Przejdź do zawartości

Andrzej Zieliński (aktor)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Ten artykuł dotyczy polskiego aktora. Zobacz też: inne osoby o tym imieniu i nazwisku.
Andrzej Zieliński
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 października 1962
Tarnów

Zawód

aktor

Lata aktywności

od 1983

Zespół artystyczny
Teatr Współczesny w Warszawie
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Andrzej Zieliński (ur. 14 października 1962 w Tarnowie) – polski aktor teatralny, filmowy, telewizyjny i dubbingowy. Rozpoznawalność zapewniła mu rola doktora Adama Pawicy w serialu Na dobre i na złe (1999–2011). Wystąpił jako gangster grupy pruszkowskiej – Andrzej Basiak „Mnich” w serialu sensacyjnym Odwróceni (2007) oraz jego kontynuacji Odwróceni. Ojcowie i córki (2019).

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Wczesne lata

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się i wychowywał w Tarnowie. Jego rodzice pracowali w zakładach chemicznych Azoty[1]. Po raz pierwszy poczuł, że publiczne występy przynoszą mu satysfakcję, gdy nagrał z radia zabawny monolog Wiesława Michnikowskiego, nauczył się go na pamięć, a potem wygłaszał na koloniach i w szkole[1]. Ukończył III Liceum Ogólnokształcące w Tarnowie. Jako uczeń drugiej klasy liceum wraz z trzema kolegami statystował przy Zmorach (1978), ale ujęcie zostało wycięte[2]. Nie dostał się za pierwszym podejściem do Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie[2]. Po powrocie do Tarnowa zatrudnił się jako maszynista w lokalnym Teatrze im. Ludwika Solskiego i zamieszkał samodzielnie w tamtejszym Domu Aktora[1]. Ponowna próba dostania się do szkoły zakończyła się sukcesem, ukończył studia na Wydziale Aktorskim Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie w 1986[3]. Obronił dyplom aktorski występując w sztuce Marka Hłaski Sceny z Jaffy w reżyserii Jerzego Jarockiego i dzięki roli Tobiasza Czkawki w komedii Williama Shakespeare’a Wieczór Trzech Króli w reż. Haliny Gryglaszewskiej, za którą otrzymał wyróżnienie na IV Ogólnopolski Przegląd Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi.

Kariera

[edytuj | edytuj kod]

Jeszcze jako student zadebiutował w filmie telewizyjnym Jerzego Kołodziejczyka Wakacje z Madonną (1983) z Krzysztofem Kiersznowskim i Martą Klubowicz. W produkcji Radosława Piwowarskiego Yesterday (1984) jako młody muzyk zafascynowany zespołem The Beatles przyjął pseudonim „John” od Johna Lennona. W miniserialu Jacka Butrymowicza Śmieciarz (1987) wystąpił jako żołnierz podziemia.

W latach 1987–1989 był związany z Teatrem im. Juliusza Słowackiego w Krakowie[3], gdzie debiutował w sztuce Juliusza Słowackiego Balladyna. W latach 1989–2001 występował w Teatrze Ateneum w Warszawie[3].

Można go było zobaczyć w filmach takich jak Anioł śmierci (1994) z Rutgerem Hauerem, Złoto dezerterów (1998), Quo vadis (2001), Chopin – Pragnienie miłości (2002), Pianista (2002), Zróbmy sobie wnuka (2003) i Świadek koronny (2007).

Od 1 września 2001, jest aktorem warszawskiego Teatru Współczesnego[3].

Za rolę Lilka Czecha w spektaklu Wniebowstąpienie Tadeusza Konwickiego w reż. Macieja Englerta zdobył Feliksa Warszawskiego za sezon 2001/2002 w kategorii „za najlepszą pierwszoplanową rolę męską”[3] oraz wyróżnienie w IX Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie[3].

