Osamu Shimomura
Osamu Shimomura (japaansch:下村 脩}}, Shimomura Osamu; * 27. August 1928 in Kyōto; † 19. Oktober 2018 in Nagasaki[1]) weer en japaansch Biochemiker un gemeensam mit Martin Chalfie un Roger Yonchien Tsien Dräger vun den Nobelpries för Chemie 2008.
Leven un Wark
[ännern | Bornkood ännern]Shimomura hett sien Studium vun de Pharmazie 1951 in Nagasaki afslooten un weer denn veer Johr lang Assistent vun Shungo Yasunaga an de Pharmazie-Afdeelen vun de Universität Nagasaki. 1955 wessel he to de organische Chemie an dat Labor vun Yoshimasa Hirata vun de Universität Nagoya.[2] 1960 wurr he för sien Studien to dat Luciferin vun de Cypridina to'n Dokter in organisch Chemie promoveert. Ansluutend gung he to Frank Johnson an de Princeton University. Nah en buterplanmäßige Professur för Geowetenschapen 1963 bit 1965 an de Universität Nagoya gung he endgültig in de USA: 1965 bit 1982 forsch he an de Princeton University. 1982 bit 2001 weer he Honorarperfesser an de Boston University un Forscher an dat Meeresbiologisch Laboratorium Woods Hole. Siet 2001 bedrifft he sien privat Photoprotein Laboratory.
Shimomura arbeit up dat Rebeet vun de Biolumineszenz, besünners vun marinen Levenswesen. Af 1955 hett he dat blau Lüchten vun Cypridina ünnersöcht, deren Luciferin he 956 kristalliseeren kunn.[3] 1961 hett he Aequorin un dat gröön fluoreszeeren Protein (GFP) in de Qualle Aequorea victoria opdeckt.[4] Sien wiederes Forscherleven hett he meest vullständig dat Erkunnen vun Eegenschapen vun disse beid Moleküle widmet. Um de Struktur vun Aequorin – dat bi Anwesenheit vun Ca2+ Chemolumineszenz wiest – nauer to ünnersöken, muss he tweeeenhalf Tünn Quallen (etwa 50.000 Deerten) fangen un dorut dat blau fluoreszeeren Molekül AF-350 winnen.[5] Later hett he semi-synthetische Aequorinmoleküle mit verbetert Calciumempfindlichkeit entwickelt.[6] Nahdem dat Martin Chalfie 1994 gelungen weer, dat Aequorin-Gen in anner Levenswesen to Expression to bringen, weern gröttere Mengen verfügbar, sodat Shimomura in dat Johr 2000 sluutend de Struktur vun Aequorin middels Kristallstrukturanalyse bestimmen kunn.[7] 1974 kunn he mit Hülp vun Mitarbeitern den Energietransport von Aequorin up dat GFP upklooren[8] un 1979 de Struktur vun dat GFP bestimmen.[9]
Shimomura weer mit Akemi Shimomura verheiraadt. Sien Söhn Tsutomo Shimomura is Computersekerheitsexperte.[10]
Böker
[ännern | Bornkood ännern]- Völ wetenschaplich Upsatzen
- Bioluminescence. Chemical Principles and Methods. World Scientific, New Jersey, London 2006, ISBN 978-981-256-801-4
Utteknungen
[ännern | Bornkood ännern]- 2004 Pearse Prize (Royal Microscopic Society)
- 2005 Emile Chamot Award (State Microscopical Society of Illinois)
- 2007 Asahi-Pries (Asahi Shimbun)
- 2008 Nobelpries för Chemie
- 2008 Ernennung to'n Bunka Kōrōsha, to Person mit besünner kulturell Verdeensten
Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Nobel chemistry laureate Shimomura dies, afropen an'n 21. Oktober 2018
- ↑ To Yoshimasa Hirata kiek: Körtbiografie Yoshimasa Hirata (engelsch)
- ↑ O. Shimomura, T. Goto un Y. Hirata: Crystalline Cypridina luciferin. In: Bulletin of the Chemical Society of Japan. Band 30, 1957, S. 929–933; doi:10.1246/bcsj.30.929
- ↑ Osamu Shimomura, Frank H. Johnson un Yo Saiga: Extraction, purification and properties of aequorin, a bioluminescent protein from the luminous hydromedusan, Aequorea. In: Journal of Cellular and Comparative Physiology. Band 59, Nr. 1, 1962, S. 223–239; PMID 13911999; doi:10.1002/jcp.1030620103
- ↑ O. Shimomura un F. H. Johnson: Structure of the light-emitting moiety of aequorin. In: Biochemistry. Band 11, Nr. 9, 1972, S. 1602–1608; PMID 4402156
- ↑ O. Shimomura, B. Musicki un Y. Kishi: Semi-synthetic aequorin. An improved tool for the measurement of calcium ion concentration. In: Biochemical Journal. Band 251, Nr. 2, 1988, S. 405–410; PMID 3401214; PMC 1149017 (fre’en Vulltext)
O. Shimomura, B. Musicki un Y. Kishi: Semi-synthetic aequorins with improved sensitivity to Ca2+ ions. In: Biochemical Journal. Band 261, Nr. 3, 1989, S. 913–920; PMID 2803250; PMC 1138916 (fre’en Vulltext)
O. Shimomura, B. Musicki, Y. Kishi un S. Inouye: Light-emitting properties of recombinant semi-synthetic aequorins and recombinant fluorescein-conjugated aequorin for measuring cellular calcium. In: Cell Calcium. Band 14, Nr. 5, 1993, S. 373–378; PMID 8519061 - ↑ J. F. Head, S. Inouye, K. Teranishi un O. Shimomura: The crystal structure of the photoprotein aequorin at 2.3 Å resolution.. In: Nature. Band 405, Nr. 6784, 2000, S. 372–376; PMID 10830969; doi:10.1038/35012659
- ↑ H. Morise, O. Shimomura, F. H. Johnson un J. Winant: Intermolecular energy transfer in the bioluminescent system of Aequorea. In: Biochemistry. Band 13, Nr. 12, 1974, S. 2656–2662; PMID 4151620; doi:10.1021/bi00709a028
- ↑ O. Shimomura: Structure of the chromophore of Aequorea green fluorescent protein . In: FEBS Lett. Band 104, Nr. 2, 1979, S. 220–222; doi:10.1016/0014-5793(79)80818-2
- ↑ Tsutomu Shimomura, John Markoff: Data Zone. dtv, ISBN 3-423-20086-3 (düütsch Utgaav) – kört Beschrieven vun sien Öllernhuus S. 68 f.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Susan Brooks: The discovery of aequorin and green fluorescent protein. In: Journal of Microscopy. Band 217, 2005, S. 1–2.
- Osamu Shimomura: The discovery of aequorin and green fluorescent protein. In: Journal of Microscopy. Band 217, 2005, S. 3–15.
