biuro
biuro (język polski)
edytuj- znaczenia:
rzeczownik, rodzaj nijaki
- (1.1) budynek lub pomieszczenie, w którym są wykonywane prace administracyjne, umysłowe, są zbierane i przetwarzane informacje; zob. też biuro w Wikipedii
- (1.2) forma działalności administracyjnej polegająca na zbieraniu, opracowywaniu i przekazywaniu informacji
- (1.3) forma działalności usługowej polegająca na zbieraniu i sprzedaży informacji
- odmiana:
- (1.1-3)
przypadek liczba pojedyncza liczba mnoga mianownik biuro biura dopełniacz biura biur celownik biuru biurom biernik biuro biura narzędnik biurem biurami miejscownik biurze biurach wołacz biuro biura
- przykłady:
- (1.1) Moja praca w biurze polega na przekładaniu papierków z jednej kupki na drugą.
- (1.2) Międzynarodowe Biuro Pokoju otrzymało w roku 1910 Pokojową Nagrodę Nobla.
- (1.3) Istnieje zasadnicza różnica między agencją towarzyską a biurem matrymonialnym.
- składnia:
- kolokacje:
- (1.2) biuro matrymonialne • biuro prasowe / polityczne • biuro podróży
- synonimy:
- antonimy:
- hiperonimy:
- hiponimy:
- holonimy:
- meronimy:
- wyrazy pokrewne:
- rzecz. biurowiec m, biurwa ż, biurotyka ż, biuralistyka ż, biuralista m, biuralistka ż
- przym. biurowy, biurkowy
- związki frazeologiczne:
- biuro rzeczy znalezionych • wpuść chłopa do biura, to atrament wypije / wpuść chłopa do biura, to atrament z kałamarza wypije
- uwagi:
- tłumaczenia:
- angielski: (1.1) office
- arabski: (1.1) مكتب, قلم
- baskijski: (1.1) bulego
- białoruski: (1.1) бюро n, кантора ż
- chiński standardowy: (1.1) 办公室 (bàngōngshì); (1.2) 办 (bàn); (1.3) 办 (bàn)
- dolnołużycki: (1.1) běrow m
- duński: (1.1) kontor n; (1.3) kontor n, bureau n
- esperanto: (1.1) oficejo; (1.2) buroo; (1.3) buroo
- francuski: (1.1) bureau m
- grenlandzki: (1.1) allaffik
- hiszpański: (1.1) oficina m
- kataloński: (1.1) despatx m, escriptori m
- niemiecki: (1.1) Büro n, Institut n, Agentur ż; (1.2) Büro n, Institut n, Agentur ż; (1.3) Büro n, Institut n, Agentur ż
- nowogrecki: (1.1) γραφείο n
- polski język migowy: (w zapisie SignWriting)
- rosyjski: (1.1) о́фис m, бюро n
- rumuński: (1.1) birou n
- szwedzki: (1.1) byrå w
- turecki: (1.1) ofis
- ukraiński: (1.1) о́фіс m
- wilamowski: (1.1) büro n; (1.2) büro n; (1.3) büro n
- włoski: (1.1) ufficio m
- źródła:
- ↑ Hasło „biuro” w: Aleksander Brückner, Słownik etymologiczny języka polskiego, Krakowska Spółka Wydawnicza, Kraków 1927.