Przejdź do zawartości

Buzz Aldrin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Aldrin Edwin Eugene)
Buzz Aldrin
Edwin Eugene Aldrin Jr.
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Edwin Eugene Buzz Aldrin, jr

Data i miejsce urodzenia

20 stycznia 1930
Montclair

Narodowość

amerykańska

Funkcja

pilot statku kosmicznego,
pilot modułu księżycowego

Łączny czas misji kosmicznych

12 dni 1 godzina i 52 minuty

Misje

Gemini 12, Apollo 11

Stopień wojskowy

pułkownik United States Air Force

Odznaczenia
Medal Sił Powietrznych za Wybitną Służbę (USA) Legionista Legii Zasługi (USA)
Zaszczytny Krzyż Lotniczy - dwukrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Lotniczy - trzykrotnie (Stany Zjednoczone)
Medal Pochwalny Sił Powietrznych (Stany Zjednoczone) Air Force Longevity Service Award (Stany Zjednoczone) Prezydencki Medal Wolności (Stany Zjednoczone) Medal NASA za Wybitną Służbę NASA Exceptional Service Medal
Medal Za Lot Kosmiczny (dwukrotnie)
Złoty Medal Kongresu
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa
Buzz Aldrin na Księżycu, 21 lipca 1969
Odcisk buta Aldrina na Księżycu

Edwin Eugene Buzz Aldrin, jr (ur. 20 stycznia 1930 w Montclair w stanie New Jersey) – pułkownik Sił Powietrznych Stanów Zjednoczonych, astronauta amerykański, brał udział w pierwszym lądowaniu na Księżycu[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Po urodzeniu rodzice nadali mu imiona: Edwin Eugene. Przydomek „Buzz” otrzymał w dzieciństwie – „Buzzerem” nazywała go młodsza siostra, mająca trudności z prawidłową wymową słowa „brother” (brat). W 1988 w postępowaniu administracyjnym zmienił przydomek na imię prawne.

W 1951 ukończył Akademię Wojskową Stanów Zjednoczonych West Point z trzecią lokatą na ogólną liczbę 475 dyplomantów. Samolotami zaczął latać w 1952 (Teksas). Walczył w Korei jako pilot (F-86) – wykonał 66 lotów bojowych, zestrzelił dwa samoloty MiG-15 a jeden uszkodził[2]. W 1963 zdobył tytuł doktora w dziedzinie astronautyki w Massachusetts Institute of Technology (MIT). Pracę dyplomową zadedykował „Tym, którzy będą realizować program kosmiczny – obym był jednym z nich!”. W ciągu dwóch miesięcy od uzyskania doktoratu jego pragnienie się spełniło. Szybko zdobył sobie przydomek „Dr Rendez-vous”, nadany mu przez kolegów, którzy czytali jego pracę. Otrzymał honorowe tytuły naukowe od Gustavus Adolphus College (1967) i Clark University w Worcester w stanie Massachusetts. Zaangażowany w skauting, pełnił odpowiedzialne funkcje w Webster Presbyterian Church. Zapalony biegacz, nurek, a także gimnastyk. Członek Stowarzyszenia Pilotów Doświadczalnych i Amerykańskiego Instytutu Aeronautyki i Astronautyki, a także stowarzyszeń inżynierów Sigma Gamma Tau i Tau Beta Pi oraz stowarzyszenia badań naukowych Sigma Ksi. Uhonorowany m.in. Distinguished Flying Cross, Air Medal, Air Force Commendation Medal i NASA Group Achievement Award for Rendezvous Operations Planning Team. Członek honorowy Międzynarodowego Stowarzyszenia Mechaników i Inżynierów Lotniczych i Kosmicznych oraz Stowarzyszenia Medycyny Lotniczej i Kosmicznej. W ramach programu Gemini współpracował przy ustalaniu kolejności manewrów podczas spotkania statków na orbicie oraz lotów zespołowych, przewidzianych w programie Apollo[3].

Zakwalifikowany w 1963 do trzeciej grupy astronautów NASA. Pilot rezerwowy w misji Gemini 9, pilot w misji Gemini 12, w czasie tego lotu przebywał poza statkiem przez 5 godzin i 30 minut, rezerwowy pilot modułu załogowego Apollo 8, a przede wszystkim pilot lądownika księżycowego Apollo 11 (był drugim człowiekiem na Księżycu). Odszedł z NASA w lipcu 1971, został Dowódcą Szkoły Pilotów do Badań Przestrzeni Kosmicznej (Aerospace Research Pilots School) w bazie wojskowej w Edwards w Kalifornii. Emerytowany w 1972, został konsultantem w Comprehensive Care Corporation w Newport Beach. Obecnie mieszka w południowej Kalifornii, gdzie jest konsultantem w Starcraft Enterprises.

Opublikował dwie książki: Return to Earth (Powrót na Ziemię) i Men From Earth (Ludzie z Ziemi).

Pojawił się gościnnie w kilkudziesięciu filmach i serialach (m.in. Transformers 3, Futurama, Simpsonowie, Teoria wielkiego podrywu[4]), grając w nich samego siebie. W 2012 użyczył głosu postaci Astronoma w grze Mass Effect 3. Buzz Astral, jeden z bohaterów serii Toy Story, otrzymał imię na cześć Aldrina[5]. Wziął udział w dziesiątej edycji programu „Taniec z gwiazdami”, zajmując przedostatnie miejsce.

Jest wolnomularzem[6].

Odznaczenia, nagrody i upamiętnienie

[edytuj | edytuj kod]

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Edwin Eugene Aldrin Jr.. history.com. [dostęp 2018-06-20]. (ang.).
  2. ↑ Tadeusz Malinowski, Lotnicy świata, Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1985, s. 17, ISBN 83-206-0495-8, OCLC 830181110.
  3. ↑ Gobert Godwin, Apollo 11, Prószyński Media Sp. z o.o., ISBN 978-83-7648-902-5
  4. ↑ Buzz Aldrin w bazie IMDb (ang.)
  5. ↑ Toy Story 3 Featurette - Buzz Lightyear - Trailer Addict
  6. ↑ Famous Masons II: Dreamers and Doers. nymasons.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-08-11)]. (ang.).
  7. ↑ The Explorers Club – The Lowell Thomas Award. explorers.org. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-02)]. (ang.). [dostęp 2016-02-22]
  8. ↑ Aldrin. [w:] Gazetteer of Planetary Nomenclature [on-line]. IAU, USGS Astrogeology Science Center, NASA. [dostęp 2022-09-09]. (ang.).
  9. ↑ (6470) Aldrin w bazie Minor Planet Center (ang.)

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
NASA 3, The Fourteen, 1963
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Buzz_Aldrin&oldid=75129765”