uitdagen

Dutch

Etymology

From uit +‎ dagen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈœy̯tˌdaːɣə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

uitdagen

1. to challenge

Conjugation

Conjugation of uitdagen (weak, separable)
infinitive	uitdagen
past singular	daagde uit
past participle	uitgedaagd
infinitive	uitdagen
gerund	uitdagen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	daag uit	daagde uit	uitdaag	uitdaagde
2nd person sing. (jij)	daagt uit, daag uit2	daagde uit	uitdaagt	uitdaagde
2nd person sing. (u)	daagt uit	daagde uit	uitdaagt	uitdaagde
2nd person sing. (gij)	daagt uit	daagde uit	uitdaagt	uitdaagde
3rd person singular	daagt uit	daagde uit	uitdaagt	uitdaagde
plural	dagen uit	daagden uit	uitdagen	uitdaagden
subjunctive sing.1	dage uit	daagde uit	uitdage	uitdaagde
subjunctive plur.1	dagen uit	daagden uit	uitdagen	uitdaagden
imperative sing.	daag uit
imperative plur.1	daagt uit
participles	uitdagend	uitgedaagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• uitdaging

Anagrams

• dagen uit