Renio

Renio
Tc     75 Re                                                                                                                                                                                                                                           Re Bh Volframio ← Renio → Osmio Táboa periódica dos elementos
[[Ficheiro:{{{espectro}}}|300px|center]]
Liñas espectrais do Renio
Información xeral
Nome, símbolo, número	Renio, Re, 75
Serie química	Metal de transición
Grupo, período, bloque	7, 6, d
Densidade	21020 kg/m3
Dureza	7,0
Aparencia	Branco prateado
N° CAS	7440-15-5
N° EINECS	231-124-5
Propiedades atómicas
Masa atómica	186,207(1) u
Raio medio	135 pm
Raio atómico (calc)	137 pm
Raio covalente	159 pm
Raio de van der Waals	pm
Configuración electrónica	[Xe] 4f14 5d5 6s2
Electróns por nivel de enerxía	2, 8, 18, 32, 13, 2
Estado(s) de oxidación	-1, 0, +1, +2, +3, +4, +5, +6, +7
Óxido	Levemente ácido
Estrutura cristalina	hexagonal
Propiedades físicas
Estado ordinario
Punto de fusión	3459.15 K
Punto de ebulición	5869.15 K
Punto de inflamabilidade	{{{P_inflamabilidade}}} K
Entalpía de vaporización	kJ/mol
Entalpía de fusión	kJ/mol
Presión de vapor
Temperatura crítica	K
Presión crítica	Pa
Volume molar	m3/mol
Velocidade do son	4700 m/s a 293.15 K (20 °C)
Varios
Electronegatividade (Pauling)	1,9
Calor específica	137 J/(K·kg)
Condutividade eléctrica	S/m
Condutividade térmica	47,9 W/(K·m)
1.ª Enerxía de ionización	760 kJ/mol
2.ª Enerxía de ionización	1260 kJ/mol
3.ª Enerxía de ionización	2510 kJ/mol
4.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización4}}} kJ/mol
5.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización5}}} kJ/mol
6.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización6}}} kJ/mol
7.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización7}}} kJ/mol
8.ª enerxía de ionización	{{{E_ionización8}}} kJ/mol
9.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización9}}} kJ/mol
10.ª Enerxía de ionización	{{{E_ionización10}}} kJ/mol
Isótopos máis estables
iso AN Período MD Ed PD MeV 185Re 37,4% estable con 110 neutróns 187Re 62,6% 4,35×1010 a α β- 1,653 0,0026 183Ta 187Os
Unidades segundo o SI e en condicións normais de presión e temperatura, salvo indicación contraria.

O renio é un elemento químico de número atómico 75 situado no grupo 7 da táboa periódica dos elementos que ten como símbolo Re.

É un metal de transición branco prateado, pesado, que se atopa raramente na natureza. O renio obtense como subproduto do tratamento de minerais de molibdeno. Foi o último elemento que se atopou na natureza. Emprégase principalmente formando parte en catalizadores.

Propiedades

O renio é un metal branco prateado, brillante, e ten un dos puntos de fusión máis altos de todos os metais, só superado polo volframio. Ademais é un dos máis densos, só superado polo platino, o iridio e o osmio. Preséntase nun amplo rango de estados de oxidación: -1, +1, +2, +3, +4, +5, +6 e +7, sendo os máis comúns +7, +6, +4, +2 e -1.

Comercialízase en forma de po, e ademais en forma compacta, cunha maior densidade. Cando se quenta e se volve a arrefriar, resulta ser dúctil, polo que pode traballarse con el. As aliaxes de renio-molibdeno son supercondutoras a 10 K.

Véxase tamén

Bibliografía

• "Táboa periódica dos elementos" (PDF). Consello da Cultura Galega, Xunta de Galicia, Real Academia Galega de Ciencias, Real Academia Galega e Ciencia Nosa. 2019. 
• Bermejo, M. R.; González, A.; Vázquez, M. (2006). O nome e o símbolo dos elementos químicos (PDF). Xunta, Secretaría Xeral de Política Lingüística e CRPIH. ISBN 978-84-453-4325-8. 
• Bermejo, M. R.; González, A.; Maneiro, M. (2018). Guía dos elementos químicos. Historia, propiedades e aplicacións. Xunta de Galicia e CRPIH. ISBN 978-84-453-5297-7. 

---

Este artigo sobre química é, polo de agora, só un bosquexo. Traballa nel para axudar a contribuír a que a Galipedia mellore e medre.  Existen igualmente outros artigos relacionados con este tema nos que tamén podes contribuír.

---