• ex·cel·lent
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘voortreffelijk’ voor het eerst aangetroffen in 1450 [1]
  • van het Franse 'excellent' (uitstekend) [2]
stellend vergrotend overtreffend
onverbogen excellent excellenter excellentst
verbogen excellente excellentere excellentste
partitief excellents excellenters -

excellent [3]

  1. van de beste kwaliteit, zich in hoge mate onderscheidend
    • Dat was een excellente maaltijd. 
97 % van de Nederlanders;
96 % van de Vlamingen.[4]


  • ex·cel·lent
stellend vergrotend overtreffend
excellent more excellent most excellent

excellent

  1. voortreffelijk, uitstekend, uitmuntend
    «Her car is in excellent condition.»
    Haar auto is in een uitstekende staat.


  enkelvoud meervoud
  mannelijk   excellent excellents
  vrouwelijk   excellente excellentes

excellent

  1. voortreffelijk, uitstekend, uitmuntend