Rex deusque

Rex deusque (rēḱs deiwos-kʷe) inscribitur dialogus brevis compositus lingua prisca indoeuropaea restituta. Res hausta est e fabula de rege Hariscandra quam refert liber Aitareya Brahmana. Dialogi auctor, D. Sen, quosdam homines doctos qui linguis indoeuropaeis student petivit ut verba in linguam protoindoeuropaeam verterent secundum suas sententias.

Versio Hampi/Seni sicut in EIEC (1997:503) est legitur, tamen nomine Werunos a Sen proposito vicem explente nominis Lughus.

To rḗḱs éh₁est. So n̥putlos éh₁est. So rēḱs súhnum éwel(e)t. Só tós(j)o ǵʰeutérm̥ (e)pr̥ḱsḱet: "Súh_xnus moi ǵn̥h₁jotām!" So ǵʰeutēr tom rḗǵm̥ éweukʷet: "Ih_xgeswo deiwóm Wérunom". So rḗḱs deiwóm Werunom h₄úpo-sesore nu deiwóm (é)ih_xgeto. "ḱludʰí moi, ph_ater Werune!" Deiwós Wérunos km̥ta diwós égʷeh_at. "Kʷíd welsi?" "Wélmi sú_xnum." "Tód h₁éstu", wéukʷet loukós deiwos Werunos. Rēǵós pótnih_a súhnum gegonh₁e.

Versio Lehmanni:

Pótis gʰe ʔest. Só-kʷe n̥gn̥ʔtós ʔest, sū́num-kʷe wl̥next. So ǵʰutérm̥ pr̥ket: "Sū́nus moi gn̥hjotām!" ǵʰutḗr nu pótim weukʷet: "Jégeswo gʰi déiwom Wérunom." úpo pro pótis-kʷe déiwom sesore déiwom-kʷe jegto. "Kludʰí moi, dejwe Werune!" Só nu km̥ta diwós gʷāt. "Kʷód wl̥nexsi?" "Wl̥néxmi sū́num." "Tód ʔestu", wéwkʷet lewkós déjwos. Pótnī gʰi sū́num gegonʔe.

Versio Latina:

Erat rex. Hic sine nato erat. Hic rex filium voluit. Sacerdotem petivit: "Nascatur mihi filius!" Sacerdos regi dixit: "Ora deum Verunum." Rex deum Verunum adivit ut oraret deum. "Exaudi me, pater Verune!" Deus Verunus descendit de caelo. "Quid vis?" "Filium volo." "Ita sit" dixit illustris deus Verunus. Tunc uxor regis filium peperit.

Versio Sanscrita:

Athainam uvāca: varuṇaṃ rājānam upadhāva, putro me jāyatāṃ, tena tvā yajā iti tatheti. sa varuṇaṃ rājānam upasasāra: putro me jāyatāṃ, tena tvā yajā iti. tatheti. tasya ha putro jajñe, rohito nāma.

Fontes

Sen, Subhadra Kumar (1994) Proto-Indo-European, a multiangular view. JIES 22, 67–90.

Nexus interni

Nexus externi

[1]