Przejdź do zawartości

Miroslav Klose

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Miroslav Klose
Ilustracja
Miroslav Klose (2016)
Pełne imię i nazwisko

Miroslav Josef Klose

Data i miejsce urodzenia

9 czerwca 1978
Opole

Wzrost

184 cm

Pozycja

napastnik

Informacje klubowe
Klub

1. FC Nürnberg (trener)

Kariera juniorska
Lata Klub
1987–1998 SG Blaubach-Diedelkopf
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1998–1999 FC 08 Homburg 18 (1)
1999–2004 1. FC Kaiserslautern 120 (44)
2004–2007 Werder Brema 89 (53)
2007–2011 Bayern Monachium 98 (24)
2011–2016 Lazio 139 (55)
W sumie: 464 (177)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2001–2014  Niemcy 137 (71)
Kariera trenerska
Lata Drużyna
2016–2018 Niemcy (asystent)
2020–2021 Bayern Monachium (asystent)
2022–2023 Rheindorf Altach
2024– 1. FC Nürnberg
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsce Brazylia 2014 piłka nożna
II miejsce Korea/Japonia 2002 piłka nożna
III miejsce Niemcy 2006 piłka nożna
III miejsce RPA 2010 piłka nożna
Mistrzostwa Europy
II miejsce Austria/Szwajcaria 2008 piłka nożna
III miejsce Polska/Ukraina 2012 piłka nożna
Odznaczenia
Srebrny Liść Laurowy (RFN)
Strona internetowa

Miroslav Josef Klose[1] (ur. 9 czerwca 1978 w Opolu jako Mirosław Marian Klose[2]) – niemiecki piłkarz polskiego pochodzenia, który występował na pozycji napastnika. Mistrz świata z 2014 roku, wicemistrz świata 2002, dwukrotny brązowy medalista mistrzostw świata 2006 (król strzelców 5 goli) i 2010, wicemistrz Europy 2008. Z dorobkiem 16 goli najskuteczniejszy piłkarz w historii mistrzostw świata i z dorobkiem 71 goli najskuteczniejszy zawodnik w historii reprezentacji Niemiec.

W wywiadzie zapytany o swoje korzenie odpowiedział: "Tu się urodziłem, tu spędziłem część dzieciństwa, tu mam rodzinę. Poza tym, moja żona pochodzi z Polski. Z dziećmi rozmawiamy po polsku i po niemiecku. Jak pan słyszy mój polski jest nie najgorszy choć czasem wtrącam niemieckie słowa. Nigdy nie zapomnę, skąd pochodzę”. Mimo wszystko nigdy nie wyraził zainteresowania grą w barwach biało-czerwonych[3].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Swoją karierę piłkarską rozpoczynał w zespole młodzieżowym klubu SG Blaubach-Diedelkopf.
W 1998 r. przeniósł się do występującego w Regionallidze klubu FC 08 Homburg. W tym zespole zadebiutował 15 listopada 1998 roku w ligowym meczu z Preußen Münster. 1 kwietnia 1999 roku w meczu z Wuppertaler SV strzelił swojego jedynego gola dla tego klubu.

W 1999 roku został zawodnikiem 1. FC Kaiserslautern. Początkowo występował jedynie w rezerwach, a 1 lipca 2000 został włączony do składu pierwszej drużyny. 15 kwietnia 2000 roku w wygranym 1:0 meczu, 30. kolejki, z Eintrachtem Frankfurt, zadebiutował w Bundeslidze, zmieniając w 76. minucie spotkania Jörgena Petterssona. Pierwszego gola dla Kaisers strzelił już w następnym sezonie – 20 października 2000 roku kiedy to w 85. minucie ligowego meczu z Werderem Brema po asyście Jeffa Strassera ustalił wynik meczu na 2:0. W barwach Kaiserslautern, Klose rozegrał łącznie 147 meczów, w których strzelił 53 gole i zanotował 25 asyst.

