Naar inhoud springen

Isle of Man TT 1955

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
Vlag van Man TT van Man 1955 Mountain Course Races
Snaefell Mountain Course
Officiële naam Isle of Man Tourist Trophy
Land Vlag van Man Isle of Man
Datum 8 tot 10 juni 1955
Organisator ACU
Senior TT (500 cc)
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke
Tweede Vlag van Ierland Reg Armstrong
Derde Vlag van Australië Ken Kavanagh
Junior TT (350 cc)
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
TT van Man 1955 Clypse Course Races
Clypse Course
Lightweight 250 cc TT
Snelste ronde Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford
Derde Vlag van Duitsland Hermann Paul Müller
Lightweight 125 cc TT
Snelste ronde Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Eerste Vlag van Italië Carlo Ubbiali
Tweede Vlag van Italië Luigi Taveri
Derde Vlag van Italië Giuseppe Lattanzi
Sidecar TT
Snelste ronde Vlag van Duitsland Wilhelm Noll/Vlag van Duitsland Fritz Cron
Eerste Vlag van Duitsland Walter Schneider/Vlag van Duitsland Hans Strauß
Tweede Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice/Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr
Derde Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris/Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell
Clubmans Senior TT
Eerste Eddie Dow
Tweede I. Atkinson
Derde Ray Kelly
Clubmans Junior TT
Eerste Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Buchan
Tweede D. Joubert
Derde Peter Ferbrache

De Isle of Man TT 1955 was de derde Grand Prix van het wereldkampioenschap wegrace-seizoen 1955. De WK-races werden verreden van 8 tot en met 10 juni op het eiland Man. Opnieuw reden alle WK-klassen op Man. De overstap van de Ultra-Lightweight TT en de Sidecar TT naar de Clypse Course in het seizoen 1954 was kennelijk goed bevallen, want in dit jaar reden ook de Lightweight TT, de Clubmans Senior TT en de Clubmans Junior TT op dit circuit. De Senior TT en de Junior TT bleven op de Snaefell Mountain Course. Voor de 250cc-klasse was dit de openingsrace van het seizoen.

Deze editie was de eerste dat geen enkele Britse machine een professionele TT-race won. De Clubmans Junior TT, Clubmans Senior TT en Lightweight 250 cc TT verhuisden allemaal naar de Clypse Course. Daardoor werden ze voor het publiek veel interessanter omdat de racers vaker passeerden. Na de derde ronde van de Senior TT ontstond enige tijd grote euforie toen bekend werd dat Geoff Duke met de Gilera 500 4C als eerste de "Ton" (100 mph) over een ronde gereden had. Na de wedstrijd werd het nagerekend en gecorrigeerd naar 99.97 mph. Hoe belangrijk de Ton was bleek toen het publiek hevig protesteerde en er zelfs een maandenlange discussie ontstond over de correctie van de tijd van Duke. Uiteindelijk werd de hele Snaefell Mountain Course nagemeten en toen bleek ze zelfs nog iets korter te zijn dan de officiële 37¾ mijl. Daarmee stond vast dat Geoff Duke de Ton nog niet gehaald had (97,93 mph). Maar Duke had wel de Senior TT gewonnen, vóór zijn teamgenoot Reg Armstrong. De snelste Britse machine, de Norton Manx van Jack Brett, had zes minuten achterstand. In de Junior TT had Moto Guzzi eindelijk besloten vanaf het begin mee te doen: Bill Lomas won met de Monocilindrica 350. In de Lightweight 250 cc TT ging Cecil Sandford (Moto Guzzi) zeven ronden lang aan de leiding, maar aan de finish had Bill Lomas (MV Agusta) bijna een minuut voorsprong. De Lightweight 125 cc TT was een prooi voor MV Agusta, met Carlo Ubbiali vóór Luigi Taveri. Walter Schneider en Hans Strauß wonnen met BMW de Sidecar TT.

Mountain Course, 6 ronden.

