Małgorzata Chmielewska
 Małgorzata Chmielewska na Przystanku Woodstock (2016) | |
| Data i miejsce urodzenia |
20 marca 1951 |
|---|---|
| Rodzaj działalności |
społeczniczka |
| Prezes Fundacji „Domy Wspólnoty Chleb Życia” | |
| Okres urzędowania |
od 2015 |
| Odznaczenia | |
   
| |
| Strona internetowa | |
Małgorzata Chmielewska (ur. 20 marca 1951[1] w Poznaniu) – polska społeczniczka, prezes Fundacji „Domy Wspólnoty Chleb Życia”[2]; była przełożona polskiego oddziału Wspólnoty Chleb Życia[a].
Nosi habit z białą chustką[3]. Ślubowała celibat[3] oraz trzy rady ewangeliczne (czystość, ubóstwo i posłuszeństwo)[4], które są też przedmiotem ślubów w zakonach i zgromadzeniach zakonnych. Wyraźnie jednak zaprzecza, że jest mniszką albo siostrą w zgromadzeniu zakonnym[4]. Z powodu złożonych ślubów oraz uzusu nazywana jest siostrą[4][5][6], rzadziej (niepoprawnie) siostrą zakonną lub zakonnicą[5][6][1][3] (zob. status w Kościele katolickim).
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]W dzieciństwie rodzice nie dbali o jej wychowanie religijne. Po szkole średniej rozpoczęła studia biologiczne na Uniwersytecie Warszawskim. Po ich zakończeniu zwróciła uwagę na katolicyzm. Początkowo myślała o wstąpieniu do zakonu benedyktynek. Wstąpiła do zakonu małych sióstr Jezusa, gdzie złożyła roczne śluby zakonne. Po roku śluby zakonne wygasły i Małgorzata Chmielewska opuściła zakon[7]. Pracowała jako katechetka z niewidomymi dziećmi w Laskach i w duszpasterstwie niewidomych u ks. Stanisława Hoinki przy ul. Piwnej w Warszawie. Organizowała także pomoc dla kobiet z więzienia przy ul. Rakowieckiej w Warszawie.
W 1990 w Bulowicach koło Kęt wstąpiła do Wspólnoty Chleb Życia. Prowadziła domy dla bezdomnych, chorych, samotnych matek oraz noclegownie dla kobiet i mężczyzn. Po rozwiązaniu wspólnoty w 2015 została prezesem fundacji „Domy Wspólnoty Chleb Życia”, kontynuując swoją działalność społecznikowską, organizacyjnie podporządkowaną Kościołowi katolickiemu[8]. W swoich działaniach i artykułach podkreśla znaczenie ekonomii społecznej. Z troską wyraża się o osobach z marginesu. Osoby wykluczone próbuje przywrócić do społeczności poprzez stworzenie dla nich miejsc pracy. Powołała specjalne manufaktury, w których pracują osoby bezdomne i chore. Członkini Międzynarodowego Stowarzyszenia Innowatorów Społecznych Ashoka[9].
Status w Kościele katolickim
[edytuj | edytuj kod]Chmielewska opisuje siebie jako „siostrę we Wspólnocie Chleb Życia” oraz że czuje się „osobą świecką, która w sposób szczególny poświęciła się Panu Bogu poprzez śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa”[3]. Zasadność stosowania określenia „siostra” względem swojej osoby motywuje nie swoją czasową obecnością w zgromadzeniu Małych Sióstr Jezusa[4] (opuściła zgromadzenie po ustaniu ślubów czasowych), ale tym, że „«siostra» nie jest w Kościele terminem oficjalnym, zarezerwowanym dla pewnej grupy ludzi” oraz że „to termin zwyczajowy, odnoszący się do kobiet, które złożyły 3 śluby”[4][b].
W 1998 złożyła śluby wieczyste na ręce założyciela Wspólnoty Chleb Życia we Francji w obecności biskupa diecezji Bayeux-Lisieux[10][11][12], która jednak nie była zakonem ani zgromadzeniem zakonnym (których członkiniami są odpowiednio mniszki i siostry zakonne), a więc nie wymagała od swych członków złożenia ślubów zakonnych. Sama wspólnota we Francji została uznana kanonicznie w 1984, po czym rozwiązana w 2015 przez biskupa diecezji Bayeux-Lisieux)[13][14]. Chmielewska uznaje, że wspomniane śluby nie przestały obowiązywać mimo rozwiązania oryginalnej wspólnoty (od 2010 Wspólnota w Polsce działa jako prywatne stowarzyszenie wiernych[15][16]). Do marca 2021 Małgorzata Chmielewska to jedyna Polka, która złożyła tego rodzaju śluby w tej wspólnocie[3].
