Martinique
Martinique | |
Fáni | Skjaldarmerki |
Þjóðsöngur: La Marseillaise | |
Höfuðborg | Fort-de-France |
Opinbert tungumál | franska |
Stjórnarfar | Lýðveldi
|
Forseti | Emmanuel Macron |
Héraðsforseti | Alfred Marie-Jeanne |
Franskt handanhafshérað | |
• Nýlenda | 1635 |
• Handanhafshérað | 1946 |
Flatarmál • Samtals |
1.128 km² |
Mannfjöldi • Samtals (2021) • Þéttleiki byggðar |
375.053 354/km² |
VLF (KMJ) | áætl. 2015 |
• Samtals | 11,09 millj. dala (23. sæti) |
• Á mann | 29.235 dalir |
Gjaldmiðill | evra |
Tímabelti | UTC-4 |
Þjóðarlén | .mq |
Landsnúmer | +596 |
Martinique (frönsk antilleyska: Matinik eða Matnik; kalinago: Madinina eða Madiana) er eyja í austanverðu Karíbahafi. Eyjan er hluti af Litlu-Antillaeyjum í Vestur Indíum, norðan við Sankti Lúsíu og sunnan við Dóminíku. Eyjan er eitt af handanhafshéruðum Frakklands.
Eyjan varð frönsk nýlenda árið 1635. Frakkar ráku frumbyggja eyjarinnar burt árið 1660 og fluttu inn þræla frá Afríku til að vinna þar á plantekrum. Joséphine de Beauharnais, kona Napóleons fæddist á Martinique árið 1763. Hún var dóttir franskra plantekrueigenda. Upphaflega var höfuðborg eyjarinnar Saint-Pierre en bærinn eyðilagðist þegar eldfjallið Mont Pelée gaus 1902 með þeim afleiðingum að 30.000 íbúar létust. Eftir það var höfuðborgin flutt til Fort-de-France.
Líkt og önnur héruð Frakklands er Martinique hluti af Evrópusambandinu og notar evru sem gjaldmiðil. Margir íbúar tala franska antilleysku þótt franska sé opinbert tungumál.
Heiti
[breyta | breyta frumkóða]Heiti eyjunnar á frönsku, Martinique, er dregið af taínósku heiti hennar, Madiana/Madinina, sem merkir „blómaeyja“, eða Matinino, „kvennaeyja“, samkvæmt Kólumbusi sem sigldi til eyjarinnar árið 1502.[1] Samkvæmt sagnfræðingnum Sydney Daney nefndu Karíbar eyjuna Jouanacaëra eða Wanakaera sem merkir „kembueyja“.[2]
Stjórnmál
[breyta | breyta frumkóða]Stjórnsýslueiningar
[breyta | breyta frumkóða]Martinique skiptist í fjögur sýsluhverfi (arrondissements) og 34 sveitarfélög (communes). 45 kantónur voru lagðar niður árið 2015. Hverfin eru:
- Fort-de-France er eina lögsagnarumdæmið á Martinique. Það nær yfir miðhluta eyjarinnar. Þar eru fjögur sveitarfélög og (áður) 16 kantónur. Árið 2013 var íbúafjöldi þar 161.021.[3] Fyrir utan höfuðborgina eru þar bæirnir Saint-Joseph og Schœlcher.
- La Trinité er eitt af þremur undirumdæmum á eyjunni og nær yfir norðausturhlutann. Þar eru 10 sveitarfélög og 11 kantónur. Árið 2013 voru íbúar 81.475.[3] La Trinité nær yfir bæina La Trinité, Ajoupa-Bouillon, Basse-Pointe, Le Gros-Morne, Le Lorrain, Macouba, Le Marigot, Le Robert og Sainte-Marie.
- Le Marin, annað undirumdæmið á Martinique, nær yfir suðurhluta eyjarinnar. Þar eru 12 sveitarfélög og (áður) 13 kantónur. Árið 2013 voru íbúar 119.653.[3] Umdæmið nær yfir bæina Le Marin, Les Anses d'Arlet, Le Diamant, Ducos, Le François, Rivière-Pilote, Rivière-Salée, Sainte-Anne, Sainte-Luce, Saint-Esprit, Les Trois-Îlets og Le Vauclin.
- Saint-Pierre er þriðja undirumdæmið. Þar eru 8 sveitarfélög og (áður) 5 kantónur, á norðvesturhluta eyjarinnar. Árið 2013 voru íbúar 23.402.[3] Ásamt Saint-Pierre eru þar bæirnir Le Carbet, Case-Pilote-Bellefontaine, Le Morne-Rouge og Le Prêcheur.
Tilvísanir
[breyta | breyta frumkóða]- ↑ „Encyclopedia Britannica- Martinique“. Sótt 10. júlí 2019.
- ↑ „Martinique (English)“. French II. Sótt 21. september 2020.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 INSEE. „Recensement de la population en Martinique – 385 551 habitants au 1er janvier 2013“ (franska). Sótt 21. maí 2016.