Anna Hirzel-Langenhan
Anna Hirzel-Langenhan | |
---|---|
Bizitza | |
Jaiotza | Lachen, 1874ko abuztuaren 20a |
Herrialdea | Suitza |
Heriotza | Berg (TG), 1951ko abenduaren 15a (77 urte) |
Irakaslea(k) | Theodor Leschetizky Anna Jesipova |
Ikaslea(k) | ikusi
|
Jarduerak | |
Jarduerak | piano-jotzailea eta musika-irakaslea |
Musika instrumentua | pianoa |
Anna Hirzel-Langenhan (Lachen, Suitza, 1874ko abuztuaren 20a - Berg, Suitza, 1951ko abenduaren 15a) suitzar piano-jotzailea eta piano-irakaslea izan zen.[1][2][3][4][5]
Biografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Gurasoak Eduard Hirzel botikaria eta Marie Sprüngli izan ziren, Zuricheko kontserbatorioan hasi zituen musika-ikasketak Robert Freund piano-jolearekin eta Friedrich Hegar konpositore eta zuzendariarekin. Hamaika urterekin organo-jole aritzen zen Fraumünsterreko elizan.[6] 1899ra arte Vienan jarraitu zituen piano-ikasketak Theodor Leschetizki eta Anna Jesipovarekin, nahiz eta 1897an klaseak ematen zituen Lausanan (Suitza). [6]
1898az geroztik, Munichen lan egin zuen, haraxe joan baitzen bizitzera Richard Langenhan senarrarekin, Municheko Orkestra Filarmonikoko bigarren kapera maisu izendatuarekin (Felix von Weingartnerrekin batera).[7]
Lan ibilbidea
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1897an erregistratu zen lehen emanaldia, Zurichen, eta bertan Ludvig Schytteren Pianorako kontzertua op 28 interpretatu zuen, Zuricheko Tonhalle Orkestrarekin.[8] 1897 eta 1917 bitartean Zurich, Lausana, Geneva, Munich, Paris eta Lübeck-en aritu zen. [9] Bere emanaldien artean, Beethovenen sonata guztiak Eugène Ysaÿe biolin-jotzailearekin interpretatu zituen 1903ko otsailean Municheko Bayerischer Hof-en, eta urte berean Parisko Bohemian String Quartet taldearekin egindako kontzertuetan.
1926tik aurrera Luganon aritu zen piano-irakasle, eta 1934an musika-prestakuntzako zentro bat sortu zuen Suitzako Bergen gazteluan. Ikasleen artean Hermann Abendroth, André Casanova, Emmy Braun, Ernst Bücken,[10] Eric Doflein,Werner Egk, Anna Gertrud Hubert, Heinrich Kaminski, Erich Kloss, Anna Koliker, Hans Leuenberger, Hans Leygraf, Hugo Maier, Edith Picht-Axenfeld, Pina Pozzi, Otto Volkmann, Marie-Luise Wendel-Hütten eta Olga Maria Theresa Ludovica Barbara Wismüller.[11][12]
Heriotza
[aldatu | aldatu iturburu kodea]1951ko abenduaren 15ean hil zen bere egoitzan, Berg-eko gazteluan (Suitza).
Aintzatespenak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bigarren Mundu Gerran, ikasleekiko komunikazioa, gutunak eta ariketak postaz gurutzatzera mugatu zen. 1951n, gutun horiek argitara eman zitzaizkien ikasleei (Briefe an meine Schüler) eta haien ariketa-liburua (Übungsband), eta zenbait ikaslek ariketa teknikoei buruzko ideiak jaso zituzten, eta 1964 arte ez ziren argitaratu Greifen und Begreifen - Ein Weg zur Anschlagskultur (Ulermena eta ulermena.Teklen pultsazioaren kulturarako bidea) lanean. Hatzen entrenamendu sinplea eta saihesbideko edo giltzarriko ariketetako zailtasun-printzipioa lantzen ziren, eta, hala, pasarte arazotsua behin eta berriz egiten zen, behar baino modu konplexuagoan, gero errazago jotzeko.[13]
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- ↑ Wichmann, Jannis. «Hirzel-Langenhan, Hirtzel-Langenhahn, Langenhan-Hirzel, Anna, geb. Hirzel» Europäische Instrumentalistinnen des 18. und 19. Jahrhunderts (Sophie Drinker Institut).
- ↑ «Hirzel-Langenhan, Anna - Sophie Drinker Institut» www.sophie-drinker-institut.de (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
- ↑ (Alemanez) Biographie, Deutsche. «Hirzel-Langenhan, Anna - Deutsche Biographie» www.deutsche-biographie.de (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
- ↑ «ANNA HIRZEL LANGENHAN - ZVAB» www.zvab.com (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
- ↑ «Hirzel-Langenhan, Anna (1874–1951), Pianistin – BMLO» www.bmlo.lmu.de (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
- ↑ a b Wichmann 2012, § 1.
- ↑ Niemann 1919, 145 orr. .
- ↑ Wichmann 2012, § 3.
- ↑ Wichmann 2012, § 2.
- ↑ (Alemanez) Die Musikforschung. Bärenreiter-Verlag. 1950 (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
- ↑ (Alemanez) «Fundamental piano lessons mit Hans Leygraf» nmz - neue musikzeitung 2007-02-01 (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
- ↑ (Alemanez) Vierhaus, Rudolf. (2011-06-24). Menghin - Pötel. Walter de Gruyter ISBN 978-3-11-094026-8. (Noiz kontsultatua: 2023-12-19).
- ↑ ISSN https://phfr.bsz-bw.de/frontdoor/deliver/index/docId/491/file/Dissertation_Gesamtv38.pdf..
Bibliografia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Baker, Theodore (1940). Baker's Biographical Dictionary of Musicians ( ingelesez) (4. edizioa). Nueva York: G. Schirmer. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
- Girsberger, Hans (1952). Who's who in Switzerland: Including the Principality of Lichtenstein (ingelesez. Zúrich: Central European Times Publishing. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
- Mueller von Asow, Hedwig & E. H., argitaletxea. (1954). Kürschners Deutscher Musiker-Kalender 1954 (alemanez). Berlín: Walter de Gruyter. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
- Niemann, Walter (1919). Meister des Klaviers (en alemán). Berlín: Schester & Loeffler. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
- Riemann, Hugo (1929). Hirzel-Langenhan. En Einstein, Alfred, ed. «Musik Lexikon». Riemann Musiklexikon (alemanez) (11. edizioa). Berlín: Max Hesses Verlag. 764 or. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua..Wichmann, Jannis (2012). Hoffmann, Freia, ed. «Hirzel-Langenhan, Anna» (alemanez). Sophie Drinker Institut. 2020ko ekainaren 18an kontsultatua.
Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]