Naar inhoud springen

Chicago Fire FC

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Chicago Fire
Chicago Fire FC
Naam Chicago Fire Football Club
Bijnaam The Fire
The Men in Red
The Fire Boys
Opgericht 8 oktober 1997
Plaats Chicago, Illinois
Stadion Soldier Field
Capaciteit 61.500
Voorzitter Vlag van Verenigde Staten Joe Mansueto
Eigenaar Vlag van Verenigde Staten Joe Mansueto
Sportief directeur Vlag van Zwitserland Georg Heitz
Technisch directeur Vlag van Duitsland Sebastian Pelzer
Trainer Vlag van Griekenland Frank Klopas
(Hoofd)sponsor Carvana
Kledingmerk Adidas
Competitie Major League Soccer
Website Officiële website
Thuis
Uit
Geldig voor 2024
Portaal  Portaalicoon   Voetbal

Chicago Fire Football Club, voorheen Chicago Fire Soccer Club, is een Amerikaanse voetbalclub uit Chicago, Illinois, die uitkomt in de Eastern Conference van de Major League Soccer. Chicago Fire speelt haar thuiswedstrijden sinds 2020 in Soldier Field, waar 61.500 toeschouwers plaats kunnen nemen.

Vroege successen

[bewerken | brontekst bewerken]

De MLS-franchise, vernoemd naar de Grote brand van Chicago in 1871, werd in 1997 opgericht als Chicago Fire Soccer Club. Het was een van de eerste uitbreidingsteams van het hoogste Amerikaanse voetbalniveau, waar het in 1998 begon te spelen. De club wist in de beginjaren direct verschillende bevolkingsgroepen in de stad aan te spreken met spelers als Roman Kosecki, Jorge Campos en Chris Armas onder leiding van de eerste hoofdtrainer Bob Bradley.

In haar eerste competitieve jaar wist de club tegen alle verwachtingen in de dubbel te winnen door D.C. United in de finale van de MLS Cup te verslaan en Columbus Crew te sterk af te zijn in de US Open Cup Finale een week later. Chicago Fire hield momentum en bereikte in 2000 opnieuw de MLS Cup Finale. Die ging echter verloren tegen Kansas City Wizards. Wel wist de club wederom de US Open Cup te winnen. Internationale spelers zoals Hristo Stoichkov en talenten als DaMarcus Beasley maakte onderdeel uit van de selectie gedurende de beginjaren.

Hoofdtrainer Bob Bradley verliet de club om aan de slag te gaan bij de MetroStars. Desondanks bereikte Chicago Fire opnieuw de finale van de MLS Cup, terwijl eerder dat seizoen al de MLS Supporters' Shield en US Open Cup werden gewonnen. De MLS Cup-finale werd met 2-4 verloren tegen San Jose Earthquakes. Een jaar later, in 2004, mistte de club voor het eerst de play-offs om de MLS Cup.

Het 2005 seizoen begon onrustig door het onverwachte ontslag van de populaire clubvoorzitter Peter Wilt door de toenmalige eigenaar van de club Anschutz Entertainment Group. Chicago Fire reikte tot de halve finales van de Eastern Conference. In 2006 wist de club opnieuw beslag te leggen op de US Open Cup.

Een jaar later werd de club overgenomen door Andell Holdings. Chicago Fire verloor in de finale van de Eastern Conference van New England Revolution. Terwijl de club in 2008 alle moeite had in eigen huis, wist het wel 22 van de 45 te behalen punten in uitwedstrijden te bemachtigen. Met het contracteren van Brian McBride kreeg het team een nieuwe impuls, maar greep het opnieuw net naast een MLS Cup-finaleplek door in de Eastern Conference-finale van de latere kampioen Columbus Crew te verliezen.

Ondanks versterkingen in de zomer van 2010, waaronder Freddie Ljungberg, wist de club zich niet te plaatsen voor de play-offs. Ditzelfde gebeurde een jaar later. Hoewel de verwachtingen in 2012 niet hooggespannen waren maakte de club een positieve transitie door. Met aanwinsten als Arne Friedrich, Sherjill Mac-Donald en Álvaro Fernández kende de club haar beste reguliere seizoen sinds 2000. Chicago Fire werd door Houston Dynamo in de eerste ronde van de play-offs uitgeschakeld.

Gemiste play-offs

[bewerken | brontekst bewerken]

De MLS-franchise probeerde met een versterkte selectie het sterke voorgaande seizoen een vervolg te geven. Onder andere Joel Lindpere, Jeff Larentowicz en later Mike Magee versterkten het elftal van hoofdtrainer Frank Klopas, maar het team kende geen succesvolle start van het seizoen. Veteraan Friedrich, die dat seizoen nog geen minuut in actie was gekomen door blessureleed, maakte op 23 juni 2013 bekend te stoppen als voetballer. In de laatste tien wedstrijden wist Chicago Fire zeven wedstrijden winnend te beëindigen, maar mistte het de play-offs. Magee werd dat seizoen als eerste Chicago-speler ooit verkozen tot MLS MVP van het seizoen.

Met het aantrekken van David Accam, Shaun Maloney, Michael Stephens, Eric Gehrig, Joevin Jones en Kennedy Igboananike hoopte Chicago Fire in 2015 een sterker seizoen te draaien dan het voorgaande jaar, waarin ze opnieuw naast een plek in de play-offs grepen. Desalniettemin bracht het wederom geen succes. Met twintig nederlagen in een seizoen werd een nieuw negatief clubrecord gevestigd. In maart 2017 maakte voormalig wereldkampioen Bastian Schweinsteiger de overstap van Manchester United naar Chicago Fire.

Nieuwe impuls

[bewerken | brontekst bewerken]

Eigenaar Andrew Hauptman deed zijn aandelen in twee stappen over aan Joe Mansueto, wie in september 2019 officieel grootaandeelhouder werd. Met het sluiten van het seizoen 2019 begon de club een herpositionering. Zo verhuisde het terug naar de binnenstad van Chicago, kreeg het een nieuwe merkidentiteit en werd de selectie ververst. Twee dagen na het einde van het seizoen maakte de club bekend dat het weer op Soldier Field zou gaan spelen. Schweinsteiger en Nicolás Gaitán vertrokken, maar Nemanja Nikolić en Álvaro Medrán versterkten het team.

In de daaropvolgende seizoenen, waarin spelers als Johan Kappelhof, Xherdan Shaqiri en Hugo Cuypers onderdeel uitmaakte van de selectie, mistte de club ieder seizoen de play-offs om de MLS Cup en wist het ook in de US Open Cup en Leagues Cup geen successen te behalen.

Winnaar: 1998 (1x)
Finalist: 2000, 2003
Winnaar: 2003 (1x)
Winnaar: 1998, 2000, 2003, 2006 (4x)
Finalist: 2004, 2011
Winnaar: 2009

Bekende (oud-)Fires

[bewerken | brontekst bewerken]
Zie Lijst van spelers van Chicago Fire voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Zie Lijst van trainers van Chicago Fire voor het hoofdartikel over dit onderwerp.
Kroniek van Chicago Fire FC
[bewerken | brontekst bewerken]
Zie de categorie Chicago Fire FC van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.