Przejdź do zawartości

André Vingt-Trois

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
André Vingt-Trois
Kardynał prezbiter
Ilustracja
Herb duchownego Sic enim Deus dilexit mundum
Tak Bóg umiłował świat
Kraj działania

Francja

Data i miejsce urodzenia

7 listopada 1942
Paryż

Arcybiskup Paryża
Okres sprawowania

2005-2017

Arcybiskup Tours
Okres sprawowania

1999-2005

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

rzymskokatolicki

Diakonat

27 października 1968

Prezbiterat

28 czerwca 1969

Nominacja biskupia

25 czerwca 1988

Sakra biskupia

14 października 1988

Kreacja kardynalska

24 listopada 2007
Benedykt XVI

Kościół tytularny

San Luigi dei Francesi

Faksymile
Sukcesja apostolska
Data konsekracji

14 października 1988

Miejscowość

Paryż

Miejsce

Katedra Notre-Dame

Konsekrator

Jean-Marie Lustiger

Współkonsekratorzy

Gabriel Vanel
Daniel Pézeril

André Armand Vingt-Trois (ur. 7 listopada 1942 w Paryżu) – francuski duchowny katolicki, arcybiskup Paryża w latach 2005-2017, kardynał.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W 1962 wstąpił do seminarium de Saint-Sulpice w Issy-les-Moulineaux. Ukończył studia w zakresie teologii moralnej w Institut Catholique w Paryżu. 28 czerwca 1969 przyjął święcenia kapłańskie z rąk arcybiskupa Paryża, kardynała François Marty i został inkardynowany do archidiecezji paryskiej.

W latach 1969–1974 był wikarym w parafii św. Joanny Chantal, gdzie proboszczem był ks. Jean-Marie Lustiger. Zajmował się głównie katechizacją i formacją świeckich. W latach 1974–1981 był kierownikiem duchowym oraz wykładowcą teologii moralnej i sakramentalnej w seminarium de Saint-Sulpice w Issy-les-Moulineaux. Brał udział w pracach różnych ruchów zajmujących się duszpasterstwem rodzin i przygotowaniem do sakramentu małżeństwa. Prowadził również kursy w ramach stałej formacji kapłanów.

W latach 1981–1999 był wikariuszem generalnym archidiecezji paryskiej i bliskim współpracownikiem kard. Jean-Marie Lustigera, którego jest następcą. W Paryżu zajmował się przede wszystkim szkolnictwem, duszpasterstwem w katedrze, seminarium diecezjalnym, środkami społecznego przekazu, duszpasterstwem rodzin, działalnością charytatywną i katechizacją.

25 czerwca 1988 został mianowany przez papieża Jana Pawła II biskupem pomocniczym w Paryżu z biskupią stolicą tytularną Thibilis. Święcenia biskupie przyjął 14 października z rąk arcybiskupa paryskiego, kardynała Jeana-Marie Lustigera. 21 kwietnia 1999 został mianowany metropolitą Tours. Jego ingres odbył się 16 maja.

11 lutego 2005 został mianowany arcybiskupem Paryża w miejsce odchodzącego w stan spoczynku kardynała Lustigera[1]. Objęcie archidiecezji przez nowego metropolitę nastąpiło 5 marca 2005. 14 marca 2005 papież Jan Paweł II mianował go również ordynariuszem katolików obrządku wschodniego mieszkających we Francji i nie posiadających własnego ordynariusza[2].

Jest członkiem Kongregacji ds. Biskupów i Papieskiej Rady ds. Rodziny. W latach 2007–2013 pełnił funkcję przewodniczącego Konferencji Episkopatu Francji[3].

Na konsystorzu z dnia 24 listopada 2007 został kreowany przez papieża Benedykta XVI kardynałem prezbiterem San Luigi dei Francesi[4].

7 grudnia 2017 papież Franciszek przyjął jego rezygnację z pełnionego urzędu, a jego następcą mianował biskupa Michela Aupetit[5].

Brał udział w konklawe 2013, które wybrało papieża Franciszka.

7 listopada 2022 po ukończeniu 80 lat utracił prawo do udziału w konklawe[6].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. RINUNCIA DELL’ARCIVESCOVO DI PARIS (FRANCIA) E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2005-02-11. [dostęp 2020-03-01]. (wł.).
  2. RINUNCIA DELL’ORDINARIO PER I CATTOLICI DI RITO ORIENTALE RESIDENTI IN FRANCIA E SPROVVISTI DI ORDINARIO PROPRIO E NOMINA DEL SUCCESSORE. vatican.va, 2005-02-11. [dostęp 2020-03-01]. (wł.).
  3. Konferencja Episkopatu Francji w bazie gcatholic.org [dostęp 2020-03-01] (ang.).
  4. Abp Ryłko nowym kardynałem. tvn24.pl, 2007-11-24. [dostęp 2020-03-01].
  5. Rinuncia dell’Arcivescovo Metropolita di Paris (Francia) e nomina del successore. vatican.va, 2017-12-07. [dostęp 2020-03-01]. (wł.).
  6. Kard. A. Vingt-Trois kończy 80 lat – w Kolegium Kardynalskim 127 elektorów. gosc.pl. [dostęp 2022-11-07].

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]