kalibreren

Dutch

Etymology

Borrowed from French calibrer.

Pronunciation

• IPA^(key): /kaːliˈbreːrə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: ka‧li‧bre‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

kalibreren

1. (transitive) to calibrate

Conjugation

Conjugation of kalibreren (weak)
infinitive	kalibreren
past singular	kalibreerde
past participle	gekalibreerd
infinitive	kalibreren
gerund	kalibreren n
	present tense	past tense
1st person singular	kalibreer	kalibreerde
2nd person sing. (jij)	kalibreert, kalibreer2	kalibreerde
2nd person sing. (u)	kalibreert	kalibreerde
2nd person sing. (gij)	kalibreert	kalibreerde
3rd person singular	kalibreert	kalibreerde
plural	kalibreren	kalibreerden
subjunctive sing.1	kalibrere	kalibreerde
subjunctive plur.1	kalibreren	kalibreerden
imperative sing.	kalibreer
imperative plur.1	kalibreert
participles	kalibrerend	gekalibreerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.