Przejdź do zawartości

Brett Steven

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Brett Steven
Państwo

 Nowa Zelandia

Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1969
Auckland

Wzrost

185 cm

Gra

praworęczna

Status profesjonalny

1988

Zakończenie kariery

1999

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

0

Najwyżej w rankingu

32 (12 lutego 1996)

Australian Open

QF (1993)

Roland Garros

3R (1995)

Wimbledon

4R (1997)

US Open

2R (1995, 1997)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

9

Najwyżej w rankingu

16 (12 czerwca 1995)

Australian Open

QF (1998)

Roland Garros

SF (1995)

Wimbledon

QF (1994, 1998)

US Open

3R (1994)

Brett Steven (ur. 27 kwietnia 1969 w Auckland) – nowozelandzki tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.

Kariera tenisowa

[edytuj | edytuj kod]

Jako zawodowy tenisista występował w latach 1988–1999.

W grze pojedynczej ma w swoim dorobku 3 zwycięstwa w rozgrywkach ATP Challenger Tour. Pierwszą wygraną odniósł w 1990 roku w Canberze, gdzie pokonał w finale Andrew Kratzmanna. Drugi tytuł w rozgrywkach tej kategorii wywalczył w 1995 roku w Wellington, pokonując w finale Martina Damma. W maju 1997 roku zatriumfował w Lublanie. Pojedynek finałowy wygrał z Rumunem Andreim Pavelem. Steven w singlu jest ponadto trzykrotnym finalistą turniejów rangi ATP World Tour. Pierwszy finał z udziałem reprezentanta Nowej Zelandii miał miejsce pod koniec sierpnia 1993 roku w Schenectady. Mecz o tytuł przegrał z Thomasem Enqvistem. Do drugiego finału awansował na początku sezonu 1996 w Auckland, gdzie uległ Jiříemu Novákowi, a trzeci finał osiągnął w lipcu 1997 roku w Newport, przegrywając finałowy pojedynek z Sarkisem Sarksjanem. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był na 32. miejscu w lutym 1996 roku.

W grze podwójnej Steven wygrał 9 turniejów rangi ATP World Tour. Ponadto był uczestnikiem 8 deblowych finałów. W wielkim szlemie najlepszym wynikiem Stevena jest półfinał Rolanda Garrosa z 1995 roku. Wspólnie z Tommym Ho doszedł do owej fazy turnieju bez straty seta. Spotkanie o finał przegrał z deblem Jacco EltinghPaul Haarhuis. Najwyższą pozycję w zestawieniu deblistów osiągnął w czerwcu 1995 roku – nr 16.

W latach 1990–1999 Steven był reprezentantem kraju w Pucharze Davisa. Przez ten okres rozegrał dla zespołu 49 meczów, zarówno w singlu, jak i deblu. W grze pojedynczej jego bilans wynosi 18 zwycięstw i 15 porażek, natomiast w grze podwójnej wygrał 10 pojedynków i 6 przegrał.

W 1996 roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Atlancie, ponosząc porażkę w 1 rundzie z Arnaudem Boetschem.

Finały w turniejach ATP World Tour

[edytuj | edytuj kod]
Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
Tennis Masters Cup /
ATP Finals
ATP Masters Series /
ATP Tour Masters 1000
ATP International Series Gold /
ATP Tour 500
ATP International Series /
ATP Tour 250

Gra pojedyncza (0–3)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Przeciwnik Wynik finału
Finalista 1. 29 sierpnia 1993 Schenectady Twarda Szwecja Thomas Enqvist 6:4, 3:6, 6:7(0)
Finalista 2. 14 stycznia 1996 Auckland Twarda Czechy Jiří Novák 4:6, 4:6
Finalista 3. 13 lipca 1997 Newport Trawiasta Armenia Sarkis Sarksjan 6:7, 6:4, 5:7

Gra podwójna (9–8)

[edytuj | edytuj kod]
Końcowy wynik Nr Data Turniej Nawierzchnia Partner Przeciwnicy Wynik finału
Zwycięzca 1. 14 lipca 1991 Newport Trawiasta Włochy Gianluca Pozzi Argentyna Javier Frana
Stany Zjednoczone Bruce Steel
6:4, 6:4
Finalista 1. 29 sierpnia 1993 Schenectady Twarda Zimbabwe Byron Black Niemcy Bernd Karbacher
Rosja Andriej Olchowski
6:2, 6:7, 1:6
Zwycięzca 2. 6 marca 1994 Kopenhaga Dywanowa (hala) Czechy Martin Damm Niemcy David Prinosil
Niemcy Udo Riglewski
6:3, 6:4
Zwycięzca 3. 17 kwietnia 1994 Hongkong Twarda Stany Zjednoczone Jim Grabb Szwecja Jonas Björkman
Australia Patrick Rafter
walkower
Zwycięzca 4. 15 maja 1994 Coral Springs Ceglana Południowa Afryka Lan Bale Stany Zjednoczone Ken Flach
Francja Stéphane Simian
6:3, 7:5
Finalista 2. 19 lutego 1995 Memphis Twarda (hala) Stany Zjednoczone Tommy Ho Stany Zjednoczone Jared Palmer
Stany Zjednoczone Richey Reneberg
6:4, 6:7, 1:6
Zwycięzca 5. 12 marca 1995 Indian Wells Twarda Stany Zjednoczone Tommy Ho Południowa Afryka Gary Muller
Południowa Afryka Piet Norval
6:4, 7:6
Finalista 3. 23 kwietnia 1995 Bermudy Ceglana Australia Jason Stoltenberg Kanada Grant Connell
Stany Zjednoczone Todd Martin
6:7, 6:2, 5:7
Finalista 4. 12 listopada 1995 Moskwa Dywanowa (hala) Stany Zjednoczone Tommy Ho Zimbabwe Byron Black
Stany Zjednoczone Jared Palmer
4:6, 6:3, 3:6
Finalista 5. 14 stycznia 1996 Auckland Twarda Szwecja Jonas Björkman Południowa Afryka Marcos Ondruska
Stany Zjednoczone Jack Waite
walkower
Finalista 6. 10 marca 1996 Scottsdale Twarda Stany Zjednoczone Richey Reneberg Stany Zjednoczone Patrick Galbraith
Stany Zjednoczone Rick Leach
7:5, 5:7, 5:7
Zwycięzca 6. 16 marca 1997 Kopenhaga Dywanowa (hala) Rosja Andriej Olchowski Dania Kenneth Carlsen
Dania Frederik Fetterlein
6:4, 6:2
Zwycięzca 7. 23 marca 1997 Petersburg Dywanowa (hala) Rosja Andriej Olchowski Niemcy David Prinosil
Czechy Daniel Vacek
6:4, 6:3
Zwycięzca 8. 13 lipca 1997 Newport Trawiasta Stany Zjednoczone Justin Gimelstob Stany Zjednoczone Kent Kinnear
Macedonia Północna Ałeksandar Kitinow
6:3, 6:4
Zwycięzca 9. 18 stycznia 1998 Auckland Twarda Stany Zjednoczone Patrick Galbraith Holandia Tom Nijssen
Stany Zjednoczone Jeff Tarango
6:4, 6:2
Finalista 7. 15 marca 1998 Kopenhaga Dywanowa (hala) Holandia Jan Siemerink Holandia Tom Kempers
Holandia Menno Oosting
4:6, 6:7
Finalista 8. 10 maja 1998 Hamburg Ceglana Południowa Afryka David Adams Stany Zjednoczone Donald Johnson
Stany Zjednoczone Francisco Montana
2:6, 5:7

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]