münasebet

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish مناسبت (münasebet), from Arabic مُنَاسَبَة (munāsaba).

Pronunciation

• IPA^(key): /my.naː.seˈbet/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: mü‧na‧se‧bet

Noun

münasebet (definite accusative münasebeti, plural münasebetler or münasebat)

1. being fit, suitable, reasonable; fitness, suitability, reason
2. relation, connection
   • 1936 November 2, “Atatürk, bir söylevle kamutayı açtılar”, in Ulusal Birlik:

     Tanışmakla bahtiyar olduğum İngilterenin büyük kralı ile aramızda husule gelen dostluğun, milletlerimizin temayüllerine uyğun olarak, iki hükûmetin samimi münasebatı üzerinde hayırlı tesirlerine şubhe yoktur.

     (please add an English translation of this quotation)

3. opportunity

Declension

Inflection
Nominative	münasebet
Definite accusative	münasebeti
	Singular	Plural
Nominative	münasebet	münasebetler
Definite accusative	münasebeti	münasebetleri
Dative	münasebete	münasebetlere
Locative	münasebette	münasebetlerde
Ablative	münasebetten	münasebetlerden
Genitive	münasebetin	münasebetlerin
Possessive forms Nominative Singular Plural 1st singular münasebetim münasebetlerim 2nd singular münasebetin münasebetlerin 3rd singular münasebeti münasebetleri 1st plural münasebetimiz münasebetlerimiz 2nd plural münasebetiniz münasebetleriniz 3rd plural münasebetleri münasebetleri Definite accusative Singular Plural 1st singular münasebetimi münasebetlerimi 2nd singular münasebetini münasebetlerini 3rd singular münasebetini münasebetlerini 1st plural münasebetimizi münasebetlerimizi 2nd plural münasebetinizi münasebetlerinizi 3rd plural münasebetlerini münasebetlerini Dative Singular Plural 1st singular münasebetime münasebetlerime 2nd singular münasebetine münasebetlerine 3rd singular münasebetine münasebetlerine 1st plural münasebetimize münasebetlerimize 2nd plural münasebetinize münasebetlerinize 3rd plural münasebetlerine münasebetlerine Locative Singular Plural 1st singular münasebetimde münasebetlerimde 2nd singular münasebetinde münasebetlerinde 3rd singular münasebetinde münasebetlerinde 1st plural münasebetimizde münasebetlerimizde 2nd plural münasebetinizde münasebetlerinizde 3rd plural münasebetlerinde münasebetlerinde Ablative Singular Plural 1st singular münasebetimden münasebetlerimden 2nd singular münasebetinden münasebetlerinden 3rd singular münasebetinden münasebetlerinden 1st plural münasebetimizden münasebetlerimizden 2nd plural münasebetinizden münasebetlerinizden 3rd plural münasebetlerinden münasebetlerinden Genitive Singular Plural 1st singular münasebetimin münasebetlerimin 2nd singular münasebetinin münasebetlerinin 3rd singular münasebetinin münasebetlerinin 1st plural münasebetimizin münasebetlerimizin 2nd plural münasebetinizin münasebetlerinizin 3rd plural münasebetlerinin münasebetlerinin

Derived terms

• münasebetli
• münasebetsiz (“unreasonable”)

Related terms

• münasip

References

• Kélékian, Diran (1911) “مناسبت”, in Dictionnaire turc-français‎^[1], Constantinople: Mihran, page 1226
• Nişanyan, Sevan (2002–) “münasebet”, in Nişanyan Sözlük
• Redhouse, James W. (1890) “مناسبت”, in A Turkish and English Lexicon‎^[2], Constantinople: A. H. Boyajian, page 1984
• Avery, Robert et al., editors (2013), The Redhouse Dictionary Turkish/Ottoman English, 21st edition, Istanbul: Sev Yayıncılık, →ISBN