Błoniec
50°27′36″N 20°49′17″E/50,460000 20,821389| wieś | |
 Kapliczka w Błońcu | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Powiat | |
| Gmina | |
| Strefa numeracyjna |
41 |
| Kod pocztowy |
28-100[2] |
| Tablice rejestracyjne |
TBU |
| SIMC |
0232348 |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiego  | |
Położenie na mapie powiatu buskiego  | |
Położenie na mapie gminy Busko-Zdrój  | |
| 50°27′36″N 20°49′17″E/50,460000 20,821389[1]
| |
Błoniec (1992-2007 Błoniec-Nowa Wieś[3][4]) – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie buskim, w gminie Busko-Zdrój[5][6].
W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa kieleckiego.
Wieś sołecka - zobacz jednostki pomocnicze gminy Busko-Zdrój w BIP[7]
Położenie
[edytuj | edytuj kod]Wieś Błoniec zlokalizowana jest na północ od Szczaworyża, u podnóża najwyższego wzniesienia w gminie Busko, stanowiącego część Garbu Pińczowskiego (nazywanego też Garbem Wójczańsko-Pińczowskim) – wzgórza Błoniec, wysokiego na 333 m n.p.m.
Przez wieś przechodzi 
Miejscowość znajduje się na odnowionej trasie Małopolskiej Drogi św. Jakuba z Sandomierza do Tyńca, która to jest odzwierciedleniem dawnej średniowiecznej drogi do Santiago de Compostela.
Historia
[edytuj | edytuj kod]W Słowniku Geograficznym Królestwa Polskiego” z 1888 r. wymieniony jest Błoniec jako osada w ówczesnym powiecie stopnickim, gminie Pęczelice parafii Szczaworyż[8].
W spisie z roku 1827 osada nie ujęta.
W spisie powszechnym z roku 1921 Błoniec występuje jako wieś z 12 budynkami i 97 mieszkańcami.(Skorowidz miejscowości Rzeczypospolitej Polskiej T.III Województwo Kieleckie s.134)
Zachował się oryginał z 1916 r. planu podziału gruntów – wydzielenia indywidualnych pastwisk dla włościan z Błońca, przechowywany obecnie u sołtysa wsi.
W latach 30. XX w. na wzgórzu Błoniec wybudowano wysoką na kilkadziesiąt metrów wieżę triangulacyjną, służącą do celów pomiarowych i obserwacyjnych. W czasie II wojny uległa ona zniszczeniu. Po wojnie w jej miejscu wybudowano punkt triangulacyjny. Obecnie na wzgórzu Błoniec stoi charakterystyczny i z daleka widoczny maszt telefonii komórkowej.
Okres okupacji
[edytuj | edytuj kod]
W latach okupacji hitlerowskiej, 30 lipca 1944 r. w stojącym po dziś dzień drewnianym domu, na końcu wsi, opodal zakrętu do wąwozu, odbyła się konferencja scaleniowa AK i BCh. Uczestniczyli w niej:
ze strony AK:
- komendant Obwodu Buskiego AK mjr Wacław Ćmakowski „Srogi”,
- z-ca komendanta kpt.„Stary”,
- delegat rządu na powiat buski Michał Łuczyński „Roman”,
- kwatermistrz por. Stanisław Cybiński „Artur”,
- żołnierz Jan Nycz „Śmiały”,
ze strony Batalionów Chłopskich:
- komendant Obwodu Stopnickiego BCh kpt. Józef Grochowski „Kłonica”,
- prof. Stanisław Szczotka,
- inż. Władysław Materny,
- Antoni Gurnicz „Gabriel”.
Ciekawostka
[edytuj | edytuj kod]Do 1993 r. Błoniec był jedyną wsią w gminie Busko-Zdrój, w której nie było żadnego krzyża czy to figury przydrożnej. Wtedy to, z inicjatywy proboszcza parafii Szczaworyż, ks. Stanisława Kondraka w centrum wsi wybudowano z głazów postument na którym ustawiono figurę Matki Boskiej z napisem „Matce Rodzin 1993 r.”
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 14 stycznia 2024, identyfikator PRNG: 6864
- ↑ Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 69 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
- ↑ M.P. z 1991 r. nr 46, poz. 327
- ↑ Dz.U. z 2007 r. nr 245, poz. 1811
- ↑ TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części. „Dziennik Ustaw”. Nr 29, poz. 200, s. 1867, 2013-02-15. Ministerstwo Administracji i Cyfryzacji. [dostęp 2015-01-11].
- ↑ Jednostki organizacyjne gminy Busko-Zdrój. Urząd Gminy Busko-Zdrój. [dostęp 2015-03-05].
- ↑ Błoniec, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 165.