Spektakle teatralne

[edytuj | edytuj kod]
  • 1987: Balladyna (reż. Jerzy Wróblewski)
  • 1987: Krótka noc jako młody aktor (reż. Michał Orski)
  • 1987: Noc listopadowa jako Wysocki (reż. Andrzej Maria Marczewski)
  • 1990: Zemsta jako Śmigalski (reż. Gustaw Holoubek)
  • 1991: Burza jako Adrian (reż. Krzysztof Zaleski)
  • 1992: Słomkowy kapelusz jako Rosalba (reż. K. Zaleski)
  • 1993: Antygona w Nowym Jorku jako policjant (reż. Izabella Cywińska)
  • 1993: Kubuś Fatalista i jego pan jako Kawaler de Saint-Quin (reż. Andrzej Pawłowski)
  • 1994: Opera za trzy grosze jako Jimmy, Konstabl II (reż. K. Zaleski)
  • 1994: Fantazy jako Kamerdyner (reż. G. Holoubek)
  • 1997: Korowód jako mąż (reż. Agnieszka Glińska)
  • 1997: Szalony dzień... jako don Guzman Gąska (reż. Waldemar Śmigasiewicz)
  • 1998: Opowieści Lasku Wiedeńskiego jako Alfred (reż. A. Glińska)
  • 2001: Bambini di Praga jako Wiktor (reż. A. Glińska)
  • 2002: Wniebowstąpienie jako Lilek Czech (reż. Maciej Englert)
  • 2003: Namiętna kobieta jako Craze (reż. M. Englert)
  • 2003: Stracone zachody miłości jako Ferdynand (reż. A. Glińska)
  • 2005: Transfer jako Aleksiej Curikow (reż. M. Englert)
  • 2006: Wasza ekscelencja jako Foma Fomicz Opiskin, rezydent (reż. Izabella Cywińska)[4]
  • 2006: Udając ofiarę jako kapitan (reż. M. Englert)
  • 2008: Proces jako kapitan więzienny (reż. M. Englert)
  • 2009: Ludzie i anioły jako Niejaki Stroncyłow (reż. Wojciech Adamczyk)
  • 2009: Sztuka bez tytułu jako Osip, koniokrad (reż. Agnieszka Glińska)
  • 2012: Hamlet jako Klaudiusz, król Danii (reż. M. Englert)
  • 2013: Najdroższy jako Pignon (reż. W. Adamczyk)
  • 2014: Taniec albatrosa jako Thierry (reż. M. Englert)
  • 2017: Czas barbarzyńców jako kapitan Antony (reż. J. Tumidajski)
  • 2020: Kuchnia Caroline jako Mike (reż. J. Tumidajski)
  • 2020: Szelmostwa Lisa Witalisa (reż. M. Englert) [czytanie online w czasie COVID-19]
  • 2023: Prawda (reż. W. Malajkat)[1]

Spektakle Teatru Telewizji

[edytuj | edytuj kod]
  • 1985: Brytannik jako Brytanik (reż. Jan Błeszyński)
  • 1993: Drobne przyjemności jako Dave (reż. Marcin Sławiński)
  • 1994: Zatrute pióro jako Larry Rider (reż. Jerzy Gruza)
  • 1996: Don Juan jako Don Alonso (reż. Leszek Wosiewicz)
  • 1996: Grzeszki tatusia jako Richard (reż. Marek Sikora)
  • 1998: Perła jako pan de Nemours (reż. Piotr Mikucki)
  • 1998: Jej historia jako John (reż. Maria Zmarz-Koczanowicz)
  • 2000: Przylądek Czterech Wiatrów jako Elder Trewin (reż. A. Glińska)
  • 2000: Niektóre gatunki dziewic jako Jacek (reż. A. Glińska)
  • 2002: Krótki kurs medialny jako Chris (reż. Tomasz Wiszniewski)
  • 2003: Czwarta siostra jako Misza (reż. A. Glińska)
  • 2003: Edward II jako Lancaster (reż. Maciej Prus)
  • 2004: Komedia na dworcu jako Vincent (reż. Witold Adamek)
  • 2004: Kąpielisko Ostrów jako Błażej (reż. M. Englert)
  • 2005: Wniebowstąpienie jako Lilek (reż. M. Englert)
  • 2005: Profesjonalista jako Teja Kraj (reż. Ryszard Bugajski)
  • 2007: Rozmowy z katem jako Kazimierz Moczarski (reż. M. Englert)
  • 2010: Komedia Romantyczna jako Tadeusz Zasępa (reż. Michał Gazda)

