W 1955 zdobyła złoty medal w biegu rozstawnym 4 × 100 metrów oraz srebrny w biegu na 60 metrów podczas igrzysk panamerykańskich. Rok później na igrzyskach olimpijskich w Melbourne indywidualnie była czwarta w biegu na 100 metrów, a wraz z koleżankami z reprezentacji zdobyła brązowy medal w sztafecie 4 × 100 metrów (na metę Amerykanki wbiegły za Australią i Wielką Brytanią, a wszystkie trzy zespoły uzyskały czasy lepsze od ówczesnego rekordu świata). Na kolejnych igrzyskach obu Ameryk w roku 1959 wygrała bieg na 60 metrów, zdobyła złoto w sztafecie oraz była druga na dystansie 200 metrów. Uczestniczka meczów międzypaństwowych, rekordzistka kraju[1], kilkunastokrotna mistrzyni USA.
Rekordy życiowe: bieg na 100 metrów – 11,6 (1956); bieg na 200 metrów – 23,6 (1959).
W latach 1927–1932 bieg odbywał się na dystansie 40 jardów (36,576 metra), 1933–1954 – 50 metrów, 1956–1964 – 50 jardów (45,72), 1965–1986 – 60 jardów (54,864), 1987–1990 – 55 metrów. Mistrzostwa mają charakter otwarty, mogą w nich występować zawodniczki z innych krajów.
Dystansy zmieniały się z biegiem lat. Prze wiele lat bieg odbywał się na dystansie 220 jardów (201,1680 m – 1928–1932, 1945-46, 1949–1964, 1966–1968, 1970–1986), następnie 200 jardów (182,88 – 1965) oraz 240 jardów (219,4560 m – 1967). W pozostałych latach bieg odbywał się na dystansie 200 metrów. Zawody miały charakter otwarty, co oznaczało, że mogły w nich występować zawodniczki z innych krajów.
