Przejdź do zawartości

Stephen Dorff

Przejrzana
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stephen Dorff
Ilustracja
Podczas Toronto International Film Festival w 2012 roku.
Imię i nazwisko

Stephen Hartley Dorff Jr.

Data i miejsce urodzenia

29 lipca 1973
Atlanta

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1985

Multimedia w Wikimedia Commons
Dorff (w środku) z Robertem Davi i Michaelem Shannonem na Toronto International Film Festival 2012

Stephen Hartley Dorff Jr.[1][2] (ur. 29 lipca 1973 w Atlancie) – amerykański aktor filmowy i telewizyjny.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Atlancie[3] w stanie Georgia jako starszy syn katoliczki Nancy Lee (z domu Masters) i Stephena Hartleya „Steve’a” Dorffa[4], żydowskiego kompozytora i producenta muzyki filmowej pochodzenia rosyjskiego i polskiego[5]. Jego matka była pochodzenia włoskiego i polskiego[6]. Jak twierdził, był trochę wychowany na pół-Żyda[7]. Dorastał w Los Angeles, gdzie pracował jego ojciec. Uczęszczał do kilku szkół prywatnych i został wydalony z pięciu z nich[8].

Jego młodszy brat Andrew (ur. 16 grudnia 1976) podobnie jak ojciec – został muzykiem[9]. Zmarł 19 grudnia 2016 w wieku 40 lat[10].

Po latach ojciec ożenił się po raz drugi z aktorką Lori Dorff, z którą ma dwie córki – Callie (ur. 28 lipca 1997) i Kaitlyn Hannah (ur. 6 marca 2000)[11]. Uczył się aktorstwa w Young Actors Space w Van Nuys.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Mając 11 lat wziął udział w telewizyjnej reklamie firmy Kraft i Mattel[12]. W wieku 12 lat pojawił się w odcinku dwóch familijnych sitcomów: ABC 45 minut dla Harlemu (Diff’rent Strokes, 1985) – pt. Sam adoptuje dziadka (Sam Adopts a Grandparent) z Conradem Bainem i Garym Colemanem oraz CBS Wciąż Bóbr (Still the Beaver, 1985) – pt. Gladiatorzy (The Gladiators). W telewizyjnym dramacie NBC Jeniec wojenny (In Love and War, 1987) został obsadzony w roli 9-letniego Stana, syna Jamesa B. Stockdale’a (James Woods). Jako 14-latek zadebiutował na kinowym ekranie główną rolą Glena w horrorze Wrota (The Gate, 1987), za którą zdobył nominację do nagrody Saturna w kategorii najlepszy młody aktor i Young Artist Award jako najlepszy młody aktor w horrorze[13]. W następnych latach występował głównie w produkcjach telewizyjnych, w tym w sitcomie Świat według Bundych (Married... with Children, 1989)[14].

Za rolę 16-letniego Roberta Mendhama, który odkrywa, że został adoptowany i ukradziony prawdziwym rodzicom w dramacie telewizyjnym CBS Zawsze pamiętam, by kochać cię (Always Remember I Love You, 1990) z Patty Duke i Joan Van Ark została uhonorowana nagrodą Young Artist Award w kategorii najlepszy młody aktor w filmie telewizyjnym, pilocie lub serialu specjalnym[13]. Postać angielskiego 18-letniego P.K., mieszkającego w Afryce podczas II wojny światowej, który dzięki swoim umiejętnościom bokserskim staje się symbolem nadziei w czasie wojny w dramacie sportowym Zew wolności (The Power of the One, 1992)[15] z Morganem Freemanem przyniosła mu nominację do Young Artist Award dla najlepszego młodego aktora w filmie kinowym[13]. W 1992 został laureatem nagrody NATO/ShoWest jako gwiazdor jutra[16]. Jego status obiecującego młodego aktora przypieczętowała kreacja bliskiego przyjaciela Johna Lennona – piątego Beatlesa – Stuarta Sutcliffe’a w biograficznym dramacie muzycznym Backbeat (1994). Otrzymał wiele pochlebnych recenzji za rolę transseksualnego Candy’ego Darlinga w biograficznym dramacie kryminalnym I Shot Andy Warhol (1996). Zagrał postać pasierba handlarza winem u boku Jacka Nicholsona w dreszczowcu Krew i wino (Blood and Wine, 1996)[17]. Kandydował do roli Charliego Simmsa w Zapachu kobiety (1992) Martina Bresta i Jacka Dawsona w Titanicu (1997) Jamesa Camerona; ostatecznie był zadowolony, że nie zagrał tej roli, ponieważ zawsze byłby zapamiętany jako „ten facet na łodzi”[18].

