aandienen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch āendienen. Equivalent to aan +‎ dienen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnˌdinə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧die‧nen

Verb

aandienen

1. (transitive) to announce, present (an arrival)
2. (reflexive) to appear, to show up, to present oneself [with als ‘as’], to arrive

   Er was vaak geen gelegenheid om de antecedenten te onderzoeken van de mensen die zich aandienden.

   Often there was no opportunity to investigate the background of those who presented themselves.

Conjugation

Conjugation of aandienen (weak, separable)
infinitive	aandienen
past singular	diende aan
past participle	aangediend
infinitive	aandienen
gerund	aandienen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	dien aan	diende aan	aandien	aandiende
2nd person sing. (jij)	dient aan, dien aan2	diende aan	aandient	aandiende
2nd person sing. (u)	dient aan	diende aan	aandient	aandiende
2nd person sing. (gij)	dient aan	diende aan	aandient	aandiende
3rd person singular	dient aan	diende aan	aandient	aandiende
plural	dienen aan	dienden aan	aandienen	aandienden
subjunctive sing.1	diene aan	diende aan	aandiene	aandiende
subjunctive plur.1	dienen aan	dienden aan	aandienen	aandienden
imperative sing.	dien aan
imperative plur.1	dient aan
participles	aandienend	aangediend
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Anagrams

• dienen aan