1 lipca 2004 r. za ok. 5 mln euro został zawodnikiem Werderu Brema. 14 września 2004 w przegranym 0:2 meczu Werderu z Interem, zadebiutował w Lidze Mistrzów. W sezonie 2005/06 strzelając 25 goli został królem strzelców Bundesligi oraz zdobył z Werderem Puchar Ligi Niemieckiej. W 2006 roku został wybrany piłkarzem roku w Niemczech. W klubie z Bremy rozegrał łącznie 131 spotkań. Strzelił w nich 63 bramki i zanotował 47 asyst. Od 1 lipca 2007 do maja 2011 r. był piłkarzem Bayernu Monachium, z którym święcił największe klubowe sukcesy w swojej karierze – dwukrotnie zdobywał mistrzostwo Niemiec i Puchar Niemiec, a także raz Superpuchar Niemiec i Puchar Ligi. Ponadto z monachijskim zespołem w sezonie 2009/10 doszedł do finału Ligi Mistrzów, gdzie jednak Bayern musiał uznać wyższość Interu. Dla Bayernu, biorąc pod uwagę wszystkie rozgrywki, rozegrał 150 meczów, w których strzelił 53 bramki i 28 razy asystował przy trafieniach kolegów. W 2011 r. podpisał dwuletni kontrakt z włoskim klubem S.S. Lazio. W Serie A zadebiutował 9 września 2011 w, zremisowanym 2:2, meczu z Milanem, zdobywając jednocześnie swoją pierwszą bramkę na tamtejszych boiskach. 5 maja 2013 w ligowym meczu z Bolonią zdobył 5 bramek, czym wyrównał osiągnięcie Roberto Pruzzo, który w sezonie 1985/1986 strzelił pięć goli dla innego rzymskiego klubu- AS Romy w spotkaniu ligowym z Avellino. 26 maja 2013 roku pokonując w finale, w derbowym meczu, drużynę Romy, zdobył z Lazio Puchar Włoch. 1 lipca 2016 po wygaśnięciu kontraktu z S.S. Lazio stał się wolnym zawodnikiem. W barwach Lazio rozegrał łącznie 171 meczów, w których strzelił 64 bramki i zaliczył 35 asyst.

1 listopada 2016 roku oficjalnie zakończył karierę piłkarską[4].

Gra fair play

[edytuj | edytuj kod]

Podczas swojej kariery Klose oprócz osiągania doskonałych wyników sportowych zasłynął także dzięki swojej grze fair play, której stał się symbolem. 26 września 2012 roku, podczas ligowego meczu z SSC Napoli (0:3), strzelił bramkę już w trzeciej minucie spotkania. Sędzia uznał gola i wskazał na środek boiska, ale napastnik zaapelował do niego o zmianę decyzji, przyznając się do zagrania piłki ręką. Tym zachowaniem piłkarz zaimponował nie tylko kibicom i mediom we Włoszech, ale też Niemieckiej Federacji Piłkarskiej, DFB, która uhonorowała go nagrodą fair play. Otrzymał ją też siedem lat wcześniej, jeszcze podczas występów w Werderze Brema. Kiedy arbiter podyktował rzut karny na korzyść jego zespołu, Klose przyznał, że nie był faulowany. Sędzia odwołał decyzję i cofnął pokazaną bramkarzowi żółtą kartkę[5].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
Brazylia vs Niemcy, w Belo Horizonte

24 marca 2001 roku debiutował w reprezentacji Niemiec w meczu z Albanią strzelając w tym meczu również pierwszą bramkę. W 2002 roku na turnieju w Korei i Japonii sięgnął z reprezentacją Niemiec po wicemistrzostwo świata, a sam zdobywając w turnieju 5 bramek, został wicekrólem strzelców. Następnie wziął też udział w turnieju finałowym Euro 2004. Na Mistrzostwach Świata 2006 w Niemczech zdobył wraz z reprezentacją Niemiec brązowy medal i został (z dorobkiem 5 goli) królem strzelców. Taki sam medal wywalczył na Mistrzostwach Świata 2010 (zdobył w turnieju 4 bramki).

W 2012 roku został powołany na odbywające się w Polsce i na Ukrainie, mistrzostwa Europy. Pierwszy mecz na turnieju rozegrał 22 czerwca przeciwko reprezentacji Grecji w meczu ćwierćfinałowym. Zdobył jedną bramkę, a mecz zakończył się wynikiem 4:2 dla Niemiec.

7 września 2013 w zwycięskim spotkaniu 3-0 z Austrią eliminacji do mistrzostw świata wpisał się na listę strzelców i tym samym wyrównał rekord Gerda Müllera wynoszący 68 bramek. 21 czerwca 2014 na mistrzostwach świata w Brazylii podczas meczu NiemcyGhana wyrównał rekord strzelonych bramek na MŚ należący do Brazylijczyka Ronaldo de Limy. 8 lipca 2014 podczas meczu Niemcy – Brazylia strzelił bramkę, zostając samodzielnym rekordzistą strzelonych bramek na mistrzostwach świata (16 bramek). Była to ostatnia bramka Klose dla Niemiec.

13 lipca 2014 roku pokonując w finale po dogrywce 1:0 Argentynę, sięgnął z reprezentacją Niemiec po mistrzostwo świata.

Wspomniany finał mundialu w Brazylii, był jego ostatnim meczem piłkarskiej reprezentacji Niemiec.

W kadrze Niemiec Miroslav Klose rozegrał 137 meczów, w których strzelił 71 bramek – czyni go to najskuteczniejszym strzelcem w historii niemieckiej drużyny narodowej[6]. Z reprezentacją zdobył złoty, srebrny i dwa brązowe medale mistrzostw świata, a także srebrny medal mistrzostw Europy.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

1 listopada 2016 poinformowano, iż Klose będzie pełnił funkcję jednego z asystentów trenera reprezentacji Niemiec, Joachima Löwa[7].

