onderscheppen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ scheppen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔndərˈsxɛpə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: on‧der‧schep‧pen
• Rhymes: -ɛpən

Verb

onderscheppen

1. (transitive) to intercept (to gain possession of) [from 16th c.]

Conjugation

Conjugation of onderscheppen (weak, prefixed)
infinitive	onderscheppen
past singular	onderschepte
past participle	onderschept
infinitive	onderscheppen
gerund	onderscheppen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderschep	onderschepte
2nd person sing. (jij)	onderschept, onderschep2	onderschepte
2nd person sing. (u)	onderschept	onderschepte
2nd person sing. (gij)	onderschept	onderschepte
3rd person singular	onderschept	onderschepte
plural	onderscheppen	onderschepten
subjunctive sing.1	onderscheppe	onderschepte
subjunctive plur.1	onderscheppen	onderschepten
imperative sing.	onderschep
imperative plur.1	onderschept
participles	onderscheppend	onderschept
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• onderschepper
• onderschepping

Descendants

• Afrikaans: onderskep