titelen

Dutch

Etymology

From titel +‎ -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈtitələ(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

titelen

1. (transitive) to title, to name

Conjugation

Conjugation of titelen (weak)
infinitive	titelen
past singular	titelde
past participle	getiteld
infinitive	titelen
gerund	titelen n
	present tense	past tense
1st person singular	titel	titelde
2nd person sing. (jij)	titelt, titel2	titelde
2nd person sing. (u)	titelt	titelde
2nd person sing. (gij)	titelt	titelde
3rd person singular	titelt	titelde
plural	titelen	titelden
subjunctive sing.1	titele	titelde
subjunctive plur.1	titelen	titelden
imperative sing.	titel
imperative plur.1	titelt
participles	titelend	getiteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• aftitelen
• betitelen
• ondertitelen