11 czerwca 2024 roku Miroslav Klose został trenerem 1. FC Nürnberg[8].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Pochodzi z górnośląskiej sportowej rodziny – ojciec Józef Klose był piłkarzem (m.in. Odry Opole i francuskiego klubu AJ Auxerre), matka Barbara Jeż była piłkarką ręczną, 45-krotną reprezentantką Polski.

W latach 1979–1984, z powodu gry Józefa Klose w Auxerre, rodzina mieszkała we Francji, następnie powróciła do Opola, a w 1987 roku wszyscy (rodzice, 11-letnia wówczas córka Marzena i 9-letni syn Mirosław) wyjechali jako przesiedleńcy do Niemiec[9]. Zamieszkali w mieście Kusel, 40 km od Kaiserslautern w Nadrenii-Palatynacie[10]. W Niemczech administracyjnie dokonano korekty imienia Mirosława na Miroslav. Przyszły piłkarz ukończył szkołę niemiecką i pobierał naukę zawodu cieśli. Od 19. roku życia poświęcił się wyłącznie karierze piłkarskiej, początkowo jako amator, następnie zawodnik profesjonalny.

31 grudnia 2004 poślubił Sylwię. Ma dwóch synów-bliźniaków o imionach Luan i Noah, urodzonych 30 stycznia 2005[11].

28 lutego 2018 odebrał tytuł honorowego obywatela Opola[12].

W 2021 roku został wprowadzony do Galerii Sław niemieckiego Futbolu(inne języki) (Hall of Fame des deutschen Fußballs)[13].

Sukcesy i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Werder Brema

[edytuj | edytuj kod]

Bayern Monachium

[edytuj | edytuj kod]

Niemcy Reprezentacja Niemiec

[edytuj | edytuj kod]

Indywidualne

[edytuj | edytuj kod]

Rekordy

[edytuj | edytuj kod]
  • Najskuteczniejszy piłkarz w historii mistrzostw świata: 16 goli (2002 – 5 goli, 2006 – 5 goli, 2010 – 4 gole, 2014 – 2 gole);
  • Najskuteczniejszy piłkarz w historii reprezentacji Niemiec: 71 goli[14];
  • Jest drugim piłkarzem w historii Serie A, który strzelił 5 goli w jednym meczu. Wydarzyło się to w wygranym przez S.S. Lazio meczu z Bologną[15].

Odznaczenia i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. FIFA - FIFA.com [online], resources.fifa.com [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2017-01-15] (ang.).
  2. Kariery opolan za granicą. Jak sobie radzili?
  3. Znani piłkarze z polskimi korzeniami. Zacne grono! [online], 16 lutego 2022.
  4. Miroslav Klose zakończył karierę piłkarską. Będzie trenerem [online], www.sport.pl [dostęp 2017-11-18] (pol.).
  5. Miroslav Klose zakończył karierę. Teraz zostanie trenerem, „TVN24.pl” [dostęp 2016-11-01].
  6. Statistik. dfb.de, 2022-04-21. [dostęp 2022-04-22]. (niem.).
  7. Klose kończy karierę i od razu zaczyna pracę jako trener, „PrzegladSportowy.pl” [dostęp 2016-11-01].
  8. OFICJALNIE: Miroslav Klose w nowym klubie [online], Transfery.info, 11 czerwca 2024 [dostęp 2024-07-22] (pol.).
  9. Burzliwe dzieje niemieckich przodków Polaków. wp.pl. [dostęp 2012-10-17]. (pol.).
  10. Sebastian Bergiel: Odra Opole Antoniego Piechniczka w latach 1975–1979, s. 246–248 Biografia Józefa Klosego.
  11. PAP, nn: Miroslav Klose ojcem bliźniaków. sport.pl, 2005-02-01. [dostęp 2010-02-02].
  12. Miroslav Klose odebrał tytuł honorowego obywatela Opola. „Polska ma bardzo dobry zespół”. opole.wyborcza.pl. [dostęp 2018-02-28]. (pol.).
  13. Quintett um Miroslav Klose in die Hall of Fame aufgenommen. [w:] Fussball [on-line]. kicker.de, 2021-11-26. [dostęp 2022-04-21]. (niem.).
  14. Jakub Gregorowicz: Dwie bramki do rekordu. Rzeczpospolita, 2014-06-10. [dostęp 2014-06-12]. (pol.).
  15. Miroslav Klose – O krok od rekordu. sport.pl. [dostęp 2013-05-13].
  16. Weltmeister erhalten Silbernes Lorbeerblatt vom Bundespräsidenten [online], DFB - Deutscher Fußball-Bund e.V. [dostęp 2024-01-09] (niem.).
  17. Wręczenie tytułu Honorowego Obywatela Miasta Opola Panu Miroslavowi Klose. opole.pl, 2018-02-28. [dostęp 2018-03-01].
  18. Miro Klose odebrał tytuł Honorowego Obywatela naszego miasta!. opole.pl, 2018-02-28. [dostęp 2018-03-01].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]