Przejdź do zawartości

Memphis Rogues

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Memphis Rogues
Maskotka

Rogues (Łobuzy)

Barwy

białe

Data założenia

1978

Data rozwiązania

1980

Liga

NASL

Państwo

 Stany Zjednoczone

Adres

Edmonton
Alberta
Kanada

Stadion

Stadion: Liberty Bowl Memorial Stadium - 51,000
Hala: Mid-South Coliseum

Prezes

Beau Rogers
Avron Fogelman

Trener

Malcolm Allison
Eddie McCreadie
Charlie Cooke

Stroje
domowe
Stroje
wyjazdowe

Memphis Roguesamerykański klub piłkarski z Memphis, w stanie Tennessee. Drużyna występowała w lidze NASL, a jego domowym obiektem był Liberty Bowl Memorial Stadium, natomiast halowa drużyna swoje mecze domowe rozgrywała w hali Mid-South Coliseum. Zespół istniał w latach 1978-1980.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Klub został założony w 1978 roku przez Harry'ego T. Manguriana Jr. i Beau Rogersa. W drugiej połowie lat 70. obaj przedsiębiorcy połączyli siły w celu stworzenia nowego klubu piłkarskiego w lidze NASL. Mangurian był właścicielem toru do wyścigów konnych na Florydzie, a Rogers był współwłaścicielem i dyrektorem generalnym klubu ligi NASL - Tampa Bay Rowdies. Obaj szukali miasta, w którym miałaby się znajdować siedziba ich nowego klubu. Byli w m.in.: Nowym Orleanie, Houston, Nashville i Atlancie - ostatecznie siedziba klubu znalazła się w Memphis[1]. Maskotką klubu był słoń.

Pierwszym błędem popełnionym przez klub było zatrudnienie byłego trenera Galatasaray SK - Malcolma Allisona, gdyż nie udało mu się znaleźć wymaganej liczby zawodników w celu przystąpienia do rozgrywek ligi NASL. Został zwolniony nie prowadząc żadnego meczu, a klub na jego miejsce zatrudnił byłą gwiazdę Chelsea F.C. - Eddie McCreadie. Niestety klub sezon 1978 zakończył na 3. miejscu w Dywizji Środkowej i nie awansował do play-offów. Frekwencja na meczach również nie była imponująca (średnia 8708 widzów).

Drugi sezon - sezon 1978, został zakłócony z powodu strajku zawodników, którzy byli przeciwni odejściu trenera Eddiego McCreadiego na emeryturę. Klub oprócz słabych wyników sportowych, osiągał również słabe wyniki finansowe oraz organizacyjnych (średnia 7137 widzów - wynik lepszy tylko od trzech drużyn).

Kłopoty finansowe klubu zmusiły w 1980 roku Manguriana i Rogersa do sprzedaży klubu Avronomi Fogelmanowi[2]. Fogelman był właścicielem małego klubu baseballowego w Memphis, a jakiś czas później został właścicielem klubu Major League Baseball - Kansas City Royals. Choć frekwencja w sezonie 1980 do śr. 9864 na mecz, wyniki w lidze NASL wciąż nie były zadowalające (17. miejsce). Trener Eddie McCreadie odszedł z klubu, a na stanowisku trenera zastąpił były kolega McCreadiego z Chelsea F.C. - Charlie Cooke. W 1980 roku halowa drużyna klubu sięgnęła po halowe wicemistrzostwo NASL, gdzie w finale rozgrywek przegrała z Tampa Bay Rowdies[3]. Średnia widzów na Mid-South Coliseum w tym sezonie również była imponująca - średnia 9081 widzów na mecz.[4].

Mephis Rogues ostatni mecz na Liberty Bowl Memorial Stadium rozegrał przeciwko Houston Hurricane, z którym zespół wygrał 6:1. Ostatniego gola w historii klubu strzelił Tony Field.

W 1981 roku Avron Fogelman sprzedał klub Nelsonowi Skalbanii, kanadyjskiemu biznesmenowi, który przeniósł klub do Calgary i zmienił nazwę klubu na Calgary Boomers, jednak klub po roku działalności został rozwiązany w 1981 roku.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Sezon po sezonie

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Liga Bilans meczów Pkt Sezon Playoff Śr. frekwencja
1978 NASL 10–20 101 3.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Amerykańska Nie zakwalifikował się 8,708
1979 NASL 6–24 73 4.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Amerykańska Nie zakwalifikował się 7,137
1980 NASL 14–18 126 4.miejsce, Dywizja Środkowa, Konferencja Amerykańska Nie zakwalifikował się 9,864

Halowa NASL

[edytuj | edytuj kod]
Sezon Liga Bilans meczów Pkt Sezon Playoff Śr. frekwencja
1979–80 NASL 9-3 1.miejsce, Dywizja Wschodnia Wicemistrzostwo 9,081

Trenerzy

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Memphis Gets Pro Soccer Franchise [dostęp:1977-10-26] (ang.)
  2. Remembering the Rogues. memphisflyer.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-11-05)]. [dostęp:1998-07-16] (ang.)
  3. Rowdies slam to No.1 [dostęp:1980-03-03] (ang.)
  4. Rowdies fall 5-4, must win Sunday [dostęp:1980-03-01] (ang.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]