Thee
Thee is een wereldwijd genuttigde harddrug die echter nooit in de Opiumwet is opgenomen aangezien alle politici en wetgevers er zelf aan verslaafd zijn.
Thee "zetten"Bewerken
Zoals de heroïneverslaafde zogenoemd "een shot zet", zo spreekt men bij thee van het "thee zetten". Thee wordt over de hele wereld door de gebruikers op min of meer dezelfde manier gezet. Water wordt tot het kookpunt gebracht en als de kook eraf is op gedroogde theebladen geschonken. Na 3 minuten wordt het trekwater in kopjes geschonken, waarna dat inmiddels bruin of groen gekleurde water wordt opgedronken.
EffectenBewerken
De effecten worden al na enkele minuten na de inname van het met thee verrijkte water merkbaar.
- er treedt een zekere ontspanning in. De normale gefoktheid, agressivieit, zorgelijkheid, angst voor de toekomst en hekel aan mensen, de normale gesteldheid van een gezond mens, maakt plaats voor een slappe laat-maar-waaien-ik-zit-hier-lekker-wie-doet-me-watstemming
- een ziekelijke spraakzaamheid maakt zich van de drinker meester. De drinker is vergeten dat vrijheid van meningsuiting niet betekent, dat men altijd maar te pas en te onpas van dat recht gebruik moet maken. De drinker praat honderduit over van alles en nog wat, dingen die een nuchtere toehoorder helemaal niet wil weten.
- Vrolijkheid is een van de effecten die bij veel drinkers optreedt. Onder invloed van thee vergeten mensen al snel dat ze in wezen erbarmelijke schepsels zijn die zich schuldig moeten voelen voor hun eigen bestaan, het eten van appels, de slavernij en hun CO2-voetafdruk. In plaats daarvan maakt zich een misplaatste vrolijkheid van de drinker meester, die zelfs kan uitmonden in
- Euforie. Euforie is een kleffe gemoedstoestand waarin men tevreden is met de wereld en het bestaan. De toekomst wordt optimistisch bekeken, het verleden wordt met een korreltje zout genomen en het heden is prima! Het spreekt vanzelf dat dit een onwenselijke gemoedstoestand is. Als iedereen zich zo zou gaan voelen, dan zouden er geen regeringen meer nodig zijn, geen politie of gevangenissen en geen psychiaters.
OorsprongBewerken
De oorsprong van thee is de theeplant, de oorsprong van de theeplant is een zaadje van de theeplant en de oorsprong van het zaadje van de theeplant is weer de theeplant zelf, die ook weer voortgekomen is uit een zaadje van de theeplant, dat ook weer voortkwam uit een theeplant. Zo zien we dat thee geen einde of begin heeft, dat het er altijd was en altijd zal zijn zolang er thee is. Thee is oorsprongloos en eindeloos en daartussenin is er ook thee.
Ontdekking en verspreidingBewerken
Thee werd hoogstwaarschijnlijk per ongeluk ontdekt toen iemand ooit uit honger op een aantal blaadjes kauwde en daarna tegelijk ontspannen, praatziek en euforisch werd. Maar ook kan het zijn dat dit helemaal niet zo is en dat het gewoon heel anders ging. Maar aangezien de theeplant uit India komt kan men welgevoeglijk aannemen dat het gebruik (en het misbruik) daar het eerst plaatsvond. Het is namelijk niet logisch om te veronderstellen, dat een plant gebruikt wordt in een streek waar die plant onbekend is. Maar thee kruipt waar het niet gaan kan en plotseling, op een mooie zomerdag in 1573 was het overal. Ook In Europa, met name Engeland/Groot Bittannië. Daar raakte de theeverslaving zo wijdverbreid, dat ze er zelfs de late-middagmaaltijd naar hebben genoemd. Wel is er sprake van een collectief schuldgevoel, dat zich uit in het toevoegen van melk of citroensap aan de thee om zo de indruk te wekken dat men gezond bezig is.
AmerikaBewerken
In Amerika begon de onafhankelijkheid met het overboord gooien van een scheepslading thee waarmee de Engelsen de Amerikanen verslaafd wilden houden. Daarna werd er een groot feest gegeven dat bekend werd als de Tea Party. Wat de geschiedenis niet vermeldt, is dat het een bijzonder saai feestje werd, aangezien er geen thee werd gedronken en iedereen hoofdpijn had van de ontwenningsverschijnselen. Het verbanne van thee leidde in de jaren daarop tot een sterke toename van alcoholverslavingen, die in de jaren 30 van de 20e eeuw de prohibition nodig maakte, wat weer de opkomst van de Maffia tewerkstelligde In de jaren 90 van de 20e eeuw verklaarde de toenmalige President van de USA, Sjors Dubbelvla Struik de "War on Tea" (de Oorlog tegen thee). Deze oorlog heeft op het moment van schrijven al honderdduizenden levens vernietigd en biljoenen dollars gekost, zonder enig resultaat. Thee wordt nog net zo veel gedronken als voor de oorlog en vormt door de aantrekkingskracht die het verbodene oproept een grote verleiding voor jongeren.
NederlandBewerken
In Nederland is het theemisbruik wijd verspreid en zijn er veel mensen aan verslaafd, tot in de hoge regionen. De voormalig burgemeester van Amsterdam, Job Cohen, was bijvoorbeeld een pepermunttheejunkie, net als vele andere bewindslieden, journalisten en hoge politiebeambten.
Vergelijkbaar met de vroegere opiumkitten waren er in Nederland tot in recente tijden de zogenoemde theekransjes. Een groepje verslaafden, veelal van vrouwelijke kunne en op leeftijd, kwam bij elkaar om te zwelgen in het theegebruik en zich te buiten te gaan aan zinloos gepraat en holle uitbarstingen van luid gelach en afkeurenswaardige jolijt. Dat deze theekransnetwerken nooit zijn opgerold zal ook weer te maken hebben met het hardnekkige gerucht, dat deze theekransjes vooral bezocht werden door dames van de hogere standen, waaronder vele moeders, oma's en echtgenotes van vooraanstaande politici en kopstukken in het bedrijfsleven en de amusementsindustrie.
TriviaBewerken
- de toenmalige BVD heeft ooit thee ingezet als waarheidsserum bij ondervragingen van staatsgevaarlijke individuen, maar hoewel de thee wel erg spraakzaam maakte, kwam er alleen onzin uit de opgewekte spraakwaterval, zodat dit middel werd vervangen door Televisie om de mensen debiel te houden.