Horeca

De Horeca is de wereldwijde verzameling van al wie en wat tegen betaling eten drinken en of slaapgelegenheid aanbiedt. Die betaling is van belang, niet alleen omdat die mensen óók ergens van moeten leven, maar vooral om de diverse belastingdiensten bezig te houden. Betalen in natura is dus uit den boze, want dat kan Nonkel Fiscus niet bijhouden!

Een tevreden Horeca-klant.

Een ontevreden Horeca-klant.

“Horeca! Ik heb het!”
~ Verkeerdelijk aan Archimedes toegeschreven uitroep die nochtans door menig Horeca-lid hoog in het vaandel wordt gedragen, tenminste door zij die een vaandel hébben.

Aanbod

Wie een blikje frisdrank uit een automaat op straat haalt, en handig genoeg is om het open te maken, heeft tegen betaling te drinken aangeboden gekregen. Wie in de supermarkt een doos koekjes uit een rek haalt, en met die doos niet ongezien naar buiten wandelt, maar ervoor betaalt, en er dan in slaagt om aan de koekjes te geraken door de doos te openen, heeft tegen betaling te eten aangeboden gekregen. Wie bij Ikea een bed koopt, en dat in elkaar gezet krijgt zonder de omgeving uit te moorden, heeft tegen betaling slaapgelegenheid aangeboden gekregen. Toch worden nóch drankautomaten, nóch supermarkten, nóch meubelzaken als eerbare leden der Horeca aanzien, want... er ontbreekt iets in dat aanbod.

Muren

Een Horeca-zaak is verplicht om haar klanten te gijzelen tot zij de gekochte waar ter plaatse genuttigd hebben. Het bed wordt ter plaatse gebruikt, de drank ter plaatse geledigd, het eten ter plaatse verorberd. Dit gebeurt tussen de "muren", waarvan de uitbater al dan niet eigenaar kan zijn. Die muren zijn van kapitaal belang, al was het maar om de dienstverlening te onttrekken aan het oog van de buitenwereld, en in sommige gevallen ook aan het oog van medeklanten. De wet verplicht de uitbater tot het ter beschikking stellen van minstens vijf muren per afzonderlijke ruimte, hetgeen de doorsnee leek wel eens het oncomfortabele beeld van vijfhoekige ruimtes voor het oog tovert. Maar Horeca-wetgeving is geen gewone wetgeving: de vijfde muur is gewoon het plafond.

Terras

Zie Terras voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Indien een etablissement de nodige vijf muren kan aanbieden, bestaat de mogelijkheid om de zaak uit te breiden met een terras, wat niets meer is (of niets minder) dan een gewone horecaruimte zónder muren. Alléén een terras geldt niet, wat verklaart waarom kraampjes zonder binnenconsumeergelegenheid niet tot de Horeca toegelaten worden, en hevig bekampt worden door zij die er wél toe horen. Want zij moeten allerlei vergoedingen en taksen betalen voor een terras, en kraampjeshouders alleen hun luttele vierkante meters standplaats. Het spreekt vanzelf dat bordelen zelden deze uitbreiding vragen.

Ontstaan

Hoewel de term wel eens gekscherend wordt toegeschreven aan Archimedes, terwijl hij als elke rechtgeaarde Griek voor uithuizig drinken, eten en overnachten toch gewoon overal wel ergens bij een neef terecht kon, is het woord veel recenter: pas toen in 1789 men bij "Hotel" het nieuwe "restaurant" voegde, en met het al oude "café" van de boel een goed bekkend trio maakte, was de vorming van een nieuw gilde een feit. Net te laat, natuurlijk, men had het Oude Regime net achter zich gelaten. Maar het woord "gilde" werd strategisch verzwegen, en de unie der slaap, eten- en drankverstrekkers bloeide.

Wie of wat behoort er momenteel tot de Horeca?

Een moeilijk in te schatten Horeca-werknemer.

Het kan altijd van pas komen om als zelfstandige toch ergens bij te horen, en bij de Horeca is dat niet anders. Maar een zaak, of soort zaak, wordt niet zómaar toegelaten tot dit selecte clubje.

Hotel

Men wordt verondersteld er te slapen, en in sommige gevallen is er ook eten en drinken te krijgen. Nou ja, krijgen... je krijgt het er niet cadeau, maar dat is ook nooit de bedoeling geweest. Hoe korter de minimale gebruikstijd is van een kamer (het absolute minimum is één uur), hoe lager het allooi van een hotel.

Restaurant

Men kan er ter plaatse aangekochte (en vaak, doch niet altijd, ter plaatse bereide) voedingswaar tot zich nemen, en meestal hoort daar ook drank bij. Het restaurant is het Horeca-etablissement waar protocollaire hoogstandjes het meest extreem kunnen worden, wat al menig vermogend doch onervaren burger met rode kaken heeft laten staan. Of zitten, wanneer hij pas aan tafel door de mand valt.

Café

De plaats om iets te gaan zitten drinken, tegen betaling weliswaar, en ook weer ter plaatse aangekocht. In sommige café's kan dit ook staand, maar dat is een uitzondering die alleen voor vaste klanten wordt gemaakt, terwijl andere driestigaards scheef bekeken worden, en vaak zelfs geen blik waardig gegund worden. Wanneer de uitbater ook warme maaltijden verstrekt, begeeft hij zich op glad terrein, namelijk dat van het restaurant. Dergelijke initiatieven hebben al vaak tot handgemeen en relletjes gezorgd.

