Przejdź do zawartości

Deifikacja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Deifikacja (łac. deificatio; deusbóg”, facere „czynić”) – ubóstwienie, przypisanie cech boskich temu, co bogiem nie jest, a następnie uprawienie kultu ubóstwionej istoty lub rzeczy.

W mistycyzmie pojęcie to związane jest m.in. z przebóstwieniem.

Odmiany

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Deifikacja – WIEM, darmowa encyklopedia. [dostęp 2009-07-26]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-09-30)].
  • Piotr Moskal: Deifikacja – Powszechna Encyklopedia Filozofii. [dostęp 2009-07-26].
  • T. Chodzidło, Antropolatria, EK I 678–679
  • T. Chodzidło, Astrolatria, EK I 1009–1010.
  • J. Sekulski, Apoteoza, EK I 837
  • J. A. Kłoczowski, Człowiek–bogiem człowieka. Filozoficzny kontekst rozumienia religii w „Istocie chrześcijaństwa” Ludwika Feuerbacha, Lb 1979
  • H. Zimon, Deifikacja, EK III 1103
  • M. Neusch, Au sources de l’athéisme contemporain, P 1977 (U źródeł współczesnego ateizmu, P 1980)
  • J. Wecławik, Fetysz, EK V 152
  • H. Zimon, Fetyszyzm, EK V 153
  • É. Gilson, Bóg i ateizm, Kr 1996
  • Z. J. Zdybicka, Ateizm, PEF I 371–390.