Het team van MV Agusta was met haar 500cc-machines niet naar het Eiland Man gekomen. Het had vrijwel geen coureurs die de Snaefell Mountain Course kenden. Alleen Carlo Bandirola had in 1953 een keer deelgenomen aan de Senior TT, maar was toen gestopt nadat zijn teamgenoot Les Graham dodelijk was verongelukt. Daarom had men Ray Amm aangetrokken. Die had al drie keer op de Mountain Course gewonnen, maar was in april dodelijk verongelukt tijdens de Coppa d'Oro Shell op Imola. In de derde ronde reed Geoff Duke de snelste ronde ooit, naar veel later bleek net niet met 100 mijl per uur gemiddeld. Hij domineerde de Senior TT en won met bijna twee minuten voorsprong op zijn teamgenoot Reg Armstrong. Het Moto Guzzi-team startte nog met de Quattro Cilindri uit 1952, waarmee Ken Kavanagh weliswaar derde werd, maar met bijna vijf minuten achterstand.

Uitslag Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 2:41"49'8 8
2 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 2:43"49'0 6
3 Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi 2:46"32'8 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton 2:47"39'6 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton 2:48"53'2 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett Matchless 2:51"14'4 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 2:53"54'8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Jones Norton 2:54"45'2
9 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell Matchless 2:55"25'2
10 Vlag van Verenigd Koninkrijk Peter Davey Norton 2:56"15'0
11 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Ray Travers Norton 2:56"44'0
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Mike O'Rourke Norton 2:56"47'6
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 2:56"56'6
14 Vlag van Zuid-Afrika (1928-1982) Eddie Grant Norton 2:56"57'6
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Pearce Matchless 2:57"32'0
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob Brown Matchless 2:57"40'6
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Matchless 2:58"24'0
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Denton Norton 2:58"49'4
19 Vlag van Nieuw-Zeeland Fred Cook Matchless 2:58"49'4
20 Vlag van Nieuw-Zeeland Len Aislable Norton 2:58"59'6
25 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton 3:01"28'8
26 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Perris Matchless 3:02"49'2
29 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton 3:05"13'6
33 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton 3:06"39'4
36 Vlag van Verenigd Koninkrijk Terry Shepherd Norton 3:06"53'0
38 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Norton 3:07"53'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Jack Ahearn Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Clark Matchless
Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton
Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy Matchless

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van België Firmin Dauwe Norton
Vlag van België Léon Martin Gilera
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Ernst Riedelbauch BMW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Walter Zeller BMW
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Frankrijk Pierre Monneret Gilera
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi Blessure
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Storr Norton
Vlag van Italië Alfredo Milani Gilera
Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi
Vlag van Italië Giuseppe Colnago Gilera
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera
Vlag van Italië Nello Pagani MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Orlando Valdinoci Gilera
Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta Teambeleid
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta Teambeleid
Vlag van Nederland Drikus Veer Gilera

Top tien tussenstand 500cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Ierland Reg Armstrong Gilera 18
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Geoff Duke Gilera 16
3 Vlag van Italië Carlo Bandirola MV Agusta 6
Vlag van Italië Libero Liberati Gilera
5 Vlag van Italië Tito Forconi MV Agusta 4
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
8 Vlag van Italië Orlando Valdinoci Gilera 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Brett Norton
10 Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton 2
Vlag van Italië Nello Pagani MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton
MV Agusta-coureur Bill Lomas verving ook de geblesseerde Dickie Dale en reed de Moto Guzzi Monocilindrica 350 naar de overwinning.

Mountain Course, 6 ronden.

Omdat Dickie Dale geblesseerd was had Moto Guzzi een probleem. Enrico Lorenzetti kende de Mountain Course wel, maar had er alleen met lichte machines gereden. Roberto Colombo had er nooit gereden. Zo bleven alleen Cecil Sandford en Ken Kavanagh als kenners van het circuit over. Voor de zekerheid vroeg men MV Agusta-rijder Bill Lomas om Dale te vervangen. Kavanagh viel echter uit en Sandford kon niet op tegen Bob McIntyre met de Norton Manx. Dat lukte Lomas wel, zij het na een flink gevecht met McIntyre. Zo zorgde Bill Lomas ervoor dat voor het eerst in de geschiedenis een niet-Britse machine de Junior TT won. Dat was twee dagen nadat hij voor zijn eigenlijke werkgever MV Agusta ook al de Lightweight 250 cc TT had gewonnen.