Hollywood podbił rolą przywódcy wampirów, zamierzającego zapanować nad ludzkością w horrorze Blade: Wieczny łowca (Blade, 1998), zdobywając nagrodę MTV Movie Award i Blockbuster Entertainment Award. Zagrał fizyka i cudowne dziecko Paula Pentcho w pierwszym filmie przygotowywanym specjalnie dla Internetu – 40-minutowym dramacie przygodowym Eugenia Zanettiego The Quantum Project (2000)[19] z Johnem Cleese. W amerykańsko-francuskiej komedii Cecil B. Demented (2000) wcielił się tu w tytułową rolę terrorysty – zdeklarowanego przeciwnika Hollywoodu, który porywa znaną aktorkę (Melanie Griffith), aby ogłosić światu swoje przesłanie. Jednak w latach 2004-2006, grając czarne charaktery w filmach Cold Creek Manor (2003) i Alone in the Dark: Wyspa cienia (Alone in the Dark, 2005), znalazł się na liście najgorszych aktorów roku. W dramacie kryminalnym Lee Danielsa Zawód zabójca (Shadowboxer, 2005) zagrał przestępcę[20][21].

Wystąpił jako chłopak Alicii Silverstone, która przyłapała go na zdradzie w teledysku zespołu grupy Aerosmith „Cryin’” (1993)[22]. Wziął też udział w wideoklipie grupy Limp Bizkit - „Rollin'” (2000) i Britney Spears „Everytime” (2004).

Był na okładkach „Interview” (w maju 1993), „Smash Hits” (w kwietniu 1994), „Details” (w styczniu 1995), „SKY” (w czerwcu 1995), „Mondo Uomo” (maj/czerwiec 1997), „The New York Times Style” (we wrześniu 2010), „VMan” (w listopadzie 2010), „Vogue L’Uomo” (w edycji włoskiej w lutym 2011), „Safari” (w maju 2011) i „Telegraph Men’s Style” (jesień-zima 2011)[23]. Pojawił się w telewizyjnych i prasowych reklamach Blu-Cigs, elektronicznej firmy papierosów[24][25]. Jednak pomimo zdiagnozowano rozedmy przyznał w listopadzie 2013, że nadal regularnie pali papierosy[26].

W dreszczowcu Tylko teraz (Tomorrow You're Gone, 2012) zagrał postać byłego skazańca, który nawiązuje romans z byłą gwiazdą porno, ćpunką i poetką (Michelle Monaghan)[27]. Jako Jerry Lee Flannigan był protagonistą i narratorem dreszczowca Motelowe życie (The Motel Life, 2012)[28] obok Emilego Hirscha, Dakoty Fanning i Krisa Kristoffersona.

W 2013 był gościem honorowym 6 Off Plus Camera[29]. W dramacie sportowym Embattled (2020) zagrał postać niestabilnego zawodnika MMA Casha „Pogromcę” Boykinsa, wychowanego przez agresywnego ojca[30]

Prywatnie jest dobrym znajomym Bena Stillera. Kolekcjonuje używane aparaty fotograficzne.

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Filmy fabularne

[edytuj | edytuj kod]

Filmy TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1987: Jeniec wojenny (In Love and War, NBC) jako Stan
  • 1988: Dusza trenera (Quiet Victory: The Charlie Wedemeyer Story)
  • 1988: Mutts jako Eric Gillman
  • 1988: The Absent-Minded Professor jako Curtis
  • 1989: Wiem, że na imię mam Steven (I Know My First Name Is Steven, NBC) jako Pete
  • 1989: Kto się boi króliczka? (Do You Know the Muffin Man?) jako Sandy Dollison
  • 1990: A Son's Promise jako Charles O'Kelley
  • 1990: Always Remember I Love You (CBS) jako Robert Mendham
  • 1999: Ziemskie namiętności (Earthly Possessions) jako Jake Simms, Jr.
  • 2006: Covert One: Program Hades (Covert One: The Hades Factor) jako pułkownik Jon Smith

