Przejdź do zawartości

Cy Young

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Cy Young
Ilustracja
miotacz
Pełne imię i nazwisko

Denton True Young

Data i miejsce urodzenia

29 marca 1867
Gilmore, Ohio

Data i miejsce śmierci

4 listopada 1955
Newcomerstown

Odbijał

prawą

Rzucał

prawą

Debiut

6 sierpnia 1890

Ostatni występ

11 października 1911

Statystyki
Win–loss record

511–316

ERA

2,63

Strikeouty

2803

Kariera klubowa
Lata Kluby
1890–1898 Cleveland Spiders
1899–1900 St. Louis Perfectos
1901–1908 Boston Americans/Red Sox
1909–1911 Cleveland Naps
1911 Boston Rustlers
Baseball Hall of Fame
Rok wprowadzenia

1937

Głosów

76,1% (2. głosowanie)

Metoda elekcji

BBWAA

Strona internetowa

Denton True Young (ur. 29 marca 1867 w Gilmore, w stanie Ohio, zm. 4 listopada 1955 w Newcomerstown, Ohio) – amerykański baseballista, który występował na pozycji miotacza przez 22 sezony w Major League Baseball.

Przebieg kariery

[edytuj | edytuj kod]

Zawodową karierę rozpoczął w 1889 roku w lokalnej lidze Tri-State League w zespole Canton Nadjys, a jego win–loss record wyniósł 15–15. Po roku został sprzedany za 500 dolarów do Cleveland Spiders, klubu National League, gdzie występował do sezonu 1898. W tym czasie trzykrotnie osiągnął pułap 30 zwycięstw lub więcej, a w 1892 zwyciężył w klasyfikacji ERA z wynikiem 1,73. Rok później zwiększono dystans między bazą miotacza a krawędzią bazy domowej do 60 stóp i 6 cali (18 m 44 cm), mimo to Young opanował narzut fastballa (prosta, szybka piłka przy prędkości ponad 90 mil na godzinę) na tym dystansie, dlatego też zyskał przydomek Cy (skrót od cyclone)[1][2]. W 1899 roku właściciele Cleveland Spiders zakupili będący na skraju bankructwa klub St. Louis Browns i zmienili jego nazwę na St. Louis Perfectos, do którego dołączył Young[3]. W marcu 1901 roku podpisał kontrakt z Boston Americans[4]. Dwa lata później Americans zwyciężyli w World Series, a Young zagrał w czterech spotkaniach (w dwóch zwyciężył, miał 1,85 ERA oraz 17 strikeouts)[5].

5 maja 1904 roku w meczu przeciwko Philadelphia Athletics rozegrał perfect game i zarazem stał się pierwszym miotaczem w historii Major League Baseball, który uczynił to przy nowych wymiarach boiska[6][7]. Był to jego drugi no-hitter w karierze (pierwszy w 1898); trzeci rozegrał w 1908 przeciwko New York Highlanders[1].

W lutym 1909 przeszedł do Cleveland Naps za 12 500 dolarów oraz w ramiach wymiany za dwóch zawodników Charliego Checha oraz Jacka Ryana[1]. W sierpniu 1911 podpisał kontrakt z Boston Rustlers[4]. Karierę oficjalnie zakończył w maju 1912 roku w wieku 45 lat[1].

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagroda/wyróżnienie Lata Źródło
Zwycięzca w World Series 1903 [8]
Major League Baseball All-Century Team [9]
Baseball Hall of Fame od 1937 [10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Cy Young. sabr.org. [dostęp 2012-09-16]. (ang.).
  2. Przepisy gry w baseball. baseball.pl. [dostęp 2012-09-16]. (ang.).
  3. The 1899 Cleveland Spiders Baseball's Worst Team. wcnet.org. [dostęp 2012-09-16]. (ang.).
  4. a b Cy Young Transactions. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-16]. (ang.).
  5. Cy Young Statistics. baseball-reference.com. [dostęp 2012-09-16]. (ang.).
  6. Gale Encyclopedia of Biography: Cy Young. answers.com. [dostęp 2012-09-16]. (ang.).
  7. Cy Young Perfect Game Box Score. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-09-16]. (ang.).
  8. Baseball-Reference Playoff and World Series Index. baseball-reference.com. [dostęp 2012-08-27]. (ang.).
  9. All Century Team. baseball-almanac.com. [dostęp 2012-08-28]. (ang.).
  10. Young, Cy. baseballhall.org. [dostęp 2012-11-04]. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]