Uitslag Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi 2:51"38'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bob McIntyre Norton 2:52"38'2 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi 2:53"02'2 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton 2:54"52'2 3
5 Vlag van Australië Maurice Quincey Norton 2:55"42'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk John Hartle Norton 2:56"55'0 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Ennett AJS 2:58"38'4
8 Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi 3:00"24'8
9 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS 3:00"38'0
10 Vlag van Australië Jack Ahearn Norton 3:02"01'2
11 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter AJS 3:03"04'6
12 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler AJS 3:03"54'2
13 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Fox Norton 3:04"23'0
14 Vlag van Nieuw-Zeeland Bill Collett AJS 3:05"28'4
15 Vlag van Verenigd Koninkrijk Percy Tait AJS 3:05"36'6
16 Vlag van Verenigd Koninkrijk Harry Pearce AJS 3:06"27'0
17 Vlag van Verenigd Koninkrijk Charlie Salt BSA 3:06"36'0
18 Vlag van Verenigd Koninkrijk Derek Powell AJS 3:06"50'0
19 Vlag van Verenigd Koninkrijk Tony Ovens AJS 3:07"19'4
20 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jack Wood Norton 3:07"38'0
21 Vlag van Nieuw-Zeeland John Hempleman Norton 3:08"53'8
33 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers Norton 3:12"37'0
46 Vlag van Australië Bob Brown AJS 3:22"52'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Ken Kavanagh Moto Guzzi
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ralph Rensen Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Australië Keith Campbell Norton
Vlag van België Auguste Goffin Norton
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Hans Bartl DKW
Vlag van Bondsrepubliek Duitsland Karl Hofmann DKW
Vlag van Frankrijk Jacques Collot Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi Blessure
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
Vlag van Italië Roberto Colombo Moto Guzzi

Top tien tussenstand 350cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Italië Duilio Agostini Moto Guzzi 8
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas Moto Guzzi
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dickie Dale Moto Guzzi 6
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi
5 Vlag van Italië Roberto Colombo Moto Guzzi 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi
7 Vlag van België Auguste Goffin Norton 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees Norton
9 Vlag van Nieuw-Zeeland Peter Murphy AJS 2
Vlag van Australië Maurice Quincey Norton

Lightweight 250 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Clypse Course, negen ronden.

Bill Lomas won de Lightweight 250 cc TT met de nog niet doorontwikkelde MV Agusta 203 Bialbero, feitelijk een opgeboorde 125 Bialbero. Maar nu NSU gestopt was, was die machine sterk genoeg om de Moto Guzzi 250 Bialbero te verslaan. Moto Guzzi had ook alleen Cecil Sandford afgevaardigd. Enrico Lorenzetti bleef in Italië en Arthur Wheeler reed als privérijder. Hermann Paul Müller kon niet meer beschikken over zijn fabrieks-NSU Rennmax, maar Karl Kleinbach had op basis van de NSU Max 251 OSB een productieracer gemaakt, de NSU Sportmax. Die was veel minder sterk dan de Rennmax, maar Müller werd er toch derde mee.

Uitslag Lightweight 250 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Snelheid
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta 1:21"38'2 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Cecil Sandford Moto Guzzi 1:22"29'4 6
3 Vlag van Duitsland Hermann Paul Müller NSU 1:26"21'6 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Arthur Wheeler Moto Guzzi 1:29"44'4 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Dave Chadwick RD Special-Velocette 1:30"45'6 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster Velocette 1:35"05'4 1
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Phil Carter Norton 1:37"05'8
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Maddrick Moto Guzzi 1:37"55'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Cope Norton
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Hans Baltisberger NSU
Vlag van Duitsland Helmut Hallmeier NSU
Vlag van Duitsland Wolfgang Brand NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk John Surtees NSU
Vlag van Verenigd Koninkrijk Sammy Miller NSU
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta
Vlag van Italië Enrico Lorenzetti Moto Guzzi

Top zes tussenstand 250cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]

Conform wedstrijduitslag

Lightweight 125 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Clypse Course, negen ronden.

De Lightweight 125 cc TT mondde uit in een fel gevecht tussen Carlo Ubbiali en nieuwkomer Luigi Taveri. Taveri leidde aanvankelijk, maar Ubbiali wist hem met slechts twee seconden verschil te verslaan. Achter deze MV Agusta-teamgenoten werd Giuseppe Lattanzi met zijn Mondial derde.