Publikacje
[edytuj | edytuj kod]- Wszystko, co uczyniliście… Rozmawia Michał Okoński. Kraków: Wydawnictwo Znak, 1999.
- Nie ma rzeczy niemożliwych. Kraków: Wydawnictwo Znak, 2000.
- Wezwanie. Kraków: Wydawnictwo Fides, 2001.
- Cerowanie świata. W drodze, 2015.
- Sposób na (cholernie) szczęśliwe życie. Rozmawiają Błażej Strzelczyk i Piotr Żyłka. WAM, 2016.
- Dobro jako choroba zakaźna. W drodze, 2016.
- Odłóż tę książkę i zrób coś dobrego. WAM, 2017
Nagrody i wyróżnienia
[edytuj | edytuj kod]- 1996 – Medal świętego Jerzego
- Medal 400-lecia stołeczności Warszawy
- Nagroda Ministra Pracy i Polityki Socjalnej
- Nagroda Miasta Stołecznego Warszawy
- 1996 – Kobieta Roku
- 11 marca 2002 – wyróżniona odznaką „Zasłużony dla Warszawy” (nr legitymacji 141)[17]
- 2010 – Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”[18]
- 2012 – Nagroda im. księdza Józefa Tischnera za inicjatywy duszpasterskie lub społeczne
- 2014 – Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski[6][19]
- 2017 – Medal Świętego Brata Alberta[20][21]
- 2018 – Odznaka Honorowa za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka[22]
- 2018 – Nagroda Rzecznika Praw Obywatelskich im. Pawła Włodkowica[23]
- 2020 – Nagroda im. Jerzmanowskich[24]
- 2022 – Nagroda im. Janusza Korczaka[25][c]
- 2022 – Doktor honoris causa Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie[26]
- 2023 - Nagroda „Pontifici”[27].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Wspólnota Chleb Życia jest katolicką wspólnotą religijną, która nie jest zakonem, ani zgromadzeniem zakonnym w rozumieniu prawa kanonicznego.
- ↑ Chmielewska powołuje się na obecne w prawie kanonicznym odróżnianie przyrzeczeń (łac. promissio) od ślubów (łac. votum). W kontekście swojego statusu konsekwentnie używa terminu „śluby” mając na myśli zapewne uroczyste śluby wieczyste.
- ↑ Nie mylić z Nagrodą Literacką im. Janusza Korczaka.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Grzegorz Polak, Kto jest kim w Kościele, KAI, 1999, ISBN 83-911554-0-4.
- ↑ Fundacja Domy Wspólnoty Chleb Życia [online], chlebzycia.org [dostęp 2020-05-27].
- ↑ a b c d e Stanisław Zasada, Czy siostra Chmielewska jest zakonnicą [online], Tygodnik Powszechny, 15 marca 2021 [dostęp 2021-10-21].
- ↑ a b c d e Magdalena Adamczyk, Siostra Chmielewska: Nie jestem cyborgiem ani Panem Bogiem. Czasem padam na gębę. [online], Radio Zet, 24 grudnia 2020 [dostęp 2021-10-22].
- ↑ a b Alina Petrowa-Wasilewicz, Leksykon ruchów i stowarzyszeń w Kościele, KAI, 2000, ISBN 83-911554-2-0.
- ↑ a b c Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 30 maja 2014 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2014 r. poz. 923).
- ↑ Adam Boniecki, Siostra M. [online], Tygodnik Powszechny, 15 marca 2021 [dostęp 2021-08-23].
- ↑ Zgoda Biskupa Włocławskiego na działalność Katolickiej Wspólnoty Chleb Życia [online], 18 lutego 2020 [dostęp 2021-08-24].
- ↑ Ashoka Poland. Członkowie [online], Ashoka Poland [dostęp 2020-02-23].
- ↑ Urodziny niezwykłej kobiety! [online], Prawapolityka.pl [zarchiwizowane z adresu 2018-08-26].
- ↑ Krzysztof Ziemiec, Siostra Chmielewska: twarda zakonnica z zasadami [online], Gazeta Krakowska [dostęp 2021-08-24].
- ↑ S. Małgorzata Chmielewska: o łataniu rzeczywistości [online], Deon.pl [dostęp 2018-07-10].
- ↑ Céline Hoyeau, La Communauté du Pain de Vie est dissoute [online], La Croix, 21 maja 2015 [dostęp 2020-05-27] (fr.).
