Saltar al conteníu

Rheum rhabarbarum

Esti artículu foi traducíu automáticamente y precisa revisase manualmente
De Wikipedia
Rheum rhabarbarum
Clasificación científica
Reinu: Plantae
División: Magnoliophyta
Clas: Magnoliopsida
Orde: Caryophyllales
Familia: Polygonaceae
Xéneru: Rheum
Especie: Rheum rhabarbarum
L.
Consultes
Royal Botanic Gardens, Kew Royal Botanic Gardens, Kew
World Flora Online World Flora online
[editar datos en Wikidata]
Ruibarbo, crudu
Tamañu de porción
Enerxía 21 kcal 88 kJ
Carbohidratos 4.54 g
 • Zucres 1.10 g
 • Fibra alimentaria 1.80 g
Grases 0.20 g
Proteínes 0.90 g
Tiamina (vit. B1) 0.02 mg (2%)
Riboflavina (vit. B2) 0.03 mg (2%)
Niacina (vit. B3) 0.30 mg (2%)
Ácidu pantoténicu (vit. B5) 0.085 mg (2%)
Vitamina B6 0.024 mg (2%)
Ácidu fólicu (vit. B9) 7 μg (2%)
Vitamina C 8.00 mg (13%)
Vitamina E 0.27 mg (2%)
Vitamina K 29.3 μg (28%)
Calciu 86 mg (9%)
Fierro 0.22 mg (2%)
Magnesiu 12 mg (3%)
Manganesu 0.196 mg (10%)
Fósforu 14 mg (2%)
Potasiu 288 mg (6%)
Sodiu 4 mg (0%)
Cinc 0.1 mg (1%)
% de la cantidá diaria encamentada p'adultos.
Fonte: Ruibarbo, crudu na base de datos de nutrientes del USDA.
[editar datos en Wikidata]

El ruibarbo (Rheum rhabarbarum) ye una especie de planta fanerógama perteneciente a la familia Polygonaceae.

Descripción

[editar | editar la fonte]

Ye una planta cultivada que provién del nordés d'Europa (Ucraína). El so altor ye d'hasta tres metros y consta de fueyes con peciolos gruesos que'l so grosez bazcuya ente 2 y 5 centímetros. El color del peciolu varia ente'l verde y el colloráu y ye la única parte comestible, yá que les sos fueyes son tóxiques.[1] El so tarmu soterrañu ye un rizoma que lu sirve p'almacenar nutrientes mientres l'iviernu.

Propiedaes

[editar | editar la fonte]

El Ruibarbo ye la planta comestible con mayores concentraciones d'acedu oxálico, superando a la Espinaca, por causa de ésto, cuando ésta entemezse con metales como'l fierro, calciu o cinc l'organismu nun puede absorber estos minerales de forma efectiva , tamién puede causar que minerales como'l calciu concentrar en ciertes partes del cuerpu de forma ensin deseyar, esto de la mesma puede causar la formación de cálculos renales. En grandes cantidaes l'ácidu oxálico puede provocar dellos tipos de desórdenes incluyendo enfermedaes del tracto pancreáticu y biliar, la enfermedá de los intestinos con inflamación crónica, el síndrome del nuedu ciegu y el síndrome de la crecedera bacteriana.[2][3][4]

Nel ruibarbo, la mayor concentración d'acedu oxálico alcuéntrase nes sos fueyes, motivu pol cual éstes nun son comestibles. El peciolu de la planta tamién contién acedu oxálico anque en menor midida polo que al consumilo l'esmalte dental ye atacáu adquiriendo temporalmente una testura aspra, anque nun se señalaron daños irreparables nel dentame.[5]

El ruibarbo frecuentemente ye utilizáu na medicina tradicional china pa tratamientu del estriñimientu y l'inflamación por "calor" nel intestín, por cuenta de les sos propiedaes "refrigerantes" y el so tropismu escontra los intestinos.

El tarmu del ruibarbo puede consumise crudu, direutamente o arreglándolo como ensalada y tamién cocíu, en forma de compota, mermelada o como rellenu del pastel de ruibarbo o d'empanaes.

Pol so altu conteníu d'antraquinones, los sos estractos utilizar pal tratamientu de les aftes y otres afecciones de les mucoses bucales y los sos fervinchos úsense como llaxantes.[6] Tamién s'utiliza en purgantessobremanera para desparasitar.

La planta vive dellos años, pel hibiernu ésta pierde les sos fueyes y sobrevive gracies a los nutrientes almacenaos nel so rizoma, remaneciendo en primavera. El so collecha realiza enantes del empiezu del branu, porque al crecer produz cada vegada más acedu oxálico, lo que ye peligrosu pal consumu humanu.

Taxonomía

[editar | editar la fonte]

Rheum rhabarbarum describióse por Carlos Linneo y espublizóse en Species Plantarum 1: 372. 1753.[7]

Sinonimia
  • Rhabarbarum verum Garsault
  • Rheum franzenbachii Münter
  • Rheum franzenbachii var. mongolicum Münter
  • Rheum undulalum L.
  • Rheum undulatum var. longifolium C.Y. Cheng & T.C. Kao[8]

Referencies

[editar | editar la fonte]
  1. ↑ «Rhubarb leaves poisoning» (‘envelenamientu con fueyes de ruibarbo’), artículu n'inglés nel sitiu web NLM (National Library of Medicine) - NIH (National Institutes of Health).
  2. ↑ Dr. Duke's Phytochemical and Ethnobotanical Databases Base de datos n'inglés, busca realizada'l 1 d'abril de 2015.
  3. ↑ C7.S.Plant, Soil and Nutriton Laboratory, Agricultural Research Service, U.S. Department of Agriculture Documentu n'inglés.
  4. ↑ Oxalic acid and the hyperoxaluric syndromes Documentu n'inglés, Investigación de HIBARD Y. WILIAMS.
  5. ↑ Tratáu de terapeutica y materia médico, 2; Pagina 345.
  6. ↑ «Ruibarbo», artículu en portugués nel sitiu web Criasaude.
  7. ↑ «Rheum rhabarbarum». Tropicos.org. Missouri Botanical Garden. Consultáu'l 21 de xunu de 2014.
  8. ↑ «The Plant List». Consultáu'l 21 de xunu de 2014.

Ver tamién

[editar | editar la fonte]

Bibliografía

[editar | editar la fonte]
  1. Flora of China Editorial Committee. 1988-2013. Flora of China (Checklist & Addendum). Unpaginated. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  2. Flora of China Editorial Committee. 2003. Flora of China (Ulmaceae through Basellaceae). 5: 1–506. In C. Y. Wu, P. H. Raven & D. Y. Hong (eds.) Fl. China. Science Press & Missouri Botanical Garden Press, Beijing & St. Louis.
  3. Flora of North America Editorial Committee, e. 2005. Magnoliophyta: Caryophyllidae, part 2. Fl. N. Amer. 5: i–xxii + 1–656.

Enllaces esternos

[editar | editar la fonte]
Sacáu de «https://ast.wikipedia.org/w/index.php?title=Rheum_rhabarbarum&oldid=4213797»