Seriale TV

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985: Diff'rent Strokes jako Scott
  • 1989: Empty Nest jako 14-letni Billy
  • 1989: Roseanne (ABC) jako Jimmy Meltrigger, przyjaciel Becky
  • 1989: Świat według Bundych (Married... with Children) jako Boz
  • 1990: Detektyw w sutannie (Father Dowling Mysteries) jako Mark Oskowski
  • 1990-91: What a Dummy jako 16-letni Tucker Brannigan
  • 1991: Blossom jako Bobby
  • 2005: Stacked jako członek przesłuchania

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Stephen Dorff Biography & TV / Movie Credits. TVRage.Com. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  2. ↑ Personalidade: Stephen Dorff (EUA). InterFilmes.com. [dostęp 2021-08-03]. (port.).
  3. ↑ Stephen Dorff Pictures. FanPix.Net. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  4. ↑ Stephen Dorff Biography (1973-). Film Reference. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  5. ↑ Successful Steve Dorff Also Has a Son With Many Talents. „Los Angeles Times”. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  6. ↑ Stephen Dorff — What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  7. ↑ Stephen Dorff Biography. Famous People. [dostęp 2021-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-03)]. (ang.).
  8. ↑ Stephen Dorff, a star in the making. „USA Today”. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).}
  9. ↑ Stephen Dorff (29 de Julho de 1973). Filmow. [dostęp 2021-08-03]. (port.).}
  10. ↑ Nie żyje Andrew Dorff. Znany autor tekstów miał 40 lat. Interia.pl. [dostęp 2021-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)]. (pol.).
  11. ↑ Pronunciation of Stephen Dorff (actor). Omnilexica. [dostęp 2021-08-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-08-03)]. (ang.).
  12. ↑ Stephen Dorff. ČSFD.cz. [dostęp 2021-08-03]. (cz.).
  13. ↑ a b c Stephen Dorff Awards. FamousFix. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  14. ↑ Stephen Dorff Biography. TV.com. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  15. ↑ Stephen Dorff. Rotten Tomatoes. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  16. ↑ Lucia Bozzola: Stephen Dorff Biography. AllMovie. [dostęp 2020-08-02]. (ang.).
  17. ↑ Stephen Dorff Profile. Metacritic. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  18. ↑ Stephen Dorff Trivia. FamousFix. [dostęp 2020-08-02]. (ang.).
  19. ↑ Frank Houston: Hollywood Flirts With Short Films on the Web. „The New York Times”, 15 czerwca 2000. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  20. ↑ Frank (2006-08-21): He’s naked: Stephen Dorff. OMG. [dostęp 2021-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)]. (ang.).
  21. ↑ Stephen Dorff. cumm.co.uk. [dostęp 2011-05-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)]. (ang.).
  22. ↑ Juan Sanguino: Stephen Dorff contra todos: crónica de un actor cuya carrera quedó a la sombra de sus ambiciones. „El País”, 31 lipca 2021. [dostęp 2021-08-02]. (hiszp.).
  23. ↑ Stephen Dorff Magazines. FamousFix. [dostęp 2020-08-02]. (ang.).
  24. ↑ Stephen Dorff: Actor a hot commodity in ads, films. SFGate. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  25. ↑ Blu Cigs TV Commercial, 'Freedom' Featuring Stephen Dorff. iSpot.tv. [dostęp 2015-03-15]. (ang.).
  26. ↑ Interview: Sofia Coppola and Stephen Dorff For 'Somewhere'. The Chic Spy. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  27. ↑ Stephen Dorff szuka zemsty z byłą gwiazdą porno. Onet.pl. [dostęp 2021-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2018-07-10)]. (pol.).
  28. ↑ One day all actors will be as honest about Hollywood as Stephen Dorff. „GQ”. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  29. ↑ Barbara Łukaszewicz (2013-04-10): Roland Joffe and Volker Schlondorff Lead Panels at Off Plus Camera 2013. Film New Europe. [dostęp 2021-08-02]. (ang.).
  30. ↑ Adam White: Stephen Dorff: ‘I don’t want to be in Black Widow or one of those movies – I’m embarrassed for Scarlett!’. „The Independent”, 5 lipca 2021. [dostęp 2021-08-03]. (ang.).
  31. ↑ Exclusive Clip: John Travolta Has a Tense Meeting With Stephen Dorff in Paradise City [online], MovieWeb, 10 listopada 2022 [dostęp 2023-07-10] (ang.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Laureaci MTV Movie Awards w kategorii najlepszy czarny charakter
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stephen_Dorff&oldid=73677782”