optellen

Dutch

Etymology

From op (“up”) +‎ tellen (“count”).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

optellen

1. (arithmetic) to add

Conjugation

Conjugation of optellen (weak, separable)
infinitive	optellen
past singular	telde op
past participle	opgeteld
infinitive	optellen
gerund	optellen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	tel op	telde op	optel	optelde
2nd person sing. (jij)	telt op, tel op2	telde op	optelt	optelde
2nd person sing. (u)	telt op	telde op	optelt	optelde
2nd person sing. (gij)	telt op	telde op	optelt	optelde
3rd person singular	telt op	telde op	optelt	optelde
plural	tellen op	telden op	optellen	optelden
subjunctive sing.1	telle op	telde op	optelle	optelde
subjunctive plur.1	tellen op	telden op	optellen	optelden
imperative sing.	tel op
imperative plur.1	telt op
participles	optellend	opgeteld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Antonyms

• aftrekken

Derived terms

• optelsom

 

Descendants

• Afrikaans: optel

Anagrams

• tellen op