Naar inhoud springen

Constantijnse dynastie

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Keizer Constantijn

De Constantijnse dynastie is een informele naam voor de heersende familie van het Romeinse Rijk vanaf Constantius Chlorus (†305) tot de dood van Julianus in 363. De dynastie is vernoemd naar haar voornaamste lid, Constantijn de Grote, vanaf 324 tot zijn dood in 337 alleenheerser van het Romeinse Rijk. De dynastie wordt ook wel de neo-Flavische dynastie genoemd, omdat elke Constantijnse keizer de naam Flavius droeg, net als de heersers van de eerste Flavische dynastie in de 1e eeuw n.Chr.

De Augusti en de Augustae worden in cursief afgebeeld.

 
 
 
 
 
 
Theodora
 
 
 
Constantius Chlorus
250-305-306
 
 
 
Helena van Constantinopel
250-330
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Julius Constantius
d. 337
 
Licinius
250-308-324-325
 
Constantia
293-330
 
Fausta
289-326
 
Constantijn de Grote
272-313-337
 
Minervina
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Julianus
331-360-363
 
Helena
d. 360
 
Constantijn II
316-337-340
 
Constantius II
317-337-361
 
Constans
320-337-350
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Jov
 
 
 
 
 
Gratianus
359-367-383
 
Constantia
361-383
 
 
 
Crispus
d. 326
 

Relaties met andere tetrarchen

[bewerken | brontekst bewerken]

Andere heersers uit de tetrarchie waren aan de Constantijnse dynastie gerelateerd:

  • Maximianus: adoptief vader en schoonstiefvader van Constantius Chlorus, schoonvader van Constantijn, stiefschoonvader van Licinius
  • Maxentius: adoptief broer en halfzwager van Constantius Chlorus, zwager van Constantijn
  • Licinius: schoonzoon van Constantius Chlorus, half-schoonbroer van Constantijn
  1. Julianus, Epistula ad SPQ Atheniarum 270 D, gallus.htm