- ↑ Le journal La Croix du 21 mai 2015. pncds72.free.fr. [dostęp 2020-05-27]. (fr.).
- ↑ Dokumenty Wspólnoty [online], Wspólnota „Chleb Życia” [dostęp 2020-01-24].
- ↑ Statut Wspólnoty [online], Wspólnota „Chleb Życia” [dostęp 2021-10-04].
- ↑ Ewidencja wyróżnień „Zasłużony dla Warszawy” [plik XLS], bip.warszawa.pl [zarchiwizowane z adresu 2015-11-26].
- ↑ Lista osób odznaczonych odznaką honorową „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka” [online], Rzecznik Praw Obywatelskich [dostęp 2010-12-12].
- ↑ 59 odznaczonych za zasługi dla wolności [online], Prezydent.pl, 5 czerwca 2014 [dostęp 2014-06-05].
- ↑ Medal Św. Brata Alberta [online], Fundacja im. Brata Alberta [dostęp 2018-01-18].
- ↑ Medal św. Brata Alberta m.in. dla s. Małgorzaty Chmielewskiej i Marcina Gortata [online], Konferencja Episkopatu Polski [dostęp 2018-01-18].
- ↑ Lista odznaczonych Odznaką RPD [online], brpd.gov.pl, grudzień 2023 (pol.).
- ↑ S. Małgorzata Chmielewska, Ewa Kulik-Bielińska i Katarzyna Przybysławska laureatkami Nagrody RPO im. Pawła Włodkowica [online], Rzecznik Praw Obywatelskich, 19 listopada 2018 [dostęp 2021-01-13].
- ↑ Nagroda Polskiej Akademii Umiejętności im. Erazma i Anny Jerzmanowskich. [dostęp 2024-06-02].
- ↑ Za nami uroczysta Gala Nagrody im. Janusza Korczaka. Uczelnia Korczaka, 2022-05-11. [dostęp 2022-05-12]. (pol.).
- ↑ l, Akademia Pedagogiki Specjalnej - s. Małgorzata Chmielewska [online], aps.edu.pl [dostęp 2022-12-17] (pol.).
- ↑ Nagroda. kik.waw.pl. [dostęp 2016-04-26].
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Małgorzata Chmielewska, Nie ma rzeczy niemożliwych, Kraków: Znak, 2000, ISBN 83-7006-936-3.
- Małgorzata Chmielewska, Wezwanie, Kraków: Wydawnictwo Fides, 2001, ISBN 83-89016-00-1.
- Wszystko co uczyniliście… z siostrą Małgorzatą Chmielewską rozmawia Michał Okoński, Kraków: Znak, 1998, ISBN 83-7006-960-6.
- Stanisław Zasada, Generał w habicie, Kraków: Znak, 2010, ISBN 978-83-240-1418-7.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Wspólnota „Chleb Życia”, strona oficjalna [online] [dostęp 2016-08-28].
- Małgorzata Chmielewska, Blog Siostry Małgorzaty [online] [dostęp 2016-08-28].
- Siostra Małgorzata Chmielewska na TEDxWarsaw 2013; „O łataniu rzeczywistości” [online], Youtube.com [dostęp 2016-08-28].
- Błażej Strzelczyk, Piotr Żyłka, Siostra Małgorzata Chmielewska. Kobieta z boskim czadem ceruje świat [online], Gazeta Wyborcza, 27 sierpnia 2016 [dostęp 2021-08-24].
- Członkowie Ashoka Polska
- Doktorzy honoris causa Akademii Pedagogiki Specjalnej im. Marii Grzegorzewskiej w Warszawie
- Laureaci Medalu Świętego Jerzego
- Laureaci Nagrody im. księdza Józefa Tischnera
- Laureaci Nagrody im. Jerzmanowskich
- Nagrodzeni Medalem Świętego Brata Alberta
- Odznaczeni Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (III Rzeczpospolita)
- Odznaczeni odznaką honorową „Za Zasługi dla Ochrony Praw Człowieka”
- Odznaczeni Odznaką Honorową za Zasługi dla Ochrony Praw Dziecka
- Odznaczeni odznaką „Zasłużony dla Warszawy”
- Odznaczeni Orderem Ecce Homo
- Polscy działacze pomocy społecznej
- Wyróżnieni Nagrodą Miasta Stołecznego Warszawy
- Urodzeni w 1951
- Ludzie urodzeni w Poznaniu
- Laureaci Nagrody Totus Tuus