorach prywatnych w kraju i za granicą. Od 2001 członek Związku Polskich Artystów Fotografików[8][3].

W MBL tworzył struktury NSZZ „Solidarność”[9]. Jako przedstawiciel MBL 15 marca 1981 zasiadł w prezydium Międzyzakładowej Komisji Koordynacyjnej NSZZ „Solidarność”[10]. W okresie stanu wojennego zajmował się kolportażem podziemnych wydawnictw oraz udzielał pomocy osobom internowanym, przebywającym w szpitalu w Sanoku[9]. Był aresztowany w listopadzie 1992 i ponownie w 1993, szykanowany i rozpracowywany przez SB w sprawie pod kryptonimem „Skansen”[9]. Po reaktywacji „Solidarności” został przewodniczącym struktur związku w MBL[9].

Był autorem dwóch zdjęć przedstawiających panoramę miasta Sanoka, wydrukowanych na zewnętrznej okładce książki-monografii Sanok. Dzieje miasta z 1995[11]. W 2005 wydano publikację zatytułowaną Mojość, którego autorami był duet Janusz Szuber i Władysław Szulc a treścią publikacji były przedstawiające Sanok słowo pisane pierwszego z nich oraz fotografie drugiego z artystów (ISBN 83-919470-8-4)[1][3].

W 1998 przeszedł na emeryturę[9]. Uzyskał status pokrzywdzonego wydany przez Instytut Pamięci Narodowej[9].

Miejsce pochówku Wandy i Władysława Szulców

Zmarł 25 marca 2021[12]. 31 marca 2021 jego prochy zostały pochowane w kolumbarium na Cmentarzu Centralnym w Sanoku, gdzie wcześniej spoczęły prochy jego żony Wandy (1930-2019). Ich córką jest Joanna Połdiak, nauczycielka języka niemieckiego w II Liceum Ogólnokształcącym im. Marii Skłodowskiej-Curie w Sanoku[13][14].

Wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
  • Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym „Ziemia Rzeszowska w 30-leciu PRL” (1974)[15]
  • Wyróżnienie w Ogólnopolskim Konkursie Fotograficznym TTF i WDK w Rzeszowie z okazji Roku Ochrony Zabytków (1975)[16]
  • Nagroda Miasta Sanoka II stopnia w dziedzinie kultury i sztuki za rok 1997 za osiągnięcia w zakresie fotografii i plastyki (29 kwietnia 1998)[17][18][19][1]
  • Nagroda wojewody krośnieńskiego w dziedzinie kultury (1998)[20]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e Franciszek Oberc. Samorząd miejski Sanoka a wybitni sanoczanie. „Zeszyty Archiwum Ziemi Sanockiej”. Nr 11: Samorząd Gminy Miasta Sanoka 1990–2010, s. 538, 2014. Fundacja „Archiwum Ziemi Sanockiej”. ISSN 1731-870X. 
  2. a b c d e Laureaci Nagród Miasta Sanoka A.D. 1997. Władysław Szulc. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (339), s. 4, 8 maja 1998. 
  3. a b c d e f g Sulikowski 2010 ↓, s. 203.
  4. Władysław Szulc, Uzależniony od rzeczywistości (autobiografia), 2013.
  5. a b c d Czesław Skrobała. Malując o zmierzchu. „Podkarpacie”. Nr 6, s. 12, 5 lutego 1981. 
  6. Dorota Mękarska. Malarz ludzkiego istnienia. „Tygodnik Sanocki”. Nr 16, s. 4, 4 września 1991. 
  7. a b c Romuald Biskupski. Wrażliwy twórca. „Podkarpacie”. Nr 9, s. 5, 20 lutego 1980. 
  8. Tomasz Chomiszczak: 50x50 Władysław Szulc fotografia (Toruń – fotografie 1958-1962). Sanok: 2012, s. 6. ISBN 978-83-62960-06-4.
  9. a b c d e f g Zasłużeni dla „Solidarności”. „Kurier Podkarpacki”. Nr 51/52, s. 29, 17 grudnia 2008. 
  10. Powstała Międzyzakładowa Komisja Koordynacyjna NSZZ „Solidarność” w Sanoku. „Gazeta Sanocka – Autosan”. Nr 9, s. 1, 20–31 marca 1981. 
  11. Sanok. Dzieje miasta. Kraków: Secesja, 1995, s. 4. ISBN 83-86077-57-3.
  12. Zmarł Władysław Szulc (1933-2021). facebook.com, 2021-03-26. [dostęp 2021-03-30].
  13. Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 1, s. 2, 3 stycznia 2020. 
  14. Pozostaną w pamięci. „Tygodnik Sanocki”. Nr 13 (1520), s. 2, 2 kwietnia 2021. 
  15. Rozstrzygnięto Ogólnopolski Konkurs Fotograficzny pn. „Ziemia Rzeszowska w 30-leciu PRL”. „Nowiny”. Nr 190, s. 4, 12 lipca 1974. 
  16. Konkursy fotograficzne. „Nowiny”. Nr 165, s. 4, 28 lipca 1975. 
  17. Jolanta Ziobro. Nagrody Miasta Sanoka AD 1997. „Tygodnik Sanocki”. Nr 19 (339), s. 1, 8 maja 1998. 
  18. Zbigniew Osenkowski. Kalendarium sanockie 1995-2000. „Rocznik Sanocki”. Tom VIII, s. 347, 2001. 
  19. Nagroda Miasta Sanoka. W: Franciszek Oberc: Sanok. Instytucje kultury. Sanok: Miejska Biblioteka Publiczna im. Grzegorza z Sanoka w Sanoku, 1999, s. 124. ISBN 83-909787-3-3.
  20. Nagrody wojewody. „Tygodnik Sanocki”. Nr 25 (345), s. 2, 19 czerwca 1998. 
  21. Międzynarodowa konferencja skansenowska. „Nowiny”. Nr 121, s. 2, 29 maja 1978. 
  22. Wojciech Salwa. Międzynarodowa Konferencja Skansenowska w Sanoku w dniach 27–30 maja 1978. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 25, s. 7, 1979. 
  23. Sanocki fotografik uhonorowany [online], Onet, 25 listopada 2013 [dostęp 2013-12-05] (pol.).
  24. Na podstawie zdjęcia z 25 czerwca 2013.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Malarstwo Polski południowo-wschodniej 1900-1980. Rzeszów: BWA, 1982.
  • Tomasz Chomiszczak: 50x50 Władysław Szulc fotografia (Toruń – fotografie 1958-1962). Sanok: 2012. ISBN 978-83-62960-06-4.
  • Szulc – artysta osobny [online], Miejska Biblioteka Publiczna w Sanoku [dostęp 2014-03-12] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-12].
  • Andrzej Sulikowski: Epos sanocki Janusza Szubera. Szczecin: Volumina.pl, 2010, s. 1-316. ISBN 978-83-62355-59-4.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]