Przejdź do zawartości

Charles Smith (ur. 1965)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Charles Smith
Ilustracja
Smith w maju 2016.
#6, #32, #54
silny skrzydłowy
Pełne imię i nazwisko

Charles Daniel Smith

Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1965
Bridgeport

Wzrost

208 cm

Masa ciała

104 kg

Kariera
Aktywność

1988–1998

Szkoła średnia

Warren Harding (Bridgeport)

College

University of Pittsburgh (1984–1988)

Draft

1988, numer: 3
Philadelphia 76ers

  1. Mecze w lidze aktualne na 13 stycznia 2014.

Charles Daniel Smith (ur. 16 lipca 1965 w Bridgeport) – amerykański koszykarz występujący na pozycji silnego skrzydłowego. W latach 1988–1997 rozegrał 9 sezonów w NBA, reprezentując barwy Los Angeles Clippers, New York Knicks i San Antonio Spurs. Mistrz Świata (1986) oraz brązowy medalista Igrzysk Olimpijskich w Seulu (1988).

W 1984 wystąpił w meczu gwiazd amerykańskich szkół średnich - McDonald’s All-American[1].

Kariera w NBA

[edytuj | edytuj kod]

W naborze do NBA (28 czerwca 1988) został wybrany przez Philadelphia 76ers jako trzeci w kolejności (za Dannym Manningiem i Rikiem Smitsem). Jeszcze tego samego dnia oddano go do Los Angeles Clippers, gdzie spędził 4 sezony, uzyskując w 272 spotkaniach sezonu regularnego średnie 18,4 punktu, 5,8 zbiórki i 1,4 bloku na mecz. W 1989 wybrano go do pierwszej drużyny debiutantów. Podczas meczu przeciwko Denver Nuggets (1 grudnia 1990 roku) zdobył 52 punkty, co jest do dziś (sezon 2013-14) rekordem klubu. W 1992 pomógł drużynie awansować do playoffów, ale Clippers nie sprostali w pierwszej rundzie Utah Jazz (2-3).

We wrześniu 1992 w wymianie pomiędzy trzema klubami przeniósł się do Nowego Jorku. W Knicks występował przez 3,5 roku, awansując trzykrotnie do rozgrywek finałowych, w tym finału NBA przegranego z Houston Rockets 3-4 (1994).

Do historii NBA przeszło jego zagranie w 5. meczu finału Konferencji Wschodniej przeciwko Chicago Bulls (1993), w którym, stojąc na 12 sekund przed końcem spotkania przed szansą zdobycia zwycięskich punktów (Knicks przegrywali 94-95) i zapewnienia swojej ekipie prowadzenia 3-2 w serii rozgrywanej do 4 zwycięstw, dał się aż czterokrotnie zablokować Michaelowi Jordanowi, Scottiemu Pippenowi i Horace'owi Grantowi. W wyniku nieskuteczności Smitha grający we własnej hali nowojorczycy ponieśli porażkę 94-97, która ułatwiła Bulls wyeliminowanie ich już w kolejnym meczu rozegranym w Chicago.

W trakcie sezonu 1995/96 został przekazany do San Antonio Spurs, gdzie w wyniku kontuzji rozegrał podczas 2 lat tylko 51 meczów, uzyskując średnie 7,7 punktu i 5,2 zbiórki. W styczniu 1998 został zwolniony, po czym zakończył sportową karierę.

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]
  • Uczestnik turnieju NCAA (1985, 1987, 1988)
  • Mistrz sezonu regularnego konferencji Big East (1987, 1988)
  • Zawodnik Roku konferencji Big East (1988)[2]
  • Najlepszy pierwszoroczny zawodnik Big East (1985)[3]
  • Zaliczony do II składu All-American (1988 przez NABC)
  • Uczelnia z Pittsburgha zastrzegła należący do niego numer 32

Reprezentacja

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. 1984 McDonalds All-American Rosters. realgm.com. [dostęp 2018-09-07]. (ang.).
  2. Big East Conference Player of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-01-24]. (ang.).
  3. Big East Conference Rookie of the Year Winner. sports-reference.com. [dostęp 2023-02-05]. (ang.).
  4. NBA Championships: Year by Year Champions. landofbasketball.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  5. All-Rookie Teams. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  6. NBA Rookies of the Month. basketball-reference.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  7. TENTH WORLD CHAMPIONSHIP -- 1986. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).
  8. Games of the XXIVth Olympiad -- 1988. usab.com. [dostęp 2014-07-02]. (ang.).