groenig

Dutch

Etymology

From groen (“green”) +‎ -ig (adjectival suffix).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Adjective

groenig (comparative groeniger, superlative groenigst)

1. greenish, of a colour or shade which resembles or hinges on green and/or contains some green

Declension

Declension of groenig
uninflected	groenig
inflected	groenige
comparative	groeniger
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		groenig	groeniger	het groenigst het groenigste
indefinite	m./f. sing.	groenige	groenigere	groenigste
	n. sing.	groenig	groeniger	groenigste
	plural	groenige	groenigere	groenigste
definite		groenige	groenigere	groenigste
partitive		groenigs	groenigers	—

Synonyms

• (greenish): groenachtig

Related terms

• groenling (noun)
• ontgroenen (verb)
• blauwig
• bruinig
• gelig
• grijzig
• paarsig
• rodig
• wittig