Naar inhoud springen

North American B-25 Mitchell

Uit Wikipedia, de vrije encyclopedie
(Doorverwezen vanaf B-25 Mitchell)
North American B-25 Mitchell
North American B-25 Mitchell
Algemeen
Rol Middelzware bommenwerper
Bemanning 6 (2 piloten, navigator/bommenrichter, koepelschutter/boordwerktuigkundige, radiobediener/zijschutter, staartschutter)
Varianten B-25, B-25A, B, C, D, XB-25E, XB-25F—A, XB-25G, B-25G, H, J, TB-25—A, D, G, C, J, K, L, M, N, VB-25J—A, CB-25J, ZB-25C, D, ZXB-25E, PBJ-1C, D, PBJ-1G, H, J
Afmetingen
Lengte 16,10 m
Hoogte 4,80 m
Spanwijdte 20,60 m
Vleugeloppervlak 57 m²
Gewicht
Leeggewicht 9580 kg
Brandstofgewicht: 15.200 kg
Max. gewicht 19.000 kg
Krachtbron
Motor(en) 2× Wright R-2600 "Cyclone" radiaalmotoren
Vermogen elk 1380 kW
Prestaties
Topsnelheid 442 km/h
Vliegbereik 4300 km
Actieradius 2170 km
Dienstplafond 7600 m
Bewapening
Boordgeschut 12× 12,7mm-machinegeweren
Bommen 2700 kg
Portaal  Portaalicoon   Luchtvaart

De North American B-25 Mitchell (NAVO-codenaam: Bank) was een Amerikaanse middelzware bommenwerper van de vliegtuigproducent North American Aviation. Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd ze op alle fronten ingezet, maar voornamelijk boven de Stille Oceaan. Er zijn tal van verschillen tussen de opeenvolgende versies, naarmate het ontwerp werd aangepast in de loop van de oorlog.

De eerste B-25 had zijn dakgeschutskoepel vooraan bij de cockpit en had aan beide boordzijden geschutsramen. Onderaan had dit type toestel nog een platte buikgeschutskoepel. Onder en opzij van de cockpit waren aan beide zijden, elk twee 12,7mm-mitrailleurs.

Vanaf de C-versie kregen de B-25 Mitchells vooraan een neusgeschutskoepel, in tegenstelling tot de "gewone" B-25. De geschutskoepel bovenaan het vliegtuig stond middenachter en de B-25 had geen zijwaartse geschutsramen, maar wel een staartschutterspost. De buikschutterspost ontbrak bij deze versie.

Er kon 2268 kilogram aan bommen worden meegenomen.[1]

De bekende Doolittle Raid op Tokio, in april 1942, geleid door luitenant-kolonel Doolittle, was bedoeld om Japan een morele klap toe te brengen, en vooral om de Amerikanen een hart onder de riem te steken. Deze aanval werd uitgevoerd met B-25's van dit type. Zij stegen op van het vliegdekschip USS Hornet (CV-8), een unicum voor deze vliegtuigen die daarvoor niet ontworpen waren.

Van deze bommenwerper zijn er in alle versies bijna 10.000 exemplaren gemaakt. Het was in productie vanaf 1939 en de laatste exemplaren verlieten in 1945 de fabriek.[1]

Zie de categorie North American B-25 Mitchell van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.