Przejdź do zawartości

Galantamina

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Galantamina
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C17H21NO3

Masa molowa

287,35 g/mol

Identyfikacja
Numer CAS

357-70-0

PubChem

9651

DrugBank

DB00674

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)
Klasyfikacja medyczna
ATC

N06DA04

Stosowanie w ciąży

kategoria B

Galantamina (łac. galantaminum) – organiczny związek chemiczny, alkaloid izochinolinowy, inhibitor acetylocholinoesterazy, występujący naturalnie w cebulach przebiśniegu[2].

Działanie

[edytuj | edytuj kod]

Działa parasympatykomimetycznie, zwiększając napięcie mięśni szkieletowych, powoduje skurcz oskrzeli, nasila wydzielanie potu i soków trawiennych oraz zwęża źrenice. Przenika do ośrodkowego układu nerwowego i ułatwia przewodnictwo nerwowe.

Zastosowanie

[edytuj | edytuj kod]

Jako lek stosowana jest w zwalczaniu chorób przebiegających z uszkodzeniem nerwów obwodowych i zaburzeniami w przekaźnictwie nerwowym, na przykład w różnych postaciach otępienia, między innymi w chorobie Alzheimera[3]. Usprawnia pamięć u osób zdrowych. Ze względu na działanie kurcząco na mięśnie stosuje się ją także w leczeniu pooperacyjnej atonii pęcherza moczowego i jelit, a także w zatruciach kurarą. Ponadto galantamina zwiększa stężenie acetylocholiny[4]. Jej zażywanie może wywołać nudności i biegunkę[5].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Galantamina, bromowodorek, z Lycoris sp. [online], karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, 22 września 2019, numer katalogowy: G1660 [dostęp 2022-01-25]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. Bernd Janssen, Bernd Schäfer, Galantamine, „ChemTexts”, 3 (2), 2017, s. 7, DOI10.1007/s40828-017-0043-y, ISSN 2199-3793 [dostęp 2022-10-02] (ang.).
  3. Michael Heinrich, Snowdrops: the heralds of spring and a modern drug for Alzheimer’s disease, 18 grudnia 2004.
  4. Lesley J. Scott, Karen L. Goa, Galantamine, „Drugs”, 60 (5), 2000, s. 1095–1122, DOI10.2165/00003495-200060050-00008, ISSN 1179-1950 [dostęp 2022-10-02] (ang.).
  5. Ninoslav Mimica, Paola Presečki, SIDE EFFECTS OF APPROVED ANTIDEMENTIVES, 2009.