Dysforia

Dysforia (stgr. δύσφορος, δυσ- (dus-) trudność, φέρω (phérō) znosić)^[1], nastrój depresyjno-dysforyczny, nastrój dysforyczny − głęboki stan zaniepokojenia lub niezadowolenia, przeciwieństwo euforii. Termin ten jest również powszechnie stosowany w odniesieniu do dysforii płciowej, której doświadczają osoby, których tożsamość płciowa nie jest zgodna z przypisaną im płcią.

W psychiatrii jest to jeden z objawów psychopatologicznych^[2]. Nastrój dysforyczny stanowi jeden z rodzajów obniżenia nastroju (obok nastroju depresyjnego i dystymicznego), należy wobec tego do objawów zaburzeń typu emocji^[2].

Definicja

Dysforia polega na wyolbrzymianiu pewnych sytuacji oraz innych bodźców, co powoduje reakcje nieadekwatne – gniewne, złość^[1], rozżalenie, żal, zniechęcenie^[2] lub wręcz agresję u osoby, która jej doświadcza. Obserwuje się w niej ogólną drażliwość, wybuchowość, rozdrażnienie^[1], gwałtowność, reaktywność, zmienność^[2]. Zmianom ulegają także przekonania. Osoba przeżywająca dysforię negatywnie ocenia swą pozycję i sytuację, w której się znalazła. Czuje się poniżona, w stosunku do siebie odczuwa złość albo litość. Nie widzi rozwiązań. Negatywnie ocenia własną przeszłość. Odczuwany brak wyjścia z sytuacji może spowodować, że osoba w nastroju depresyjno-dysforycznym będzie oczekiwać, że inni rozwiążą odczuwane przez nią problemy za nią, może się tego domagać, a nawet starać się to wymusić^[2].

Powiązane schorzenia

Dysforia występuje w licznych zaburzeniach psychicznych^[2], np. w charakteropatiach, w depresji^[1], zaburzeniach osobowości^[2], w niektórych odmianach padaczki (tzw. napady dystymiczne), jako powikłanie wieloletniej, źle kontrolowanej padaczki z cechami uszkodzenia OUN, w zespołach psychoorganicznych, a niekiedy w psychozach schizofrenicznych. Bywa też obserwowana w zespołach otępiennych, także w otępieniu typu Alzheimera. Jest również częstym objawem odstawienia kokainy u osób uzależnionych^[1].

Zobacz też

zespół abstynencyjny

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Adam Bilikiewicz: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 692. ISBN 978-83-200-3740-1.
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Jacek Wciórka: Psychopatologia: objawy i zespoły zaburzeń psychicznych. W: Janusz Rybakowski, Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Psychiatria. T. 1: Podstawy psychiatrii. Wrocław: Elsevier, 2012, s. 340-341. ISBN 978-83-7609-114-3.

Przeczytaj ostrzeżenie dotyczące informacji medycznych i pokrewnych zamieszczonych w Wikipedii.

[Bi-1] Adam Bilikiewicz: Psychiatria: podręcznik dla studentów medycyny. Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2007, s. 692. ISBN 978-83-200-3740-1.

[RPW-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Jacek Wciórka: Psychopatologia: objawy i zespoły zaburzeń psychicznych. W: Janusz Rybakowski, Stanisław Pużyński, Jacek Wciórka: Psychiatria. T. 1: Podstawy psychiatrii. Wrocław: Elsevier, 2012, s. 340-341. ISBN 978-83-7609-114-3.

[1]

[2]