Uitslag Lightweight 125 cc TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd Punten
1 Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta 1:23"38'2 8
2 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 1:23"40'2 6
3 Vlag van Italië Giuseppe Lattanzi Mondial 1:25"53'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta 1:26"37'8 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta 1:44"14'0 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ross Porter MV Agusta 1:46"05'0 1
7 F. Burman EMC-Puch 1:46"12'0
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Leonard Harfield LCH 1:50"50'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Cope MV Agusta
Vlag van Italië Umberto Masetti MV Agusta
Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Merk Oorzaak
Vlag van Oostenrijk Rudolf Grimas Mondial
Vlag van Duitse Democratische Republiek Erhart Krumpholz IFA
Vlag van Duitsland August Hobl DKW
Vlag van Duitsland Bernhard Petruschke IFA
Vlag van Duitsland Erich Wünsche DKW
Vlag van Duitsland Karl Lottes MV Agusta
Vlag van Duitsland Siegfried Wünsche DKW
Vlag van Duitsland Willi Scheidhauer MV Agusta
Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa
Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta
Vlag van Italië Paolo Campanelli Mondial
Vlag van Italië Remo Venturi MV Agusta

Top tien tussenstand 125cc-klasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Ptn
1 Vlag van Zwitserland Luigi Taveri MV Agusta 20
Vlag van Italië Carlo Ubbiali MV Agusta
3 Vlag van Italië Giuseppe Lattanzi Mondial 11
4 Vlag van Italië Romolo Ferri Mondial 7
5 Vlag van Italië Angelo Copeta MV Agusta 4
6 Vlag van Italië Tarquinio Provini Mondial 3
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Lomas MV Agusta
8 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Webster MV Agusta 2
9 Vlag van Spanje (11 okt. 1945- 20 jan. 1977) Marcello Cama Montesa 1
Vlag van Verenigd Koninkrijk Ross Porter MV Agusta

Clypse Course, negen ronden.

De Sidecar TT was teruggebracht tot negen ronden. Dat gebeurde waarschijnlijk door de weersomstandigheden. Regerend wereldkampioenen Wilhelm Noll/Fritz Cron reden weliswaar de snelste ronde, maar vielen uit, net als de winnaars van de GP van Spanje, Willi Faust/Karl Remmert. Ook andere favorieten haalden de eindstreep niet: Cyril Smith/Stanley Dibben en Eric Oliver/Les Nutt, waardoor Norton kansloos was. BMW had echter nog een ijzer in het vuur: de combinatie Walter Schneider/Hans Strauß. Die kenden de Clypse Course, want ze waren er in 1954 al vierde geworden. Ze hadden op de eindstreep bijna vier minuten voorsprong op Bill Boddice/William "Wally" Storr.

Uitslag Sidecar TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Tijd Punten
1 Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW 1:23"14'0 8
2 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr Norton 1:26"58'6 6
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Matchless 1:28"22'0 4
4 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Billingham Norton 1:28"54'0 3
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Taylor Norton 1:31"52'8 2
6 Vlag van Verenigd Koninkrijk Ernie Walker Vlag van Verenigd Koninkrijk Dun Roberts Norton 1:31"56'4 1
7 Frank Hanks E. Dorman Matchless 1:33"36'4
8 D. York G. Tyler Norton 1:38"02'0
9 A. Skein D. Overall Norton 1:41"41'0
10 F. Muhlemann W. Reusser BSA 1:50"08'0

Niet gefinisht

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Duitsland Wilhelm Noll Vlag van Duitsland Fritz Cron BMW
Vlag van Duitsland Willi Faust Vlag van Duitsland Karl Remmert BMW
Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Beevers W. Mundy Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt Norton

Niet deelgenomen

[bewerken | brontekst bewerken]
Coureur Bakkenist Merk Oorzaak
Vlag van Australië Bob Mitchell Vlag van Australië Max George Norton
Vlag van België Julien Deronne Vlag van België Bruno Leys BMW
Vlag van Zwitserland Florian Camathias Vlag van Zwitserland Maurice Büla BMW
Vlag van Zwitserland Roland Benz Vlag van Zwitserland Jakob Kuchler Norton
Vlag van Duitsland Fritz Seeber Vlag van Duitsland Franz Heiß BMW
Vlag van Duitsland Rudolf Koch Vlag van Duitsland Christian Wirth BMW
Vlag van Frankrijk Jacques Drion Vlag van Duitsland Inge Stoll-Laforge Norton
Vlag van Frankrijk Jean Murit Vlag van Marokko Francis Flahaut BMW
Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera
Vlag van Nederland Henk Steman Vlag van Nederland Mappie de Haas BMW

