Saltar ao contido

Jean Marie Guyau

Na Galipedia, a Wikipedia en galego.
Modelo:BiografíaJean Marie Guyau

Editar o valor en Wikidata
Nome orixinal(fr) Jean-Marie Guyau Editar o valor en Wikidata
Biografía
Nacemento28 de outubro de 1854 Editar o valor en Wikidata
Laval, Francia Editar o valor en Wikidata
Morte31 de marzo de 1888 Editar o valor en Wikidata (33 anos)
Menton, Francia Editar o valor en Wikidata
Causa da mortetuberculose Editar o valor en Wikidata
Actividade
Campo de traballoFilosofía Editar o valor en Wikidata
Ocupaciónfilósofo, tradutor, poeta, escritor Editar o valor en Wikidata
EmpregadorLiceo Condorcet Editar o valor en Wikidata
Obra
Obras destacables
Familia
CónxuxePierre Ulric Editar o valor en Wikidata

Descrito pola fonteGrande Enciclopedia Soviética 1969-1978, (sec:Гюйо Жан Мари)
Dicionario Enciclopédico Brockhaus e Efron
Pequeno Dicionario Enciclopédico de Brockhaus e Efron Editar o valor en Wikidata
BNE: XX962768 iTunes: 440750226 Editar o valor en Wikidata

Jean-Marie Guyau Tuillerie, nado en Laval (Mayenne) o 28 de outubro de 1854 e finado en Menton o 31 de marzo de 1888, foi un filósofo e poeta francés. As súas obras están impregnadas polo vitalismo e insisten na felicidade dunha vida compartida cos demais.

Traxectoria

[editar | editar a fonte]

Nace en Laval, pero ó cumprir 3 anos de idade a súa nai decide emigrar a París. A contorna en que se criou foi moi proveitosa para o seu crecemento intelectual. A súa nai foi Augustine Tuillerie, a autora, baixo o pseudónimo de G. Bruno, de Le Tour de France par deux enfants publicado en 1877 e diversos libros sobre educación. O seu padrasto, Alfred Fouillée, foi un filósofo da corrente do Positivismo espiritualista, grazas a quen se formou en filosofía desde moi novo. A súa esposa publicou, baixo o pseudónimo de Pierre Ulric, cartas románticas para a mocidade. O seu fillo foi o filósofo Agustín Guyau.

Licenciouse en Letras á idade de 17 anos, e foi un gran afeccionado ás obras de Victor Hugo, Corneille, Musset, Epicuro, Epicteto, Platón, Herbert Spencer e Kant. Traduciu ó francés o Ενκειριδιον (Manual) de Epicteto.

Ós 19 anos escribe unha memoria (de máis de 1.300 páxinas) Memoire sur la Morale utilitaire depuis Epicure jusqu'à l'Ecole anglaise en 1873, galardoada pola Academia Francesa de Ciencias Morais e Políticas no ano 1874, que máis tarde sería publicada en dous volumes: A moral de Epicuro (1878) e A moral inglesa contemporánea (1879). Este premio permitiulle gañar unha cátedra de filosofía no Liceo Condorcet, cando contaba con 20 anos, onde escribiu traballos didácticos. Ó pouco tempo de comezado este labor sofre os primeiros síntomas dunha tuberculose, acudindo ó sur de Francia para buscar un clima máis favorable, primeiro instalándose na costa atlántica (Pau e logo Biarritz), e logo quedándose definitivamente fronte ó mar Mediterráneo (primeiro en Niza e finalmente en Menton), onde permaneceu até a súa temperá morte á idade de 33 anos. Foi durante ese período de retiro cando escribiu numerosos traballos filosóficos e gran cantidade de poesía.

A súa obra principal, Esbozo dunha moral sen obrigación nin sanción (Esquisse d'une morale sans obligation ni sanction), publicada en 1884, parece impresionar moito (e probablemente influído) no pensamento de Nietzsche, anotando a Guyau nas marxes das súas obras e citando cumpridamente observacións deste traballo, sobre irrelixión e no seu Ecce Homo. Tamén influencia moito o pensamento de Peter Kropotkin no seu escrito La moral anarquista.

  • Essai sur la morale littéraire. 1873.
  • Première année de lecture courante. 1875.
  • Morale d'Épicure. 1878.
  • Morale anglaise contemporaine. 1879.
  • Vers d'un philosophe.
  • Problèmes de l'esthétique contemporaine. 1884.
  • Esquisse d'une morale sans obligation ni sanction. 1884.
  • Irréligion de l'avenir. 1886.
  • Education et Hérédité. Étude sociologique. París 1902.
  • L'Art au point de vue sociologique. 1902.[1]

Véxase tamén

[editar | editar a fonte]

Ligazóns externas

[editar | editar a fonte]