onderhandelen

Dutch

Etymology

From onder- +‎ handelen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔn.dərˈɦɑn.də.lə(n)/

• Audio:

  (file)

Verb

onderhandelen

1. to negotiate

Conjugation

Conjugation of onderhandelen (weak, prefixed)
infinitive	onderhandelen
past singular	onderhandelde
past participle	onderhandeld
infinitive	onderhandelen
gerund	onderhandelen n
	present tense	past tense
1st person singular	onderhandel	onderhandelde
2nd person sing. (jij)	onderhandelt, onderhandel2	onderhandelde
2nd person sing. (u)	onderhandelt	onderhandelde
2nd person sing. (gij)	onderhandelt	onderhandelde
3rd person singular	onderhandelt	onderhandelde
plural	onderhandelen	onderhandelden
subjunctive sing.1	onderhandele	onderhandelde
subjunctive plur.1	onderhandelen	onderhandelden
imperative sing.	onderhandel
imperative plur.1	onderhandelt
participles	onderhandelend	onderhandeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• heronderhandelen
• uitonderhandelen

Related terms

• onderhandeling
• onderhandelaar