Filmografia

[edytuj | edytuj kod]

Polski dubbing

[edytuj | edytuj kod]

Nagrody i wyróżnienia

[edytuj | edytuj kod]
Nagrody[5]
Rok Nagroda
1986 IV Ogólnopolski Przegląd Spektakli Dyplomowych Szkół Teatralnych w Łodzi – wyróżnienie za rolę Tobiasza Czkawki w spektaklu Wieczór Trzech Króli Williama Shakespeare’a w reż. Haliny Gryglaszewskiej
2002 Feliks Warszawski za rolę Lilka Czecha w przedstawieniu Wniebowstąpienie Tadeusza Konwickiego w reż. Macieja Englerta za sezon 2001/2002 w kategorii „za najlepszą pierwszoplanową rolę męską”
2003 IX Ogólnopolski Konkurs na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej w Warszawie – wyróżnienie za rolę Lilka Czecha we Wniebowstąpieniu
2004 IV Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa teatry” w Sopocie – nagroda honorowa za rolę Błażeja w spektaklu Kąpielisko Ostrów Pawła Huellego w reż. Macieja Englerta
2005 Feliks Warszawski – nominacja za najlepszą pierwszoplanową rolę męską – za rolę Aleksieja Curikowa w spektaklu Transfer Maksyma Kuroczkina w reż. Macieja Englerta w Teatrze Współczesnym w Warszawie
2006 Nagroda im. Aleksandra Zelwerowicza – przyznawana przez redakcję miesięcznika „Teatr” za sezon 2005/2006 – za rolę Fomy Fomicza w przedstawieniu Wasza Ekscelencja według Fiodora Dostojewskiego w reż. Izabelli Cywińskiej w Teatrze Współczesnym w Warszawie
2007 Feliks Warszawski – za rolę Kapitana w spektaklu Udając ofiarę autorstwa braci Olga i Władimira Presniakow w reż. Macieja Englerta w Teatrze Współczesnym w Warszawie
2009 Feliks Warszawski – w kategorii pierwszoplanowa rola męska – nagroda za rolę Niejakiego Strocyłowa w Ludziach i aniołach Wiktora Szenderowicza w reż. Wojciecha Adamczyka w Teatrze Współczesnym w Warszawie
2010 X Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa teatry” w Sopocie – Grand Prix za rolę doktora Alexa Gormana w spektaklu W roli Boga Marka St. Germaina w reż. Tomasza Wiszniewskiego
2012 XVI Ogólnopolski Festiwal Komedii Talia w Tarnowie – I nagroda aktorska za rolę Bena Hechta w spektaklu Księżyc i magnolie Rona Hutchinsona w reż. Macieja Englerta w Teatrze Współczesnym w Warszawie
2016 XVI Festiwal Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa teatry” w Sopocie – nagroda za najlepszą rolę męską – za rolę Niejakiego Strocyłowa w Ludziach i aniołach
2017 XVIII Polkowickie Dni Teatru „Oblicza Teatru” w Polkowicach – Złoty Miedziak za rolę Thierry’ego w przedstawieniu Taniec albatrosa Géralda Sibleyrasa w reż. Macieja Englerta w Teatrze Współczesnym w Warszawie

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b c Paweł Gzyl: Po filmowych przygodach lubi odpoczywać w kuchni. „Gazeta Krakowska”, 2017-07-29. [dostęp 2022-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-02)]. (pol.).
  2. ↑ a b Mocne wyznanie aktora o seksie na planie. Fakt.pl, 2015-10-16. [dostęp 2022-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-02)]. (pol.).
  3. ↑ a b c d e f Andrzej Zieliński. Edukacja Filmowa. [dostęp 2022-08-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-08-02)]. (pol.).
  4. ↑ Informacje o spektaklu Wasza ekscelencja na stronie internetowej Teatru Współczesnego
  5. ↑ Andrzej Zieliński, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby) [dostęp 2022-08-02].

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Andrzej_Zieliński_(aktor)&oldid=75035057”