Top tien tussenstand zijspanklasse

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Bakkenist Merk Ptn
1 Vlag van Duitsland Willi Faust Vlag van Duitsland Karl Remmert BMW 8
Vlag van Duitsland Walter Schneider Vlag van Duitsland Hans Strauß BMW
3 Vlag van Verenigd Koninkrijk Bill Boddice Vlag van Verenigd Koninkrijk William Storr Norton 6
Vlag van Verenigd Koninkrijk Cyril Smith Vlag van Verenigd Koninkrijk Stanley Dibben Norton
5 Vlag van Verenigd Koninkrijk Pip Harris Vlag van Verenigd Koninkrijk Ray Campbell Matchless 4
Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Oliver Vlag van Verenigd Koninkrijk Eric Bliss en
Vlag van Verenigd Koninkrijk Les Nutt
Norton
7 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jackie Beeton Vlag van Verenigd Koninkrijk Charles Billingham Norton 3
Vlag van Duitsland Rudolf Koch Vlag van Duitsland Christian Wirth BMW
9 Vlag van Italië Ernesto Merlo Vlag van Italië Dino Magri Gilera 2
Vlag van Verenigd Koninkrijk Frank Taylor Vlag van Verenigd Koninkrijk Ron Taylor Norton

Overige races

[bewerken | brontekst bewerken]

Clubmans Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Senior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Eddie Dow BSA 1:22"23'0
2 I. Atkinson Triumph 1:23"31'0
3 Ray Kelly Triumph 1:24"32'0
4 Peter Ferbrache BSA 1:25"02'0
5 D. Andrews BSA 1:25"10'0
6 A. Mustard BSA 1:25"24'0
7 Fred Wallis BSA 1:25"45'8
8 G. Shekell Triumph 1:26"12'0
9 W. Gillingham Triumph 1:27"18'8
10 D. Hunt BSA 1:27"37'4
11 Ray Preece Norton 1:28"06'0
12 L. Hawkins BSA 1:29"44'0
13 J. Griffiths Triumph 1:31"41'0
14 R. Keen BSA 1:32"28'6
15 H. Vine BSA 1:32"56'6
16 J. Drysdale BSA 1:36"32'0
17 C. Dearden Triumph 1:37"21'0
18 D. Middleton Triumph 1:37"25'0
19 D. Dalziel Triumph 1:38"03'0
20 D. Merridan Triumph 1:38"32'0

Clubmans Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]

Uitslag Clubmans Junior TT

[bewerken | brontekst bewerken]
Pos Coureur Merk Tijd
1 Vlag van Verenigd Koninkrijk Jimmy Buchan BSA 1:25"24'0
2 D. Joubert BSA 1:25"39'6
3 Peter Ferbrache BSA 1:27"54'8
4 R. Thompson BSA 1:30"13'0
5 Craig McLean BSA 1:30"14'4
6 W. Hocking BSA 1:30"21'8
7 K. James BSA 1:30"28'0
8 D. Jervis BSA 1:30"40'8
9 T. Hutchinson BSA 1:32"19'6
10 Richard Harding BSA 1:32"37'2
11 A. Culshaw BSA 1:33"23'0
12 G. Arnold BSA 1:33"58'2
13 T. Swinney BSA 1:35"11'0
14 R. Cortvriend BSA 1:35"17'0
15 J. Morton BSA 1:35"31'4
16 S. Baskett BSA 1:36"07'6
17 J. Thurston BSA 1:36"42'2
18 P. Kirkham BSA 1:37"30'0
19 W. Fellows BSA 1:38"09'0
20 J. Womack BSA 1:38"14'0
Vorige race:
Grand Prix-wegrace van Frankrijk 1955
FIM wereldkampioenschap wegrace
7e seizoen (1955)
Volgende race:
Grand Prix-wegrace van Duitsland 1955

Vorige race:
Isle of Man TT 1954
Isle of Man TT Volgende race:
Isle of Man TT 1956