Bar

Te klein om als een café beschouwd te worden, en bovendien vaak ondergebracht in een groter Horeca-geheel, zoals een hotel, is het uitsluitend aan een handjevol dappere, maar vooral zwaar gewapende en over lijken gaande zware jongens te danken dat dit soort etablissement toch als een volwaardig, en dus voor de buitenstaander respectabel onderdeel van de Horeca wordt beschouwd.

Bordeel

De jongste telg in het Horeca-gezin, eeuwenlang erbuiten gehouden wegens kwalijke reputatie, en minder gesteund door de eerder genoemde zware jongens, omdat zo'n zaken in handen zijn van dames uit het vak. De acceptatie duurde dus veel langer, en de vrouwenemancipatie moest eerst nog een heel stuk weg af leggen.

Cafetaria

Één der vele bastaardcafé's, verwant aan de kantine, die doorgaans echter een trapje lager wordt geacht. Doorgaans bedoeld om, ingeplant in een groot bedrijf, de werknemers eten te verschaffen aan onklopbare prijzen (die dan later in hun loon worden doorverrekend, maar mits goed ingekleed gaat zo'n cafetaria erin als koek). Soms gaat zo'n bedrijf op de fles, of delokalizeert, en dan komt de cafetaria op straat te staan, waar ze óf een zelfstandig leven begint te leiden, óf het eerst nog eens probeert bij een culturele instelling, genre zwembad, paardenrenbaan of Cultureel Centrum.

Fritkot

Afhankelijk van de "trek" van een fritkot kan zo'n zaak uitgebreid worden met een van de noodzakelijke muren voorziene eetruimte, en dan kan de uitbater een aanvraag indienen om tot de Horeca toegelaten te worden. Dit gebeurt, vooral in het geval van fritkoten die dicht bij een restaurant staan, zelden, hoewel die restauranthouders bij hoog en bij laag volhouden met die toestand niks te maken te hebben. Maar probeer bij hén maar eens binnen te stappen om een zakje frit te bestellen...

Hamburgertent

Behalve in woestijngebied zijn hamburgertenten helemaal geen tenten, maar de benaming wijst duidelijk op het misprijzen dat de bovenste laag van de bevolking voelt voor deze voedselverstrekkers aan de onderste laag van de bevolking. De middelste laag zit daar dan ongemakkelijk en ongemind tussen, zoals... een hamburger tussen twee sponzen en wat door diverse autoriteiten als niet-giftig bestempeld materiaal.

Kantine

Één der vele bastaardcafé's, verwant aan de cafetaria, die doorgaans echter een trapje hoger wordt geacht. Doorgaans bedoeld om, ingeplant in een middelgroot bedrijf, de werknemers eten te verschaffen aan onklopbare prijzen (die dan later in hun loon worden doorverrekend, maar mits goed ingekleed gaat zo'n kantine erin als koek). Soms gaat zo'n bedrijf op de fles, of delokaliseert, en dan komt de kantine op straat te staan, waar ze óf een zelfstandig leven begint te leiden (en wegens gebrek aan succes uiteindelijk na ombouwing als bar wordt overgenomen door zware jongens), óf het eerst nog eens probeert bij het leger, waar er aan kantines altijd een schrijnend tekort is.

Motel

Oorspronkelijk waren motels gewoon hotels op wielen, of zoals de bouwers het noemden, "Moving Hotel", "bewegend hotel", ontworpen door Westernpioniers die na lange trek westwaarts en definitieve vestiging niet goed wisten wat aan te vangen met de wat versleten en overbodig geworden huifkar. Na enig ombouwen werden deze vaker en vaker als goedkoop verblijf aan passanten verhuurd, maar toen er te veel klachten werden ingediend omtrent klanten die met motel en al ontvoerd werden, om pas tegen losgeld vrijgelaten te worden, werd in 1867 de "Tenure of Motel Act" gestemd, die motelhouders verplichtte om hun bedrijf vaste voet aan de wal te geven. Omdat overal in het Westen elke gemeenschap daarvoor één klein stukje grond (meestal naast weinig bewoonde maar druk bereden wegen) moest afstaan aan alle motelhouders samen, ongeacht het aantal dezer, waren vooral die in de grotere dorpen en steden genoodzaakt om de handen in elkaar te slaan, en hun omgebouwde huifkarren-zonder-wielen naast elkaar te zetten. In de meeste gevallen leidde dat tot de uiteindelijke overname van alle huisjes door één van hen, en zo ontstonden de typische eenkamerrijtjes langs de grote wegen.

Horeca-opleiding

De Horeca verkiest personeel dat een aan het niveau van het etablissement aangepaste opleiding heeft gehad, en die opleidingen zijn duur. Het komt er voor de jonge student op aan om zich zo snel mogelijk juist te oriënteren, en bijvoorbeeld hotelopleiding niet verwart met bordeelopleiding. Vooral jongedames vergissen zich nogal eens, al doet men bij deze laatste, piepjonge opleidingstak toch zijn (of haar) best om duidelijk te maken dat men daar alleen met de geroepenen kan werken. Niet alle Horeca-scholen bieden overigens alle opleidingen aan: sommigen weigeren bijvoorbeeld de baropleiding en de bordeelopleiding, omdat allerlei associaties de ouders der studenten plegen af te schrikken. Lesgevers in deze twee opleidingen hebben het dus niet altijd even gemakkelijk.

Aan de schandpaal genageld!	Vastgenagelde versie: 3 juni 2019
Dit artikel is een verschrikking! Daarom is het vastgenageld aan de schandpaal zodat iedereen er rotte groenten tegenaan kan gooien.