herroepen

Dutch

Etymology

From her- +‎ roepen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɦɛˈru.pə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: her‧roe‧pen
• Rhymes: -upən

Verb

herroepen

1. (transitive) to retract, to recant, to take back what was said

   Synonym: terugnemen

2. (transitive) to revoke, to cancel

   Synonym: annuleren

Conjugation

Conjugation of herroepen (strong class 7, prefixed)
infinitive	herroepen
past singular	herriep
past participle	herroepen
infinitive	herroepen
gerund	herroepen n
	present tense	past tense
1st person singular	herroep	herriep
2nd person sing. (jij)	herroept, herroep2	herriep
2nd person sing. (u)	herroept	herriep
2nd person sing. (gij)	herroept	herriept
3rd person singular	herroept	herriep
plural	herroepen	herriepen
subjunctive sing.1	herroepe	herriepe
subjunctive plur.1	herroepen	herriepen
imperative sing.	herroep
imperative plur.1	herroept
participles	herroepend	herroepen
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• herroeping

Descendants

• Afrikaans: herroep